Bij Snoozecontrol.be proberen we veel aandacht te besteden aan talent van eigen bodem. Eén van de vele talentvolle groepen is Elusion en wij hieldeneen interview met drummer Frederik, gitarist Domingo en zangeres Evy.
Hallo, vertel eens: vanwaar komt jullie bandnaam?
De naam Elusion was een voorstel van onze zangeres Evy. Het betekent eigenlijk het slim ontsnappen aan iets, of het voorkomen van het naleven van een wet. Voor ons (en ik denk voor velen) is muziek echt wel even ontsnappen aan de dagelijkse verplichtingen. Binnen onze muziek houden we ons ook niet graag aan bepaalde regels dus de bandnaam is wat dat betreft een voorbode van wat je van onze muziek kan verwachten.
Hoe zijn jullie uitgekomen bij jullie soort van muziek?
Toen we startten met Elusion hadden we niet meteen een bepaalde stijl in gedachten. Ieder van ons heeft natuurlijk een historiek vanuit symfonische metal. Toen Domingo de eerste songs begon te schrijven, hadden sommigen misschien verwacht dat er veel gelijkenissen zouden komen met Ancient Rites zijn vorige band, maar hij had duidelijk andere ideeën. In het begin zijn er wat nummers gemaakt die halverwege het schrijfproces de vuilbak in gegooid werden. We schreven door, tot we helemaal tevreden waren. Daaruit is dan onze eerste EP Desert of Enticement gekomen. Dit waren voor ons drie songs waar wij volledig achter stonden en het publiek wist onze muziek ook te smaken. Dit schrijfproces hebben we eigenlijk herhaald voor Singularity.
Art Gates Records is jullie platenmaatschappij geworden wat is het verhaal daarachter?
Na de positieve reacties op onze EP was de volgende logische stap natuurlijk een full album. Terwijl we aan het schrijven waren aan deze CD begonnen we rond te kijken naar platenlabels. Art Gates contacteerde ons echter zelf. Ze vonden de EP goed, hoorden duidelijk iets in onze muziek en deden het voorstel tot samenwerking. Wij zijn heel tevreden over hoe dit gelopen is.
Singularity (de naam van jullie schijf), is dat ook een verwijzing naar Epica of zit er iets anders achter?
Nee, Singularity is geen verwijzing naar Epica. Een singulariteit is in het algemeen een ongewoonheid, iets waar de normale regels of wetten niet meer geldig zijn of niet meer toegepast kunnen worden. In het schrijven van onze nummers gedragen wij ons ook wat als een singulariteit. We doen gewoon helemaal ons eigen ding. Daarnaast is er ook een link naar de lyrics. Dit album gaat over de innerlijke strijd van de mens om enerzijds uniek te zijn en zijn/haar stempel op de wereld te kunnen drukken, daarvoor moet je soms tegen de massa in durven gaan.
Jullie hebben ook wat clips kunnen maken. Hoe is dat allemaal verlopen?
The Strive was onze eerste officiële videoclip om ons album aan te kondigen. Catherine Van Poucke schreef het scenario en zocht de geschikte locaties. Zo hebben we dus ook het geluk gehad om in Fort Van Haasdonk te kunnen filmen want normaal is dit niet toegankelijk voor het publiek. Ik (Evy) herinner me vooral de buitenscènes. Het was in November: 6 graden en ijskoude wind en dan moet je daar staan spelen alsof je niet staat te bibberen. Ook het afbreken was trouwens een uitdaging. We namen de laatste shots op bij de ondergaande zon boven op het Fort. Daarna was het supersnel afbreken en al dat zware materiaal weer naar beneden zien te krijgen langs smalle graspaadjes en liefst voor het stikdonker werd.
Hoe was het om met Peter Evrard te werken en hoe hebben jullie die kunnen strikken?
Tijdens het schrijven van de nummers en vooral dan bij de zanglijnen waren er een paar songs waar we het gevoel hadden dat hier wel een mannenstem zou passen. We gingen op zoek naar een zanger met de juiste klank. En zo kwamen we bij Peter uit. Met hem samenwerken is heel erg makkelijk. Met wat simpele aanwijzingen had hij het nummer zo opgenomen. Gek genoeg hebben we mekaar pas ontmoet na de opnames toen we gingen repeteren voor onze release show waar hij mee is komen zingen. We hopen alvast dat we hem nog een paar keer mee op het podium kunnen nemen in de toekomst.
Björn Strid mocht ook op vocaal vlak bijdragen: hoe zijn jullie bij hem uitgekomen?
De song Lovelorn werd geschreven als duet. We zochten hiervoor een krachtige mannenstem die dit nummer mee kon ondersteunen. Toen we op het idee kwamen van Björn Strid hebben we contact opgenomen met Tom van “in Motion” Hij maakt in zijn projecten vaak gebruik van gastzangers en hij had in het verleden al gewerkt met Björn. We hebben ons nummer voorgelegd aan Björn en hij was meteen enthousiast. Hij kreeg alle vrijheid om dit nummer in te zingen en het resultaat is nog beter dan we hadden kunnen hopen. Aanvullend heeft hij dan nog extra vocals op Anamnesis opgenomen.
Deze schijf is een trage groeier, maar eens je mee bent is het een topper. Krijgen jullie nog andere feedback?
Zelf zijn we heel tevreden over het album, maar wanneer je het de wereld ingooit, is het toch altijd even bang afwachten wat de reacties gaan zijn. Deze zijn over de hele lijn positief. Er zijn natuurlijk altijd wel opmerkingen of werkpunten die worden aangehaald, maar dat vinden we iets goed want dat betekent dat de recensent heel aandachtig ons album bestudeerd heeft. Het klopt wel dat een aantal songs op Singularity tijd vragen om te groeien in je oren. Hopelijk zorgt dit ervoor dat mensen de CD regelmatig opnieuw zullen draaien en er telkens weer iets nieuws in zullen ontdekken. De vergelijking met bekendere bands uit het genre zoals we vaak lezen in reviews zien we als een compliment. Dat geeft ons ook gewoon extra energie en motivatie om door te gaan en het volgende album nog beter te maken.
Wie heeft het artwork gedaan en hoe zijn jullie op deze keuze uitgekomen?
Net zoals bij onze EP Desert of Enticement, hebben we ook voor Singularity beroep gedaan op Dirk Vollon van Harbinger Design. Hij maakt niet alledaagse ontwerpen die perfect aansluiten bij de nummers, zowel wat betreft sfeer als tekstueel.
De female fronted symphonic metal ondergaat op dit moment een dipje, voelen jullie het zelf ook zo aan? Lukt het nog om gemakkelijk aan optredens te geraken?
Ik heb de indruk dat Female Fronted metal in België al heel lang wat stiefmoederlijk wordt behandeld. Veel “wijvenmetal” bands worden minder au serieux genomen of niet beschouwd als echte metal. Wij proberen ons er niets van aan te trekken en gewoon ons ding te blijven doen. In het najaar van 2019 hebben we aardig wat optredens kunnen doen, dus momenteel voelt het voor ons niet meteen aan dat er een dipje is. Misschien wordt dat “dipje” ook wel veroorzaakt omdat mensen vastgeroest raken in de grote, bekende namen (Nightwish, Epica, Delain, Lacuna Coil). Labels moeten het vandaag de dag ook vaak met een pak minder budget doen waardoor het soms moeilijk wordt om nieuw talent bij het grote publiek te brengen. Laat dat dan meteen een oproep zijn om ook naar minder bekende bands bands te gaan kijken op festivals of in lokale zaaltjes.
Waar treden jullie nog zoal op naar de toekomst toe? Wat mogende fans die jullie nog nooit live aan het werk hebben gezien verwachten?
De komende tijd hebben we nog een aantal optredens in het vooruitzicht, waaronder het festival Fumprock te Diepenbeek. Voor wie ons nog nooit live heeft gezien, zou ik zeggen, kom zeker eens kijken! Wat kan je van een live show van Elusion verwachten? Veel energie en fun, we vinden het belangrijk dat het publiek zich echt amuseert dus wij gooien ons helemaal waardoor het publiek ook al gauw mee staat te headbangen.
Wat brengt de toekomst?
Optredens uiteraard, In 2019 hebben we mogen spelen in Nederland en hebben we een korte tour in de UK gedaan. Dat smaakt zeker naar meer, dus we hopen in de toekomst nog optredens in het buitenland te kunnen doen. Ook op creatief vlak zitten we niet stil. we zijn alweer aan het schrijven gegaan. De eerste nummers beginnen langzaam maar zeker vorm te krijgen.
