Spiral of Silence is een Belgische band die al sinds de jaren 90 de wereld platspeelt en na een lange stilte opnieuw de studio indook met een schitterende EP als resultaat. Tijd om onze Gothic-rock en New Wave vrienden wat vragen te stellen.
Omdat dit mijn eerste interview met jullie is kom ik even terug op jullie naam: waarvoor staat die en waarom kozen jullie deze naam? Fans van Nine Inch Nails, zou ik gokken?
Achiel: Fout gegokt. In onze begindagen speelden we onder de naam ‘Theatre of Pain’. Maar na de veel te vroege dood van onze gitarist Bart Auwaerts (in 1994) beslisten we om ons te herdopen tot ‘Spiral of Silence’. De naam komt van een theorie uit de communicatiewetenschap die stelt dat onze angst voor isolatie ertoe leidt dat we geneigd zijn om te zwijgen en de mening van ‘de massa’ over te nemen. De media spelen hierin uiteraard een cruciale rol. De theorie komt uit de jaren ’70 maar is vandaag de dag nog altijd zeer relevant (en nog meer versterkt door de sociale media).
Ik had het genoegen om jullie in het verleden vaak aan het werk te zien (vooral op festivals, oa in het Kuipke). Hoe kijken jullie terug op jullie beginperiode?
Achiel: Zeer leuke periode! Eind jaren ’90 kwamen we in het vizier van The Invitation (van Alain Meulebrouck) en stonden we plots op grote podia in binnen- en buitenland met artiesten als Chameleons, Front 242, Gary Numan en Echo & The Bunnymen... Iets om niet snel te vergeten.
Waarom is er die jarenlange stilte geweest?
Achiel: Tja, ... goeie vraag. Uiteindelijk waren we wat uitgekeken op de ‘scene’ en hadden we nood aan nieuwe uitdagingen. Echt gesplit zijn we nooit, ... er kwamen om de paar jaar enkele ‘reunie-concerten’, ... maar daar bleef het dan bij. Ik heb me tussen 2004 en 2016 gefocust op tal van neven-projecten – van synthpop, tot electro en acid-house. Van nachtclubs tot Tomorrowland, ... Een mens moet zich durven heruitvinden, I guess.
Tom, jij werd via jullie gewezen gitarist betrokken bij Siglo XX (zij besloten helaas om ermee te stoppen) en doet nu ook verder met Honeymoon cowboys. Hoe kijk je hierop terug en wat mogen we nog verwachten? Waarom zit Antonio overigens niet meer in de groep?
Tom: Eigenlijk was het Achiel die, nadat hij hoorde dat Toon in dezelfde studio als ons opnames maakt, contact opgenomen heeft met hem. Toon heeft sindsdien een aantal van onze nummers geproducet en vaak met ons het podium gedeeld. Sindsdien zijn we vrienden gebleven. Honeymoon Cowboys is een project van Antonio. Er wordt momenteel nieuw materiaal gemaakt onder zijn leiding dus hij zit er zeker nog in. En wat we al opgenomen hebben klinkt alvast veelbelovend! Daarnaast heb ik nog andere plannen met de muzikanten (Kurt, Patrick en Daan voorlopig al), maar daar kan in momenteel nog niet te veel over vertellen.
Achiel, jij hebt ook niet stilgestaan en hebt zelfs de eer gehad om met niemand minder dan Kloot Per W samen te werken. Voor de mensen die nog niet op de hoogte zijn kan je dit een beetje uitleggen? Komt er nog meer nieuws vanuit die richting?
Achiel:Kloot Per W producete enkele nummers van onze CD ‘dEcAdEnT’ (2002), maar we verloren elkaar daarna uit het oog. In 2019 kwam ik terug in contact met hem en van het een kwam het ander. Hij had op dat moment een super goeie plaat uit – Inside/Outsider - samen met Mauro Pawlowski. We deden samen een tour (met mezelf op drums) om de plaat te promoten – echt een top-ervaring. Maar toen sloeg Covid toe en werd de rest van de concerten geannuleerd.
Kloot is een ras-artiest met een grenzeloze creativiteit. Helaas, volledig under-rated door de media. Zijn laatste plaat ‘Arbre A Filles’ is zeker van het zelfde niveau als pakweg Arno maar komt nauwelijks aan bod.
Kloot en ik brachten in 2021 een EP uit met ons project Cromwell, met Emilie Blom van de Nederlandse band The Scene op bass. Ik deed de productie, vocals en de electronica en de plaat schopte het tot ‘Plaat van 2021’ bij een bekend Nederlandse radiostation. Onze noorderburen omschrijven Cromwell als ‘donker-pop’. We werken momenteel aan nieuw materiaal.
Uiteindelijk is Kloot ook in deze groep terechtgekomen, hoe gebeurde dat juist?
Achiel: Kloot is niet echt een ‘vast’ groepslid, maar voor grotere optredens zoals Sinner’s Day staat hij met ons op het podium. Je hoort zijn invloed trouwens ook goed op onze nieuwe EP ‘Landmark’, waar hij voor de meeste nummers de gitaar speelde.
Jullie hebben ook een platenfirma gevonden, hoe verliep dat? Hoezeer helpt dit jullie?
Achiel: Jezus Factory Records is een ‘one-man-label’ uit Engeland die zich quasi uitsluitend focust op Belgische artiesten – zoals Mauro Pawlowski, Pascal Deweze, Rudy Trouvé, ... en Kloot Per W. De connectie met Spiral of Silence hebben we dus te danken aan Kloot. Andrew van Jezus Factory is een top-kerel en blijkbaar is zijn vrouw fan van Spiral of Silence, dus dat zal ook wel geholpen hebben...
Wie is op de idee gekomen van de cover van de EP en waarvoor staat dit beeld juist?
Achiel: De hoes werd ontworpen door David Vroy, echt een getalenteerde gast. We vonden het beeld zeer krachtig: een schreeuwende man met een plastic zak over het hoofd. Het matcht bovendien met onze single ‘Toll’ – die we uitbrachten in volle Covid-crisis.
Op de nieuwe EP gaan jullie nog steeds richting jaren ’80, maar zit er ook een beetje blues in en horen we minder de oorspronkelijke invloeden (Joy Division), is dat een natuurlijke evolutie of was dit bewust?
Tom: Dit gebeurt nooit bewust. Mijn stem is uiteraard geëvolueerd sinds we als jonge snaken startten met vooral covers van Joy Division, Siglo XX en Bauhaus. Plus alle nummers op de nieuwe EP werden online gecreëerd en ook de vocalen werden thuis opgenomen. Dit verklaart de meer ontspannen zangstijl. Maar uiteraard zijn we intussen beïnvloed door zoveel andere genres dan pakweg dertig jaar geleden.
Jullie zijn nog op zoek naar een gitarist/keyboard player, hoe komt het?
Tom: We zijn iets te “professioneel” voor een beginneling en iets te “amateuristisch” (waarmee ik bedoel we hebben ook nog een gewone dagjob) voor een professioneel muzikant. Blijkbaar zijn kandidaten die daar net tussen vallen niet druk bezaaid. Ik wou verschillende mensen van Honeymoon Cowboys bij SPOS betrekken, maar deze hadden op dat moment hun handen vol met eigen projecten.
Mogen we zeggen dat de nieuwe EP een schot in de roos is? Hoe zit het met de feedback?
Achiel: Alles is relatief, uiteraard, maar we mogen niet klagen. We wisten helemaal niet of er überhaupt nog iemand zat te wachten op muziek van Spiral of Silence, laat staan op een fysieke CD-release. Maar de verkoop loopt goed en we krijgen airplay op binnen- en buitenlandse zenders. Wellicht helpt het dat Marcel Vanthilt van Radio Willy een klein beetje fan is van ons.
Achiel: je doet hier ook af en toe backings, hoe ben je daarbij gekomen?
Achiel: Backings deed ik in het verleden voor Spiral ook al, hoor. Misschien is het op deze EP gewoon wat meer ‘aanwezig’ – maar da’s waarschijnlijk omdat ik de plaat zelf heb opgenomen in mijn kleine home-studio.
Is Toll geschreven met een blik op jullie kinderen of is het eerder meer in het algemeen? Verduidelijk ook nog eens waarover het nummer juist gaat.
Tom: Toll gaat over de coronacrisis. Op een bepaald moment kon het gebeuren dat de sociale isolatie je overwelmde, het is waarschijnlijk de meeste mensen wel eens overkomen. Op zo’n moment heb ik de tekst geschreven, op een melodie van Achiel.
Get in The Car klinkt als een mengeling van Iggy Pop (The Idiot) en David Bowie (Low) aka de Berlijnse periode. Was dit een mogelijke invloed of ligt het aan mij? Tot slot hebben beide heren zowat alles gedaan in hun carrière en kan het moeilijk anders zijn of 1 van hun platen moet wel een invloed hebben gehad.
Tom: Goh da’s moeilijk te zeggen. Uiteraard gebeurt het tegenwoordig zelden dat het warme water nog opnieuw uitgevonden wordt, je bent altijd een product van zaken die je beïnvloeden. Ik vond alleszins de tekst heel grappig, mijn vrouw vond het minder.
In tegenstelling tot vroeger horen we jullie nu wel op de radio (Radio Willy, Radio Benelux, … vul gerust aan). Wat doet dit met jullie?
Achiel: Gelukkig zijn er zenders als Willy, Benelux en WBRS. Ze krijgen onze eeuwige dank om te durven afwijken van de eenheidsworst.
Ik heb jullie ondertussen live aan het werk gezien op Porta Nigra en was best tevreden. Hoe kijken jullie hierop terug?
Tom: Veel gitaarwerk op de EP werd ingespeeld door Kloot, dus die misten we wel op het podium. Bovendien moesten we de live track volgen die de synthpartijen speelde, aangezien we ook geen toetsenist op mee hadden. Tot slot was mijn bewegingsvrijheid beperkt omdat ik naast zingen ook nog de basgitaar speelde. Desondanks hebben we geprobeerd er het beste van te maken en ik denk dat het publiek het ook wel gesmaakt heeft.
Binnenkort zien we jullie ook op Sinners day (winter editie), één van de grootste festivals binnen ons genre. Dit moet een groot plezier zijn om daar te mogen optreden? Hoe gaan jullie het aanpakken?
Tom: Voor ons optreden op Sinners’ Day heb ik een scoop: naast Kloot heeft ook onze ex-toetsenist Bart Callaerts toegezegd om nog eens mee op de planken te staan. Ik geloof wel dat dat vonken gaat geven! En wie weet wat de toekomst nog brengt! Ook Gert zal erbij zijn. Met hem ben ik ook betrokken in zijn groep, ik zing namelijk ook nog bij Tres Hombres No Trumpets. Een totaal andere stijl dan ik gewend ben (wat bluesy, Americana en funk invloeden), maar het past me blijkbaar wel!
Mochten jullie het voorprogramma kunnen doen van een bekende groep en jullie hoeven het maar te vragen: wie zouden jullie dan kiezen en waarom? Persoonlijk zie ik jullie nog wel het voorprogramma doen van Editors of Nick Cave (past ook goed bij de stem van Tom).
Tom: Ik ken de muzikanten die je noemt spijtig genoeg niet persoonlijk. Om te touren ben ik het liefst in het gezelschap van mensen met wie het klikt. Mark Burgess en Rodney Orpheus zijn binnen het genre personen met wie je een hele leuke babbel kan hebben. En met Chesko van der Klinke touren zou uiteraard wreed plezierig zijn, maar of ik het ook overleef… (lacht). Aangenaam gezelschap is veel belangrijker dan het genre muziek.
Komen er nog nieuwe nummers of is het nog te vroeg? Wat mogen we nog van jullie verwachten? Nog een paar laatste woorden of is er nog iets wat ik had moeten vragen?
Tom: Waarschijnlijk wel. Achiel en ik als schrijversduo levert vaak interessante nieuwe dingen op. Intussen hopen we uiteraard dat er nog wat optredens uit de bus komen om onze EP te promoten.
Verder heb ik tijdens de coronaperiode af en toe een live optreden gegeven via facebook vanuit mijn garage, met allerhande covers. Daaruit volgden ook al enkele gesmaakte optredens, dus dat smaakt ook naar meer...
