Soms ontglipt een band je. Hun album is al een tijdje uit. Zonder het bericht van Hard Life Promotion dat deze band zou aansluiten bij Necktwister om zo aan meer optredens te geraken had ik allicht hun eersteling gewoon aan me laten voorbijgaan. Hierbij zie je dus het nut van een goede PR man! Deze Belgische symphonic metalband is meer dan de moeite (en dat kon je reeds lezen in de gepubliceerde review)! Tijd voor wat vragen!
Mijn klassieke openingsvraag als ik een band voor het eerst interview is vragen naar wat uitleg over de band naam. Klassiek is ook jullie merknaam en jullie willen iets positiefs uitstralen, vat dit het wat samen? Of is er meer ?
Tijmen: De naam “Worlds Beyond” slaat voornamelijk op verbeelding: de werelden die kunnen ontstaan door fantasie en verbeeldingskracht in het hoofd van de luisteraar. Werelden die wel geïnspireerd worden door onze werkelijkheid, maar nog zoveel meer kunnen zijn aangezien ze niet door de realiteit worden beperkt.
Jullie zijn met z’n zessen, valt dat mee om samen te repeteren? Hoe hebben jullie dat gedaan in dit covid-19 era?
Valerie: Als iedereen op tijd komt valt dat zeer goed mee. We zijn op ons gemak in de bandcave waar ons materiaal en een goed gevulde frigo staan. Omdat iedereen gewoon goed zijn instrument beheerst gaat het repeteren meestal wel heel vlot. Toen we niet meer samen mochten komen hebben we veel tijd gestoken in de afwerking van ons album, de crowdfunding, het uitwerken van de videoclips, … Daarna hebben we, toen de bubbels weer groter mochten, veel buiten en in een grote loods gerepeteerd.
Wat is jullie muzikale achtergrond en hoe zijn jullie hieraan begonnen? En dan nog een album releasen net voor de hele pandemie begon?
Valerie: Ik heb 10 jaar muziekschool gedaan en daarna privézangles. Ik heb mijn hele leven al naar metal geluisterd en voelde me opeens klaar om zelf in een band te gaan zingen. Ik vond de jongens via een zoekertje. Ik geloof dat de pandemie ons ook wel andere goede dingen heeft gebracht. Zo hadden we effectief tijd om alles goed uit te werken en bij te sturen waar anders onze tijd meer naar repeteren gegaan was. Gezien je nooit weet wanneer en pandemie gedaan is wilden we ook niet wachten om het album te releasen.
Tijmen: Ik begon oorspronkelijk met klassieke gitaar, vervolgens elektrische gitaar, en een paar jaar daarna het schrijven van songs. Toen ik een tiental nummers had geschreven volgde de logische beslissing om een band te starten. Dat was een heel avontuur, maar één waar ik enorm van heb genoten en nog steeds doe.
Jakob: Net als Tijmen en Ewoud heb ik als kind viool geleerd in de muziekschool. Ik had niet meteen verdere ambities, maar het lot heeft daar anders over beslist.
Wout: Mijn liefde voor muziek heb ik grotendeels te danken aan mijn ouders. Als baby hadden mijn zus en ik kennelijk elk een cd van REM die ons tot rust bracht. Die van mij was "Out of Time". Toen ik 6 werd kreeg ik een cd speler. Toen heb ik alle cd's van mij ouders beginnen luisteren op mijn kamer. Dat was vooral veel The Beatles en David Bowie. Het bespelen van een instrument begon met pianolessen aan de muziekschool voor 10 jaar. Later met mijn neef een band gestart en gitaar leren spelen. Als volgende uitdaging wou ik de drum wel eens proberen. Vond het zo leuk dat ik een band zocht en zo Worlds Beyond vond.
Robbe: Ik ben als kind begonnen met klarinet spelen in de muziekschool. Daarna ben ik ook pianolessen beginnen volgen en heb ik mijn passie voor dit prachtige instrument gevonden. Echter stopte mijn passie voor muziek niet bij piano maar ben ik enige tijd later ook saxofoon beginnen spelen. Nu doe ik dit nog altijd in twee harmonie orkesten. In de band speel ik uiteraard piano, maar stiekem hoop ik toch eens ook daar mijn saxofoon te kunnen uithalen.
Jullie hebben ook via crowdfunding moeten werken, voor een splinternieuwe band is dat geen kinderspel, maar het liep als een trein. Dat moet toch wel een serieuze boost hebben gegeven?
Jakob: Zeker middenin de eerste lockdown was dat voor ons allemaal een spannend project. Van de ene dag op de andere mochten we elkaar niet meer zien, maar dat gaf ons ook wel veel tijd om het hele albumconcept uit te denken en de crowdfundingcampagne op poten te zetten. Dat we dan ook nog eens op zoveel steun en sympathie konden rekenen, betekende heel erg veel voor ons.
Tijmen, waarover gaan de teksten van Worlds Beyond?
Mijn deel van de lyrics in Symphony of Dawn zijn een nogal vrije uiting van gedachten, in thema’s zoals natuur, schoonheid, escapisme, en fantasie. Het gaat meer om het gevoel dan om een coherent verhaal. We zijn momenteel ook aan nieuwe nummers voor ons tweede album aan het werken, waarbij mijn schrijfstijl geëvolueerd is richting iets duidelijkere concepten over de menselijke emotie. Dit als resultaat van extra levenservaring in de bijna vijf jaar sinds ik onze eerste nummers schreef.
De lyrics zijn trouwens co-written door Valerie en ik, elk schrijven we teksten voor ongeveer de helft van de nummers. Onze thema’s zijn gelijkaardig, maar haar schrijfstijl is meer verhalend en gebruikt een rijkere woordenschat die vaak tot de verbeelding spreekt.
Valerie, je hebt een echte Soprano stem, waarom ben je niet de wereld van de opera ingedoken? Of was je echt helemaal onder de indruk van bands als Nightwish, Within Temptation, Evanescence, Xandria, …
Ik heb als jongvolwassene heel vaak overwogen om ingangsexamen te doen aan het conservatorium maar de theoretische kant van het vak hield me tegen. Ik ben altijd barslecht geweest in muziektheorie begrijpen, noten lezen, …zelfs na veel oefenen. Ik ontbreek deze wiskundige/logische kronkel in mijn hoofd dus besloot om gewoon hobbymatig van muziek te genieten!
Dit soort bands heeft me als 14 jarige wel naar de wereld van klassieke zang gebracht. Verder ben ik wel heel blij dat ik het repertoire van de klassieke muziek echt heb kunnen uitdiepen. Dit heeft me gevoelsmatig en technisch veel verder gebracht dan wanneer ik enkel gericht was op sopranen in de metal. Maar ik denk dat dit voor elk instrument wel zo kan zijn. Er zit zoveel rijkdom in andere genres waardoor je telkens je grenzen leert verleggen.
Wout, jij bent de drummer van de band, maar daarvoor was je frontman & gitarist van een andere band Lucid Dream, waarom die switch? Als drummer sta je amper in de spotlight en horen we je stem niet of heb je toch nog iets vocals toegevoegd aan dit album? Het is de omgekeerde Phil Collins/Dave Grohl eigenlijk?
Wout: Simpel eigenlijk. Ik drum enorm graag, en ik zit liever niet al te veel in de spotlight. Als frontman moet je elk optreden denken aan uw instrument, zang, songteksten, bindteksten, entertainment… Als drummer heb ik een mooi overzicht van de band en kan ik gewoon focussen en genieten van de muziek, zonder mij van andere zaken te moeten aantrekken.
Valerie: Wout heeft trouwens wel de mannenstem op Ice King ingezongen.
Is het gemakkelijk geweest om de klassieke instrumenten te mixen met de hardere metal klanken (want hier kwamen hun klanken niet uit een PC, maar van echte instrumenten)? Hoe hebben jullie dit bekeken?
Tijmen: Een album produceren is over het algemeen niet gemakkelijk, maar aangezien die mix tussen klassiek en metal een inherent deel van onze sound is, hebben we daar van in het begin rekening mee gehouden, en is dat dus ook vrij goed gelukt. Het start met de bezetting van de band, die zowel de symfonische (viool, zang, keyboard) als de metal kant heeft (drum, bas, gitaar). Na het opnemen van die instrumenten hebben we de blend nog verbeterd via extra gitaar- & zangharmonieën en een (virtueel) symfonisch orkest. ‘Echte’ en ‘digitale’ instrumenten kunnen trouwens perfect naast elkaar bestaan met de huidige technologie, onafhankelijk van hoe klassiek een instrument is. Het is eerder een kwestie van de voor- en nadelen afwegen. Zo gebruikt Jakob bijvoorbeeld een akoestische viool aangezien hij die klank graag hoort en de effecten van een elektrische niet nodig heeft. Ik gebruik dan weer een digitale gitaarversterker omwille van het gebruiksgemak en de flexibiliteit. Robbe heeft om dezelfde reden een elektrische, en geen akoestische piano.
Ik hou echt wel van jullie globale klank, klinkt echt internationaal. Hoe proberen jullie te ontkomen aan ons klein landje en verder te kijken dan de kerktoren? Is het ook niet lastig dat jullie dit in volle covid-19 periode proberen te doen?
Valerie: Sinds kort zijn we met Necktwister booking agency in zee gegaan. Zo kunnen we beiden doen waar we goed in zijn. Zij gaan op zoek naar podiumkansen terwijl wij ons volledig kunnen focussen op de muziek. De hele coronaperiode heeft ons nu toch 2 jaar stevig in haar macht gehad maar de wereld draait wel verder. We hadden heel veel gemist als we niet hadden doorgezet om onze band naar een hoger niveau te tillen. Alles on hold zetten was geen optie voor ons, daarvoor zijn we te gedreven.
Het mooie aan dit album is de mix tussen de hardere nummers en de meer ballad achtige nummers. Het gevaar met ballads is wel dat veel bands alleen maar beroemd werden omwille van die ene ballad terwijl ze voor de rest best hard klinken. Hoe zien jullie dat?
Tijmen: Ik vind dat wij best zacht klinken in vergelijking met de meeste symphonic metal bands, en zou het dan ook niet erg vinden om een zacht nummer als hit te hebben. Los daarvan hebben we ook veel harde nummers waarbij een deel van het nummer (zoals een strofe) meer aanvoelt als een ballade. Ik zou dus zeggen dat zowel ballads als heavy nummers representatief zijn voor onze muziek.
Vele ballads zijn ook duetten, met wie zouden jullie graag een duet willen opnemen mocht het kunnen? Melissa Bonny heeft me recent alvast laten weten dat ze echt geen tijd meer heeft met al haar projecten en zijprojecten. Dus die valt al af.
Valerie: Ik zou wel graag eens een duet met een man zingen! Tegen Vortex (ex-Dimmu Borgir), zeg ik geen neen. Ook zou een duet met Zora Cock van Blackbriar echt wel iets speciaals kunnen worden.
Waarom kozen jullie voor het Engels? Er zijn genoeg bands die het maken buiten hun landsgrenzen in hun eigen taal: Metsatöll, Feuerschwanz, Skàlmöld, Korpiklaani … en dan kijk ik louter naar wat er in mijn playlist staat.
Tijmen: Ik vind persoonlijk Engels gewoon een mooie taal om te horen in muziek, en één die zeer goed past bij onze muziek omwille van de vele klinkers die onze lyrische melodieën zo goed accentueren. Nederlands met haar vele medeklinkers zou dan weer beter passen bij een meer ‘gesproken’ zangstijl.
Jakob: Ik wacht nog steeds op de dag dat Tijmen een kleinkunst nummer schrijft.
Valerie: Als het bij het nummer zou passen, zou ik zeker ook in het Nederlands willen schrijven of zingen.
Valerie, je zat eerder in Morrighan’s Cry. Waarom is dat ten einde gekomen en heeft dit je geholpen om in deze band uit te groeien tot de klasse die je nu kan etaleren?
Dit was als 16-jarige mijn eerste band-en podiumervaring. Het heeft me vooral geleerd dat ik nog niet klaar was om op een podium te staan: Ik was toen heel onzeker en moest gewoon nog groeien als mens en muzikant. De band is uiteindelijk geëindigd omdat de leadgitarist, die de band trok, er mee stopte. De jaren erop hebben me zeker geholpen met waar ik nu sta. Je bent niks met een goede stem als je deze niet durft laten horen. Nu geniet ik echt van het zingen en samen muziek maken.
De akoestische afsluiter op jullie album was dat om aan te geven dat jullie eventueel ook akoestisch kunnen optreden? Of was het om aan te geven hoe jullie nummers klinken voor jullie ze helemaal inkleden?
Valerie: Een paar jaar geleden hebben Robbe en ik eens samen een setje gedaan als huiskamerconcert. Dat was een mix van allerlei muziek waaronder de akoestische versie van Child in the Light die we met z’n tweetjes uitwerkten. Op het moment van de zangopnames voor het album stond er in de studio tijdelijk een piano opgesteld voor een ander project. We zagen onze kans en hebben daar toen dankbaar gebruik van gemaakt met de bonustrack als resultaat. Het leek ons wel leuk om ‘in the spur of the moment’ een extraatje te voorzien. Ik sta er zeker voor open om eens een akoestische set van onze muziek te brengen.
Jullie hebben ook al wat clips mogen opnemen. Was dat een plezier om te doen of was het meer van moeten en hoeveel hebben jullie er van jullie eigen creativiteit ingestoken?
Tijmen: Dat was een groot plezier! In navolging van de DIY-spirit (en ook bij gebrek aan budget) hebben we deze videos praktisch volledig zelf gemaakt. Dat was een interessante nieuwe ervaring, en ik vond het fantastisch om bezig te zijn met storyboards, camera’s, en dergelijke. Voor het filmen hebben we hulp ingeschakeld van een kennis, maar het creatieve aspect komt volledig van onszelf. Vooral Moonlight was een hele uitdaging, aangezien we ook een uitgebreid verhaal in de music video wilden. Het resultaat heeft geen professionele feeling, maar voelt wel ‘echt’ aan en ik kijk er met een blij gevoel op terug.
Nooit gedacht: eigenlijk zouden we wel naar het Eurosongfestival kunnen gaan, mits een goede omkadering?
Wout: Grappig genoeg al veel mensen gehoord die dit idee hadden. Zelf nog nooit echt serieus genomen.
Tijmen: Ik zou er geen problemen mee hebben. Enkel het verplicht playbacken van onze instrumenten zou behoorlijk pijn doen.
Valerie: Yes please!
klik hier voor Engelstalig album review
