Vorig weekend vertoefde ik nog in Den Trix voor wat naar mijn bescheiden mening het beste concert van het jaar was. Skillet overtreffen een week na de feiten was sowieso een lastige zaak en ook niet echt een noodzakelijkheid, maar het concert in de Lotto Arena en Den Trix hadden wel enkele zaken met elkaar gemeen. Zo was er in het voorprogramma Kongos een drummer die kon zingen, gebruikte OneRepublic ook sporadisch een Cello en een Viool en waren beide concerten om in te kaderen. Skillet overtreffen lukte misschien net niet, maar een verbluffende show neerzetten dat deden de mannen van OneRepublic gisteren zonder twijfel.
Het concert werd ingeluid door Kongos een band met een eclectische sound, waardoor het concert leek op een kwal die alle kanten opdreef. Uit de mond van Bruno Tobback is dat een bijzonder negatieve connotatie, maar hier is het louter als positieve metafoor bedoeld. De band bestond uit verschillende leden die op muzikaal vlak bijzonder verscheiden zaken aankonden. Zo kond de keyboardspeler ook op een accordeon spelen en kon de drummer plotsklaps ook zingen. De leden van Kongos waren, net zoals de mannen van OneRepublic, muzikanten pur sang die hun publiek wist op te hitsen met muziek waar af en toe een Afrikaans, sporadisch een elektronische en nog het vaakst een indie-element in weer te vinden was. Het was hun eerste concert in België, maar hopelijk niet het laatste want in tegenstelling tot het voorprogramma van vorige week, was dit er één dat mij wel kon bekoren.
Over naar OneRepublic dan. Het laatste concert dat ze moesten spelen in België werd gecanceld, door ziekte van de frontman, en het leek alsof ze naar de Lotto Arena waren afgezakt om deze situatie op sublieme wijze recht te zetten. De band klinkt op plaat bijzonder zweverig en leemzoetig, waardoor het niet direct in mijn kraam past maar live klonken ze een pak steviger doordat de drumsound en vooral de stemkleur van frontman Ryan Tedder veel meer tot hun recht komen. Ook de energie die Ryan Tedder naar voren brengt tijdens zijn optreden werkt bijzonder aanstekelijk, ronddansend en ronddollend over een podium bespeelde hij het publiek telkens weer met zijn stageperformance.
Daarnaast zorgde ook de side-effects voor het nodige spektakel tijdens het concert. Zo toonde de band als prelude op het nummer All The Right Moves een ingezongen versie van een jongenskoor of nog spectaculairder tijdens het Good Life werd het witte doek, waar de band hun concert achter begonnen was, gebruikt als groot projectiescherm om beelden te tonen van de stad Antwerpen en als slotstuk zelfs van de Belgische vlag. Of menig aanwezig flamingant daar zo bijster tevreden mee was laten we in het midden, maar ik kreeg er alvast een warm gevoel van.
Een ander bijzonder luisterrijk stuk van het concert vond plaats van de songs Stop and Stare tot Counting Stars. Stop and Stare is een bijzonder aangrijpend nummer, zeker als er een hert je aankijkt vanop het projectiescherm midden in het jachtseizoen, waardoor dit voor mij het begin was van het beste deel van het concert. Daarop volgde een intermezzo in het midden van de zaal met verschillende geslaagde songs zoals Apolgize, Stay WithMe en een geniale cover van het nummer Budapest van Eszra. Deze covers werden gevolgd door Come Home en Good Life, maar bovenal door een magistrale gitaarsolo die mij deed denken aan Rodrigo y gabriela op Mainsquarefestival deze zomer. Spitsvondig vingerwerk, drummen op een gitaar, verschillende tonen, sounds en gevoelens teweegbrengen vanuit één instrument het blijft een kunst. Counting Stars sloot dit magistrale deel op sublieme wijze af, vanachter de begincoulissen. Het publiek werd uitzinnig en zong uit volle borst mee, terwijl Ryan Tedder rustig verder dolde.
Het publiek kon er na I Lived, maar niet genoeg van krijgen en menige jonge deernes schreeuwden om een encore en die kregen ze dan ook. Love Runs Out zette deze bis-ronde in, maar vooral het op aanvraag verkregen refrein van Burning Bridges ging door merg en been. Ryan Tedder bewees nog maar eens wat voor sublieme zangstem hij heeft door alle hoogtes en laagtes van zijn bereik op te zoeken. Het concert werd uitgedanst met de track If I Lose Myself, voor velen bekend vanop de openingsfuiven van de afgelopen weken. Confetti in het rond, dansende lichamen overal en een heerlijk einde van een zaterdagavond, wat kan een mens zich meer wensen als hij beslist had om naar de Lotto Arena af te zakken?
Setlist
Don't Look Down - Light It Up - Secrets - All The Right Moves - What You Wanted - Stop And Stare - Something I Need
Apologize - Stay With Me - Budapest - Come Home - Good Life - Spanish Guitar Instrumental -
Counting Stars - Can't Stop - Au Revoir - Feel Again - I Lived
Encore: Love Runs Out - Burning Bridges - What A Wonderful World (Louis Armstrong cover) - If I Lose Myself
