De Britse post-rock band Maybeshewill is op tournee om hun nieuwste album, Fair Youth (zie afbeelding), te promoten. In hun kielzog nemen ze Flood Of Red en Speaking In Italics mee. Op zaterdag 18 oktober stonden deze drie bands geprogrammeerd in TRIX bar in Antwerpen en maandag 20 oktober was het in het Patronaat Café in Haarlem te doen. Snoozecontrol was, één medewerker in TRIX en één in Patronaat, bij beide evenementen aanwezig.
Zaterdag 18 oktober 2014: TRIX Bar (Antwerpen)
TRIX bar was op het nippertje uitverkocht, circa 140 mensen waren er aanwezig waren op een zonnige zaterdagavond. Dit zorgde voor een gezellig en zelfs intiem sfeertje. Openingsact Speaking In Italics was ons tot op heden nog vrij onbekend. De band brengt eigenlijk een combinatie van progressieve rock en post-hardcore. De instrumentale delen namen wel de bovenhand, maar ze werden mooi samengevoegd met de vocale capaciteiten.
Het resultaat mag er best zijn, de eerder gezapig tot strakke aankleding kan ons bekoren. Maar toch blijft alles een beetje binnen diezelfde, eigenlijk wat middelmatige, lijn liggen. Speaking In Italics gaf geen momorabele show, al was het zeker niet slecht. We houden het bij een leuke start van deze avond, het had alleen iets meer mogen zijn. Misschien speelde de zenuwen de heren ook een beetje parten, want het was hun eerste keer in België en misschien zorgde die spanning ervoor dat ze hier in TRIX geen grensverleggend concert durfden en/of konden neerzetten. Maar Speaking In Italics heeft zeker en vast het potentieel, en de muziek, om er te komen. Om in de gaten te houden, dus.
Van 'veelbelovend, maar net niet' gingen we over naar een hoogtepunt van jewelste. Nu hadden wij het album Throw van Flood of Red al onder de loep genomen en we waren zeer onder de indruk van de fijne combinatie tussen de alternatieve experimenteren en de toegankelijkheid. Het is altijd afwachten of een band live ook weet te imponeren, of dan juist door de mand valt. Nu, vanaf de eerste noten en kreten kregen we weer dat indrukwekkende gevoel, dat we eerder hadden bij het beluisteren van het album.
Eventuele twijfels konden meteen in de prullenbak. De zanger ontpopt zich bovendien tot een charismatische entertainer, het podium was zelfs te klein voor hem. Om wat meer bewegingsruimte te hebben sprong hij dan maar gewoon vooraan tussen het publiek om daar zijn ding te doen. Een ander pluspunt aan dit concert is de variatie in sound en aankleding. Door de set heen hoorden we intimistische songs, waar de stem nog veel meer naar voor kwam. Het waren ware kippenvelmomenten.
Eveneens werden we murw geslagen door een wall of sound, met scherpe gitaren en daverende drums. De muziek van Flood of Red is bestemd voor een heel groot en ruim publiek, dat bewezen ze hier op het podium van TRIX. Volgende passage gewoon een paar kilometer verderop, in het sportpaleis of de Lotto Arena? Naar wat we daar zaterdag in TRIX hebben gezien, is dit best mogelijk en kunnen ze gerust een grote zaal geheel plat spelen.
We hebben ons altijd al afgevraagd waarom een superband als Maybeshewill nog niet is doorgebroken naar een heel ruim publiek? Naast post-rock acts als Explosions in the Sky of Mogwai vallen deze heren zeker niet uit de toon, in tegendeel zelfs. Hun gloednieuwe album Fair Youth is een typisch Maybeshewill-album geworden, dat wellicht niets nieuws toevoegt aan de gekende sound, maar weer eens pareltjes van post-rock songs bevat.
Ook live blijven deze, altijd bescheiden en beleefde jongens, heel integrerende concerten neerpoten. Met een mooie mengeling van nieuwe en oudere songs, zetten ze hier dan ook een typische set neer zoals we dat in het genre gewend zijn. Heel intens en opbouwend naar een climax. Wat maakt hen dan zo uniek tegenover andere eventuele bands in deze muziekstijl? De manier waarop de songs worden gebracht, met heel veel diepgang, en vanuit het hart en de ziel van waarvoor post-rock echt staat.
Het zorgt ervoor dat je een intensiteit voelt, die je maar zelden tegenkomt. De vocalen tussen de songs door, lijken niet echt nodig, maar zorgen er wel voor dat er een zekere variatie in de set sluipt. Maar wat hen wellicht nog het meest uniek maakt in dit wereldje - we zeiden het al - deze band blijft de beleefdheid zelve. Na elke song worden de aanwezigen uitgebreid bedankt voor hun aanwezigheid, of het steunen van Maybeshewill. En net doordat ze niet enkel hun muziek spelen, en het podium verlaten, maar ook de fans daadwerkelijk aanspreken en deel laten uitmaken van het geheel, zijn ze in het hele gebeuren dus net iets meer uniek te noemen.
Er komen zelfs bisnummers aan te pas, iets wat post-rock bands doorgaans ook niet doen. Afgesloten wordt met een magistraal mooi gebrachte, He Films the clouds Pt. 2 waarop het publiek volledig uit zijn bol ging. Maybeshewill hebben hiermee de kers op de taart gezet van een heel vruchtbare avond. Zonder meer.
Setlist:... // In Amber // Co-Conpirartors // Red Paper Laterns // Fair Youth // In Another life, Whe we are Both Cats // Accolades // Critical Distance // Sanctuary // All things Transients // In the Blind // To the skies from a Hillside // No For want of Trying //ENCORE : Seraphim & Cherubim // He Films the Clouds Pt. 2
Maandag 20 oktober 2014: Patronaat (Haarlem)
Het concert in Haarlem op maandag 20 oktober stond op het programma in het kleine, maar gezellige Patronaat café. Nu heeft het Schotse Flood of Red nogal wat mankracht in huis. Het sextet paste nauwelijks op het kleine en met apparatuur volgebouwde podium. Zanger Jordan Spiers stond, net als twee dagen eerder in Antwerpen, er vaker voor dan op. De intense muziek van Flood of Red vraagt eigenlijk om meer bewegingsruimte dan de bandleden hadden. Ondanks dit ogenschijnlijke kleine ongemak, hadden de heren uit Glasgow moeiteloos het al goed volle café in hun greep. De wazige vocalen werden ondersteund door melodieuze gitaar- en synthpartijen. De set van ongeveer een half uur was een fijn staaltje post-rock en meer dan alleen een opwarmertje voor Maybeshewill.
Als rond kwart voor 10 Maybeshewill op het podium verschijnt is het Patronaat café bomvol. Er is geen uitwijkmogelijkheid meer voor een bandlid, wat bij Maybeshewill overigens geen enkel probleem bleek te zijn. Het is een intieme setting voor wat een intense en intensieve set van ruim een uur zou worden.
Het vijftal uit Leicester speelde veel materiaal van het onlangs verschenen Fair Youth. Op de derde langspeelplaat heeft Maybeshewill het brute math-masker afgezet en weerklinkt de melodieuze post-rock. Opener van de set, In Amber, was wat dat betreft illustratief voor de sfeer van het concert. Het door een pianomelodie gedragen nummer heeft een zacht karakter maar rockt toch stevig.
Het meest opvallende is het ongekende plezier dat de heren uit het Britse Leicester beleven aan het spelen van vooral de nieuwe nummers. Met een glimlach van oor tot oor staat Maybeshewill op het podium en soms slaat het plezier zelfs door in hilariteit. Het publiek gaat hier moeiteloos in mee en het verhoogt de intimiteit van het concert. Als uiteindelijk, als laatste nummer van het toegift, publieksfavoriet He Films the Clouds Pt. 2 wordt ingezet, is het Patronaat Café een bijna gehypnotiseerde, meedeinende massa. Een prachtig einde van twee even intense als intensieve post-rockavonden in Antwerpen en Haarlem.
