Black Tusk, het wervelende trio uit Savannah (USA), tourde tussen 13 juni en 7 juli door onze streken in het kader van hun Europese zomertour met Downfall of Gaia en Toxic Holocaust. Op 19 juni hielden ze halt in De Centrale in Gent, om er ook ons mee te laten genieten van hun zalige combinatie van stoner, hardcore punk en sludge.
Met drie full-length albums, evenveel EP's en talloze splits, kon de band in Gent uit verschillende vaatjes tappen. Hun laatste tastbare verwezenlijking heet 'Tend no Wounds', een EP met zes tracks, op de markt gebracht midden 2013. Inmiddels werd er een nieuwe 7'' aangekondigd, 'Vulture's Eye', die je via Metalsucks kunt streamen: http://www.metalsucks.net/2014/06/24/exclusive-stream-black-tusks-new-7-vultures-eye/
In Gent was het -zonder overdrijven- even zoeken toen we binnen kwamen, waar het podium zich bevond. Zo stikdonker was het in de zaal. We oriënteerden ons dan maar in dezelfde richting als het gros van de hoofden, en vonden uiteindelijk vooraan een zo goed als volledig duister podium waarop Downfall of Gaia ergens moet gestaan hebben. Ook Black Tusk trad in nagenoeg volslagen duisternis op. Op een korte lichtflits nu en dan na, moest het publiek het stellen met het geluid en wat schimmen. We zijn op fotografisch vlak dus een beetje tot creativiteit gedwongen geweest, om niet met lege handen thuis te komen.
Ondanks dat alles was het optreden van Black Tusk een belevenis. Deze band komt naar mijn gevoel live een stuk beter tot zijn recht dan op plaat. De dynamiek, het voortdurend onderling doorgeven van de rol van leadvocalist, het slepend zowel als ophitsend gitaarspel en kortom de hele show drijft al je zintuigen op scherp. Daarbij komt nog dat het stemgeluid van de drie heren in feite niet zover uiteen ligt, wat zeker in een pikdonkere zaal voor verwarrende momenten kan zorgen, als er plots verder gezongen wordt terwijl noch gitarist Andrew Fidler noch bassist Jonathan Athon bij hun microfoon staan en drummer James May het -ook ergens op het podium- even overgenomen blijkt te hebben. Toch wel een opvallende troef van deze band, dat 'alledrie leadzanger zijn als het uitkomt'. Het resultaat is dat de show blijft boeien.
Een playlist om te gappen na afloop was er niet. Op mijn vraag ernaar tikte Fidler met zijn wijsvinger tegen zijn slaap om me duidelijk te maken dat het allemaal in zijn koppie zat. Ik maakte de hem duidelijk dat mijn koppie daarentegen nogal leeg was, en de man was zo sympathiek om snel even de nummers in mijn notaboekje neer te krabbelen. 'The short version' zoals hij dat noemde, zoals ze normaal ook on stage ligt als geheugensteuntje: voor elke track een sleutelwoord. We laten u even meekijken:
Lang verhaal kort: Black Tusk is vooral een ijzersterke liveband met tomeloze energie en veel afwisseling. Voor ons vast en zeker eentje om opnieuw te gaan bekijken in de toekomst.
