Humo’s Rock Rally is een jaarlijks wederkerend evenement die ervoor zorgt dat jonge, opkomende bands meer bekendheid verwerven. Op diverse locaties in België worden er preselecties georganiseerd waaruit dan telkens 1 band kan doorstromen naar de halve finale. Snoozecontrol was aanwezig te Leffinge. De volgorde van de bands wordt dagzelf gekozen door middel van een loting en Natives mocht hierdoor als eerste beginnen.
De band Natives opende nogal strak. Lag het aan het feit dat ze de avond mochten inzetten of speelden er andere zaken parten? Hoewel we vanaf het tweede nummer meteen werden meegenomen naar andere oorden merkten we toch enkele minpunten op. Het vocale onderdeel mocht sterker uitkomen en op bepaalde momenten misten we een extra gitaarpartijtje. Hoewel we nogal kritisch aankijken tegenover deze band konden we het gehele plaatje toch smaken.
Vaulted Needles klonk ons onbekend in de oren. De band die wordt gedragen door een bassist, gitarist, drummer en vocalist brengt ons rock met onversneden gitaarsolo’s. Zoals het hoort dus! We waren aangenaam verrast dit up-tempo bandje aan het werk gezien te hebben en hopen ze binnenkort in openlucht eens te mogen waarnemen.
DRS oftewel Dr. Schnabbel is een hardcoreband afkomstig uit Oostende maar bracht fans mee die verspreid zitten over gans West-Vlaanderen. “De eerste die een bloedneus heeft krijgt een gratis drankbon” was de openingszin voor deze band en het moshen kon beginnen. Laat de zanger daarbij zelf nog eens los in de pit en het plaatje is compleet voor deze heren. Derde band op de lijst maar ineens ook de krachtigste tot nu toe.
Yawns doet het dan weer rustiger aan. De groep die ons meeneemt op een trip naar de psychedelische opleving zorgt ervoor dat we na DRS even tijd krijgen om onze hartslag te doen dalen. De band scoort bij ons op alle vlakken al moeten we hier dezelfde opmerking als bij Natives boven halen en dat is dat de vocale kracht ons soms wat ontbreekt. Gezien de herkenning met de eerste band kunnen we dit probleem ook toekennen aan de P.A. Wij zien de band graag terug deze zomer samen met Vaulted Needles.
Bij de soundcheck van Roxie Horse mogen we 3 schoonheden waarnemen en 1 lucky guy zoals we dat wel durven noemen in hedendaagse termen. De naam doet ons verlangen naar old scool rock ’n roll maar de instrumenten doen de muziek eerder neigen naar elektronische ritmes. Roxie Horses opent alvast zeer sfeervol en sloom. Het tweede nummer is wat uitdagend. Vier verschillende stemmen op het podium soigneren ons tegelijkertijd met een zangcomponent om U tegen te zeggen. Het derde en laatste nummer gaat dan weer wat sneller. De mannelijke gitarist en vocalist mag eindelijk ook eens zijn ding doen en zorgt voor een mooi gegeven. Minpuntje bij deze band is dat de mannelijke gitarist nogal ver verwijderd staat van de overige 3 bandleden. Jammer.
Flightless Bird wordt gedragen door vijf niet onknappe mannen. Menig vrouwengezelschap zal vermoedelijk wel gesmolten zijn voor enkele van deze heren. Hoewel de band zichzelf vermoedelijk niet volledig tot hun recht heeft laten komen konden ze ons toch wel overtuigen met de laatste track. Het evenwicht dat ze brachten tussen de power en close momenten zorgden voor wat sfeer in het geheel. Het is en blijft een rock rally heren …
Your Life On Hold zou een perfecte band geweest zijn voor onze schrijfster Sylvie die kan genieten van Industrial muziek zoals niemand anders dat kan. Verweven tussen elektronische stuff en een dolgedraaide zanger worden we gelukkig weer even wakker geschud na al dat softe gedoe. Niet negatief bedoeld voor alle voorgaande bands. Hoewel we de voorbije 3 uren alleen maar jonge bands zagen mochten we ditmaal enkele oudere heren waarnemen. Of dit in hun nadeel zal spelen bij de keuze van de bezoeker blijft maar een vraag. Een band met ervaring die ons vanaf de eerste noot overtuigd heeft. BOEIA
Audience In The Street heeft ons overtuigd. Niet vanaf de eerste noot maar wel vanaf de eerste track. We hoeven hier eigenlijk weinig over neer te typen want alles zat goed. Er werd ons een duet voorgeschoteld tussen de vocalist en de pianiste, er werden blokken gebruikt voor ritme en er werden extra instrumenten aangehaald die we eerlijk gezegd niet verwacht hadden. Nu nog een stille zaal en de band kon tot zijn recht komen.
Dead Convicts doet de soundcheck met Hey-ho let’s go en op dit late uur waren velen daar tevreden voor. Ze brengen ons old shool punk zoals het hoort te zijn. De voorbije 2 uitgaves van deze band werden al bepluimd via onze website en ook live blijft de groep ons stevig bekoren. Om aan te tonen dat de band ook meer in hun mars heeft dan alleen maar wat ska haalt de zanger naar het einde toe een Jamaicaans accentje boven. Even wanen we ons op Reggae Geel en we horen de tapkranen al rijkelijk stromen. Heren, jullie deden het opnieuw!
MK Ultra konden we helaas niet meer waarnemen. De trip van zo’n 85 km huiswaarts maakte het extra halfuurtje te zwaar. We wensen dan ook liever niet dieper in te gaan op deze band.
Conclusie: tijdens deze Rock Rally hebben we heel wat nieuwe groepen ontdekt. Groepen die het waardig zijn om meer op de affiches te staan. Echter merkten we te weinig het genre rock op binnen het gehele plaatje. Onze keuze werd doorgegeven aan de organisatie.
