Terneuzen, gelegen net over de grens -bij onze geliefde noorderburen dus-, was the place to be deze avond. De Pit is een gezellig zaaltje dat je in bepaalde mate kunt vergelijken met TRIX club, met de bar dicht bij het podium en zitplaatsen achteraan, maar ook met een balcon van waaruit je alles heel goed kunt zien. Kortom een heel mooie locatie, verstopt diep in het centrum van Terneuzen, waar we in de toekomst zeker en vast nog een kijkje zullen gaan nemen.
Verstopt, hetzelfde kan gezegd worden van de aantredende bands: alle drie zitten ze eigenlijk ook teveel verstopt en verdienen ze veel meer aandacht en feedback dan ze nu krijgen. Hoewel de aankleding van hun muziek teruggaat tot de EBM en Industrial beweging van medio jaren '80, doen ze iets vernieuwend met die genres en blijven ze niet halsstarrig ter plaatse trappelen. Helaas kwam hier heel weinig volk op af, wat op zich onterecht is, maar dit kon de aantredende bands Doganov, 3rd Machine en Deadcell eigenlijk niet uit hun lood slaan. Het verslag en de foto's vinden jullie hieronder:
De Limburgse band Doganov mocht de spits afbijten. Ze kregen bij ons al wat aandacht in een interview en in de preview van dit evenement. Het was dan ook vol spanning uitkijken hoe ze het er live zouden vanaf brengen. Door bas en drum te vervangen door een keyboard ligt de nadruk uitdrukkelijk bij de elektronica. Daardoor komen de gitaren een beetje op de achtergrond te liggen, ook op het podium. Ergens vinden we dat een beetje jammer, maar het zorgt wel voor een typisch EBM sfeertje dat we ook kennen van optredens van grote namen in het genre. Doganov durft echter ook hier hier een stukje experimenteel naar voor te komen en grenzen te verleggen. Met respect voor de roots toch vernieuwend naar voor treden, dat is de grootste verdienste van Doganov. Zanger Karl Cleeren verbeet de pijn van een geblesseerde knie voor de duur van het optreden, en de band zette een vrij energiek optreden neer, alsof ze stonden te spelen voor een volle zaal. De aanwezigen met de nodige humor aanspreken en proberen aanzetten in deze trip mee te gaan lukte uiteindelijk wel. Wat we zagen was een veelbelovende groep enthousiaste mensen die dringend wat meer in de kijker mogen komen te staan. De regulaire setlist werd dan nog eens afgesloten met een magistraal mooie interpretatie van Headhunter (Front242).
Setlist : Falling Star // For My Eyes only // History // I Am the Dark // To the Hilt // Endear You // Headhunter (cover Front242)
Bij 3rd Machine kwamen de gitaren dan weer sterk op de voorgrond. Een stevig potje progressieve metal met een imposante frontman die op het podium verscheen met gasmaker en stropdas, je ziet het niet elke dag. Maatpak en masker masker gingen naarmate de set vorderde wel uit, en hoe meer zanger John R uitspeelde, hoe woester hij leek te worden -en dat is een compliment. De snijdende gitaarklanken in combinatie met een alles om zich heen lopend of kruipend tot moes slaande zanger zorgden voor een concert dat op zijn minst overdonderend kan genoemd worden. In een volle zaal zou dit wellicht hebben gezorgd voor een vervaarlijke moshpit. Wij hadden alvast de neiging te headbangen tot onze nekhals pijn begon te doen. U leest het al, 3rd Machine brengt het soort experimentele metal waar je bezwaarlijk stil bij kan blijven staan. We schreven het al in de preview: 'Of de Apocalyps zal uitbreken in De Pit? Wij denken van wel!' Doordat er weinig aanwezigen waren blijft die voorlopig nog even uit, maar met een band als deze op een grote festivalaffiche kunnen we geen garanties meer bieden. We kregen zes songs pure power, waarvan drie tracks in de loop van 2014 op een full CD komen te staan.
Setlist: The Egotiator // Ditch the Hollow // Symbol of Hope // Petrified // Void of Faith // Self Pity Calls.
En plots stonden er toch iets meer mensen voor het podium, in het zwart en met lange lederen jassen. Het werd vrij duidelijk dat de aanwezigen eigenlijk waren gekomen voor Deadcell. De muzikale aankleding deed ons wat denken aan Gothminister meeting Rammstein. Met twee knappe meiden op gitaar en een zanger die over hetzelfde soort charisma beschikt als deze van Gothminister zetten ze een set neer die je vooral stevig bij het nekvel grijpt. Een beetje hetgeen we eerder op deze avond al hadden gezien maar dan samen in één performance: de combinatie van stevig gitaarwerk met verzengende elektronica, plus een zanger die als een duivel zijn volk leek te bezweren. 'Dark Saturday before X-Mas' valt er te lezen op de setlist. En inderdaad, dat was zeker het geval. Met de track 'The Dark Side of the Light' vertelt de band ons waar het eigenlijk over gaat bij Deadcell. Het eeuwige balanceren tussen de donkere kant van je ziel en de zachtmoedige zijde daarvan, het is iets waar ieder mens elke dag mee worstelt, toch? Door de manier waarop de band de songs vertolkt, waant men zich niet in de hel, ook niet in de hemel. Eerder het vagevuur tussen beide extremen krijgen we hier voorgeschoteld. Schitterende prestatie van Deadcell, en een perfecte apotheose voor een avond die zowiezo al sterk begonnen was.
setlist : Ode to Fuck // Waiting For The Day // My Sacred House // Lies // The Dark Side of the light // The Endless Fire // We Are The Dead // I Cry // Unchained // Dog of War // The Storm // War of Choice // Torture Land // Black Rooster
Conclusie: We kregen op deze avond drie bands te zien die een veelbelovende indruk maakten, elk op hun eigen manier. Ze blijven hun roots en het verleden trouw, maar geven er een heel andere wending aan. Hoog tijd dat ze de aandacht krijgen die ze verdienen: De Pit in Terneuzen had overvol moeten staan deze avond!
