We verruilen onze combat boots en gescheurde jeans van gisteren voor onze dansschoenen en zwarte outfit, en het ziet ernaar uit dat zaal 'De Casino' in Sint-Niklaas alweer te klein zal zijn: het wordt een cliché waar Front242 aantreedt. 600 fans hebben zich een ticket aangeschaft, en daarmee is de show officieel uitverkocht. Jammer dus voor wie gedacht heeft vanavond nog aan te schuiven.
In het voorprogramma staan we oog in oog met Implant, een project van Len Lemeire en Jan D'Hooghe, die samen met Jean-Luc De Meyer van Front242 ook 32Crash vormen. Een documentaire over Juarez Mendes, één van Rio De Janeiro's beruchtste drugbaronnen, wordt op het grote scherm geprojecteerd, en alsof het één geheel was, versmelt de muziek met de film tot het zeer opzwepende 'El Pastor'. Len's stem neemt het van Mendes over en het staaltje synchronisatie dat we hier te zien krijgen is verbluffend, misschien wel het beste in zijn soort dat we ooit zagen. 'Adore!' schreeuwt hij door de microfoon, terwijl we Mendes op het scherm ondertiteld te keer zien gaan. Dit is een heuse trip die ons meteen diets maakt dat Implant niet zomaar een electro band is: ze komen uit de Belgische stal!
De agressie in de lyrics houdt nog even aan met nummers als 'Nothing Left to Kill' en 'Violence', en blijven stilstaan is een onmogelijke zaak. We zijn wel verrast door het Industrial gehalte van dit duo, en even wanen we ons op de Vampire Party. Jan heeft inmiddels een instrument tevoorschijn gehaald, dat ons onbekend is. Een babbeltje na de set leert dat dit een Trautonium is, een instrument waarbij een weerstandsdraad over een metalen plaat wordt gedrukt om geluid te creëren.
Ons is het allemaal eender: het klinkt angstaanjagend goed en we zijn er compleet voor gewonnen.
Wat lyrische liefdesperikelen in 'Out with the Old', een paranoide boodschap aan het adres van de Facebook gebruiker met 'Scanned', en na 11 tranceverwekkende tracks eindigen we bezweet en buiten adem op de enige plaats die ons nog kan boeien: aan de toog om vocht bij te tanken. Dankjewel Implant, voor julie talent. Het was ons een waar genoegen.
Even bijpraten hier en daar. De zaal loopt intussen opeengepakt vol en het wordt een opdracht om terug helemaal vooraan een plekje te veroveren. Opmerkelijk is dat rondom ons alle talen gesproken worden: Engels, Frans, Duits ... Front242 kan duidelijk nog steeds bogen op een wijde schare fans die de afstand niet schuwen.
Onder fotografen zijn we op het ergste voorbereid wat rook en tegenlicht betreft, en het is dan ook een complete verrassing als de band 'rookloos' te voorschijn komt. Aanvankelijk vind ik dit een gemis, omdat we het zo 'gewoon' zijn van Front242, maar naargelang de temperatuur in de zaal stijgt en het leven op de eerste rij zwaarder en zwaarder wordt, is het wellicht een geluk bij een ongeluk. De die hard fans hebben het pogen nog niet verleerd en het gaat er wild aan toe in de voorste gelederen. Einatmen, ausatmen, 'In Rhytmus Bleiben', maar dat valt niet mee tussen het geduw en getrek. 'No Shuffle' komt al vroeg in de set aan bod en sleept ook degenen mee die vooral de grote hits kennen. Met 'Headhunter' gaat de zaal uit zijn dak en ook 'Religion' en 'Welcome to Paradise' blijven het goed doen. 'No sex until marriage!' brult de zaal mee, en het is meer dan duidelijk dat Front242 en de fans elkaar nog niet zo gauw zullen teleurstellen. Toen niet, nu niet, en ook in de toekomst niet. Na nog een bisnummer kan iedereen die een ticketje bemachtigd had bevredigd en voldaan naar huis gaan. Dit zal zeker niet de laatste uitverkochte show van Front242 geweest zijn!
