Toen we in 1998 op Pukkelpop het bandje Queens of the Stone Age aan het werk zagen was dit vooral om het nieuwe groepje rond Josh Homme (Kyuss) eens te gaan bekijken. Wisten wij veel dat circa 15 jaar later ze zouden spelen voor een overvol sportpaleis dat al maanden op voorhand was uitverkocht. Intussen heeft Queens of the Stone Age een nieuw album uitgebracht, ... Like Clockwork, dat ook bij ons goede recensies kreeg. De verwachtingen van dit concert waren dan ook, en dat hoeven we jullie niet te vertellen, hoog gespannen.
Een file, en dergelijk zorgden ervoor dat we voorprogramma Band of Skulls helaas hebben gemist. Een medeconcertganger wist me te vertellen dat ze hem zeker konden bekoren maar eerder thuishoren in een kleinschaligere bedoening dan het Sportpaleis waar hun muziek beter tot zijn recht komt. We waren er niet, en kunnen er dus ook niet over oordelen. Klokslag twintig voor tien was het de beurt aan Queens of the Stone Age. Op het scherm telden klokken de tijd af tot een nulpunt, waarna de hel losbarste? Nu ja, dat nu niet, maar de vlam zat wel direct in de pan!
Bij You Think I Ain't worth a dollar, but I Feel Like a Milionaire bleef het publiek in de tribunes nog even op de stoelen zitten. Maar vanaf No One Knows en het subliem gebrachte The Lost Art of Keeping a Secret sprong iedereen recht en begon duchtig mee te dansen en te genieten, hoewel we er moeten bij vertellen dat dit niet de gehele set het geval was.
Beginnen met drie kleppers, het kon niet meer mis gaan zou je denken. We zagen inderdaad verre van een slecht optreden van Queens of the Stone Age, maar helaas zakte set na een tijdje wat in naar een gezapig op diezelfde lijn gaande. Laten we echter positief blijven en het over de pluspunten hebben, er waren heel mooie visuele effecten op het scherm bijvoorbeeld die deze avond meer kleur gaven. Of neem nu die beeldschone versie van ... I lIke Clockwork waar een heel ander aspect van Josh zijn stem boven kwam die ons zeker kon bekoren. Er zaten dus uiteindelijk wel voldoende tempowisselingen in de set om de aanwezige alertheid te behouden. Het zorgde op een bepaald moment zowaar voor een moshpit vlak voor het podium. Met Sick Sick Sick en Go with the flow ging het dak er uiteindelijk toch volledig af. Net op tijd om de regulaire set even sterk af te sluiten als ze was begonnen.
Conclusie : Ondanks een dipje bij het tussenstuk, kregen we alsnog een stomende set van Queens of the Stone Age. Met als opvallend pluspunt de meer ingetogen momenten. Waar heel andere aspecten van de stem van Josh Homme naar voor kwamen die we van hem gewoon zijn en ons dan ook aangenaam verrasten. Geen topconcert, wel een leuk rock'n'roll feestje, en daarvoor waren we uiteindelijk toch gekomen.
Setlist :
You think I Ain't Worth a Dollar, But I Feel Like a Millionaire // No One Knows // The Lost Art of Keeping a Secret // My God is the Sun // Burn the Witch // I Sat by the ocean // ... Like Clockwork//In the Fade // If I had a Tail // Kalopsia // Little Sister // Fairweather Friends // Smooth Sailing // Make it Wit Chu // I Appear Missing // Sick, Sick, Sick // Go With the Flow // ENCORE : The Vampyre of Time and Memory // Feel Good Hit of the Summer // A Song for the Dead
