Een optreden van Fleetwood Mac betekend voor de meeste aanwezigen in het sportpaleis op deze woensdagavond blijkbaar een potje nostalgie. Tijdens ondertekende zijn jonge puberjaren brachten ze toch een paar klassiekers uit. Waaronder Rumors (1977) en Tusk (1979). Twee platen die op een hele generatie, of liever verschillende generaties, een blijvende indruk hebben nagelaten. Extra leuk punt was, dat het ook muziek was die onze ouders kon bekoren en waarvoor we geen opmerkingen kregen in de zin van: Welke brol ben je nu weer aan het luisteren? In een uitverkocht sportpaleis waren de verwachtingen dan ook hoog gespannen. Hoe zou Fleetwood Mac het ervan af brengen zonder een boegbeeld als Christine McVie was vooral de vraag die we ons persoonlijk stelden. Met Second Hand News en The Chain werd de toon van de avond alvast gezet.
Puur instrumentaal bekeken beleefden we hier een top avond. Dat werd al vlug duidelijk door de verzengde gitaar solo's van Lindsey Buckinham maar vooral wat Mick Fleetwood met zijn drums tentoon spreidde sloeg ons met verstomming. Stevie Nicks ontpopte zich dan weer tot een ware entertainer, en hoewel haar stem niet meer is wat het ooit was, dat bleek bijvoorbeeld bij Rhiannon, weet ze verduiveld goed hoe haar publiek te bespelen. Een langgerekte uitleg van tien minuten over een demotape die verloren was gegaan en hoe Mick fleetwood bij de band kwam, was er dan weer lichtjes over. Het haalde de drive zelfs wat uit het concert. Ze bedankt het publiek wel voor hun geduld.
Echter wil dat minpuntje niet zeggen dat we een saai concert te verwerken kregen. Integendeel zelfs, al lag het hoogtepunt dus wel in de, zoals we aangaven, solo's die naar boven werden gebracht. De langgerekte, tot de verbeelding sprekende solo van Lindsey Buckinham bij I'm Soo Afraid sloeg het sportpaleis met verstomming, hij kreeg hiervoor helemaal terecht een staande ovatie. Of World Turning bijvoorbeeld, dat werd opgesnurkt door een onvergetelijke drumpartij van Mick Fleetwood, die hier een voorbeeld geeft aan jonge generaties drummers, hoe het moet. Dat hij hierbij nog adem en tijd vind om te communiceren met zijn publiek is een extra pluim op zijn hoed. Het dak ging er pas echt af bij nummers als Go You Own way en vooral Don't Stop. De galm in het sportpaleis zorgde er echter soms voor dat niet alles even goed overkwam, vooral dus de vocale partijen, een spijtige vaststelling toch weer, maar daar kan Fleetwood Mac zelf niet volledig aan doen naar onze mening.
Besluit: We kregen geen top concert of optreden van het jaar, maar zagen wel een band die spelplezier uitstraalt en ondanks de toch vrij hoge leeftijd van de artiesten op zich, een show kunnen neerzetten die af is. De gitaar en drumpartijen die we hier hebben gezien en gehoord, daar kunnen veel jongere bands nog iets uit leren, pure klasse.
Setlist :
Second Hand News // The Chain // Dreams // Sad Angel // Rhiannon // Not That Funny // Tusk // Sisters of the Moon // Sara // Big Love // Landslide // Never going back Again // Without You // Gypsy // Eyes of the world // Gold Dust Woman // I'm So Afraid // Stand Back (Stevie Nicks song)// Go Your Own Way // ENCORE : World Turning // Don't Stop ENCORE 2 : Say Goodbye
