Na afwezigheid van bijna drie jaar speelde 65daysofstatic op 2 oktober jl. eindelijk weer in Amsterdam. De show, in de oude zaal van de Melkweg, maakte onderdeel uit van de Europese promotietour van Wild Light, het recentelijk verschenen vijfde studioalbum van 65daysofstatic. De mannen uit Sheffield stonden deze woensdagavond koud op het podium of dezelfde aankondiging als waarmee Wild Light begint, galmde al door de Melkweg. "No-one knows what is happening. There is a lot of danger out there, ok?" Bijna twee uur later is de veilige conclusie dat 65daysofstatic in drie jaar weinig is veranderd.
Op het nieuwe album laat 65daysofstatic een toegankelijker en rustiger geluid horen dan op voorganger We Were Exploding Anyway, dat het toppunt van experimenteerdrift vormde. Hoewel deze nummers op de CD niet overal even krachtig overkwamen, staan de elektronische werken van We Were Exploding Anyway live wel als een huis. Het bewijs hiervan wordt aan het begin van het concert geleverd, met het openingstrio Piano Fights, Crash Tactics en Dance Dance Dance.
Na deze elektro getinte opening passeren in het vervolg bijna alle nummers van Wild Light de revue, afgewisseld met ouder materiaal, hoofdzakelijk afkomstig van debuutalbum The Fall of Math. De nieuwe nummers kenmerken zich door sfeervolle soundscapes en heerlijke uithalen die worden afgewisseld met ingetogen stukken. Deze benadering ligt in het verlengde van de nummers op het debuutalbum. Derhalve ontstaat een prima sluitende setlist en met elk nummer wordt het publiek in een hogere sfeer gebracht.
De voortstuwende nummers Install a Beak in the Heart that Clucks Time in Arabic en AOD hebben een sterk hypnotiserend effect. Taipei is een nieuw nummer met de potentie om uit te groeien tot een volbloed klassieker in het oeuvre van 65daysofstatic. Unmake the Wild Light lijkt bij uitstek gemaakt voor liveshows. De live-favorieten van het eerste uur, Retreat!Retreat! en Radio Protector, worden tot het einde van het concert bewaard, om dan uiteindelijk, na ruim anderhalf uur, de oude zaal van de Melkweg in volledige extase te brengen.
Het recept voor liveoptredens van 65daysofstatic is al jaren hetzelfde. Een op hol slaande decibelmeter, een overdosis loskomende energie en hypnotiserende krachten die van de geluidsboxen afspatten. Het verwijt dat langzamerhand de klad in deze formule komt, gaat natuurlijk vroeg of laat op de loer liggen. Wat dat betreft is de waarschuwing voor het zogenaamde onbekende gevaar natuurlijk volstrekt overbodig. Je weet immers precies wat je kunt verwachten van 65daysofstatic. En toch, iedere keer opnieuw, weet de band weer aan de verwachtingen te voldoen, door een hypnotiserend mooie show te geven. Hopelijk hoeft Amsterdam daar niet weer drie jaar op te wachten.
