Eerder dit jaar raakte ik op Rewind Fest in de Vooruit in Gent totaal in vervoering tijdens het optreden van het voor mij toen onbekende duo Underviewer. Het bleek te gaan om Patrick Codenys en Jean-Luc De Meyer, die naar hun pre-Front 242 periode teruggrepen en het hele concept van toen, zowel muzikaal als visueel, op dezelfde manier back on stage brachten, zoals ze dat deden einde de jaren '70. Voor mij smaakte dit absoluut naar meer, maar dit bleek moeilijker dan verwacht: op het internet is er maar weinig van hun muziek terug te vinden. Geen wonder: er is nooit een CD verschenen onder de naam Underviewer. Meteen een reden om extra uit te kijken naar een volgend optreden van de band, en toen hun concert in le T.AG. werd aangekondigd, haalde ik mijn tickets nog dezelfde dag binnen.
Gisteren was het dan eindelijk zover, en met positieve verwachtingen vertrokken we richting Brussel. Niet zo makkelijk te vinden, le T.A.G. Onze gps vond 'Passage Charles Rogier' niet, en dus moesten we ons op de goede oude manier bevragen bij voorbijgangers, om de weg te vinden. Maar onze inspanningen loonden, en zo kwamen we terecht onder een spoorwegbrug met een zeer breed voetpad waarop bankjes geplaatst waren om het de rokers buiten gezellig te maken. Een deur aan het einde van een rij panden zwaaide voor ons open en we kwamen terecht in een klein maar zeer gezellig zaaltje met tapijt op de grond en zwart doek aan de muren. De sfeer zat meteen goed, we werden op een kameraadschappelijke manier ontvangen in een bijna huiselijke sfeer, en het geheel deed aan als zaten we in de huiskamer bij vrienden. Frans, Nederlands, Engels of Duits, het deed er niet toe: iedereen deed een inspanning voor iedereen.
Het werd ook snel duidelijk dat de bands die op de affiche stonden, een thuismatch speelden. Ze namen dezelfde ingang als hun fans, liepen heen en weer door het zaaltje, en eentje struikelde zelfs over mijn fototas in het donker. Het ging er allemaal zeer gemoedelijk aan toe. Met dank aan Fred Cotton van Fantastique Nights wellicht, die de scene al vele jaren levendig houdt in Brussel.
Aftellen maar tot de eerste band op het podium zou verschijnen.
Maria verving eigenlijk Android 80, die door omstandigheden twee weken voordien hadden moeten afzeggen. Het gaat hier om een 'live only' side-project van Pierre Pauly (Parade Ground en tijdelijk lid van Front 242). Ik vermoed dat maar weinig mensen in de zaal echt wisten wat ze van Maria mochten verwachten.
Toen de lichten in de zaal uitgingen, was het eerste wat we te zien kregen een dame die met een ouderwetse diaprojector tussen het publiek liep en de beelden op de fans projecteerde. Bij het verschijnen van de zanger, draaide ze haar projector richting stage, terwijl ze tussen het publiek bleef lopen om afwisselend ook nog steeds fans te belichten. Muzikaal werden we vergast op een mix van EBM en electro, met veel echo en repeat in de vocals, en een eerbetoon aan onder meer Fad Gadget. De aan waanzin grenzende performance van Pierre Pauly, die nu en dan ook eens op zijn snaredrum hamerde, maakte het optreden tot een chaotisch geheel dat voor mij op de grens balanceerde tussen muziek en theater. Het werkte zeer opzwepend en was de perfecte opwarmer voor wat er nog te komen was.
Na een korte pauze was het de beurt aan Cruise CTRL. Cruise CTRL is een electronica duo dat bestaat uit John C (Composer/Programmer) en Gore (Sonic manipulator). Alles tussen minimalist noise en hard electro dient ter inspiratie. Ik kende hen niet, maar in de zaal fluisterde men mij toe dat ze 'goed zijn'. Mijn verwachtingen waren dus hoog gespannen.
Geen frontaal licht, enkel een projectie op en achter de twee heren, die zich met hun laptop en toebehoren achter tafels op het podium hadden geïnstalleerd. Hoofdtelefoon op, en geen vocals, wat hun act voor mij persoonlijk iets te dicht bracht bij die van een fijn DJ duo dat zijn set speelde. Misschien had ik hier iets anders verwacht, maar de fans lagen daar niet wakker van: aanstekelijke ritmes brachten het publiek moeiteloos in beweging en de avond kon al niet meer stuk.
Tijd voor Underviewer dan. De podiumopstelling was identiek aan deze in de Vooruit, alleen compacter. Een doorschijnend doek met uitsnede in het midden, waartussen we nét Patrick Codenys konden ontwaren, nu en dan belicht door een gekleurde spot. Voor het doek Jean-Luc De Meyer, in alle eenvoud, in sweater en enkel met een microfoon in de hand. Samen brachten ze een sterk geheel aan -vaak korte- tracks uit de periode tussen pakweg '78 en '82, de jaren vóór Front 242 het licht zag. Hoogtepunten waren 'Kampfbereit' en 'Trouble'. Het visuele aspect, in de vorm van projecties op het doek én op Jean-Luc, verliep perfect gesynchroniseerd met het geluid. Een simpel maar doordacht lichtspel dat tranceverwekkend werkt in samenspel met de zeer sfeervolle en soms geladen songs. De fans wisten dat ze niet voor niets gekomen waren: Underviewer nam iedereen mee naar een andere dimensie. En alweer was het te snel afgelopen. Nog een woordje van dank aan het adres van Fred Cotton ook uit de mond van Jean-Luc, en de afterparty kon beginnen.
De organisatie heeft bij mij alvast sterk gescoord, door de warme sfeer die ze wist te creëren. 'Le T.A.G.' ziet mij zeker nog terug. En wat Underviewer betreft, is het met ongeduld wachten op een nieuwe datum ...
