In ons verslag van de eerste dag van Groezrock heeft u al kunnen lezen hoe Europa’s meest iconische punkfestival haar 25ste verjaardag goed begon met ruige muziek en voldoende pintjes. De zaterdag ging het festival echter pas echt van start, zowaar met minder regen en aangename temperaturen.
De zaterdag is goed beginnen met Rozwell Kid op de Back To Basics. Het viertal uit West Virginia zorgt voor een aangename dosis indie-rock op de vroege middag. Gewoon, om lekker vrolijk van te worden, dit viertal wat ook vooral zichzelf niet te serieus neemt. De punkrockers van Note To Amy zijn door American Socks gevraagd een akoestische twist aan hun punkrock te geven bij de hun sokkenwinkeltje. De nummers van de Nederlandse mannen blijkt zich perfect te lenen voor een akoestische bewerking. Als kers op de taart krijgen we bovendien een Bad Religion cover voorgeschoteld, door het publiek verkozen: ‘You’ wordt dan ook uit volle borst meegezongen.
Voor aanvang van Frank Carter & The Rattlesnakes is de Impericon Stage al aardig volgelopen. En terecht! Wie deze set gemist heeft, heeft ook écht iets gemist. Waar nummers als ‘Fangs’ en ‘Snake Eyes’ al lekker klinken en er een circle pit onstaat die tot achter de geluidstafels loopt, is vooral het einde memorabel. Frank himself, uitstekend bovenop een massa mensen op het podium, in volle overtuiging ‘I fucking hate you!’ schreeuwend.
Voor wat gematigder vermaak begeven we ons naar Bad Cop/Bad Cop op de Watch Out. De vier dames met vrolijk gekleurde kapsels hebben een vol grasveld weten te trekken, en maken de verwachtingen waar: ze bewijzen zeker één van de beste nieuwe bands op het Fat Wreck label te zijn. Op de Back To Basics kan men z’n emoties eruit zingen bij Modern Baseball. De wat ongemakkelijke houding, de nerveuze lachjes tussendoor, de teksten over high school sweethearts; het totaalplaatje klopt en maakt voor een aangename sfeer. Vanaf ’t eerste nummer zingt en stagedivet men erop los: de emotioneel geladen pop punk van het viertal maakt indruk.
Maar na alle zware kost mag er ook best even gedanst worden! En wel op de lekkere zonnige covers van Me First & The Gimme Gimmes, de ultieme all-star coverband. Vandaag horen we hier variaties op o.a. Paul Simon, John Denver, Dolly Parton, R. Kelly en Madonna. Vaak touren zij niet, maar vandaag met Joey Cape, Jay Bentley en Spike Slawson kon bassist Fat Mike eerlijk gezegd niet gemist worden.
Nieuwe bands ontdekken we dit festival toch echt op de Watchout Stage. Zo ook het Canadese punkrock viertal PUP, wat het publiek enorm blijkt te bevallen. De enorm catchy tracks van debuutalbum PUP doen ’t prima, maar ook het nieuwe ‘If This Tour Doesn’t Kill You, I Will’ bewijst een energieke en unieke livetrack te zijn. Crowdsurfers vliegen je (vrij letterlijk) om de oren, terwijl je met moeite de steeds verder uitbreidende moshpit probeert te ontwijken. Na meeschreeuw-afsluiter ‘Reservoir’ hangt de grote vraag in de lucht: wat doe je als je al je hitjes gespeeld hebt? Dan sluit je gewoon af met een Beastie Boys cover! De jongens blijken ‘Sabotage’ prima aan te kunnen, en de chaos die zich gedurende de set had ontvouwen bleek nog groter te kunnen.
Hierna weten ook de new emo kids on the blockMoose Blood het hart van menig bezoeker voor zich te winnen. Ook zij mogen rekenen op een goed gevulde festivalweide. Debuutplaat ‘I’ll Keep You in Mind, From Time to Time’ kan al op veel publieksrespons rekenen, met gevoelige meezingmomenten in ‘Cherry’, ‘Boston’ en recentelijk uitgebrachte single ‘Honey’. De jongens zijn duidelijk niet gewend een dergelijk enthousiaste publieksrespons te krijgen, wat ervoor zorgt dat de jongens eindelijk los lijken te komen uit hun van nature wat afstandelijke podiumhouding. Hou dit alsjeblieft vol, Moose Blood!
Het meest opmerkelijke optreden van dit weekend is toch zeker dat van No Use & Friends: Groezrock is de enige show die de band doet in Europa. Bovendien luidt deze ook nog eens het einde van No Use For A Name als groep in. Zonder in 2012 overleden frontman Tony Sly brengen de overgebleven leden samen met vrienden een eerbetoon aan hun werk. En vrienden zijn er genoeg: Joey Cape nam een groot deel van de honeurs waar, maar ook Sima Brami (Not On Tour), Chuck Robertson (Mad Caddies), Trever Keith (Face To Face) en Stacey Dee (Bad Cop/Bad Cop). Er valt weinig over te zeggen, behalve een waardig eerbetoon, waarbij alle greatest hits worden gespeeld. Een moment om te koesteren.
Vervolgens sluiten we af met een goeie portie jeugdsentiment, wanneer Sum 41 de punkrock neerzet zoals die in de jaren ’90 op elk skatepark werd gedraaid. Deze klinkt prima, zuiverder dan verwacht eigenlijk, met alle hitjes waar je op hoopt: ‘Over My Head’, ‘Motivation’, ‘Still Waiting’, ‘In Too Deep’. Voorspelbaar, zeker. Maar eerlijk, zou iemand het anders hebben gewild? Leuk was de ‘Sick of Donald Trump’ variatie op ‘Sick of Everyone’, en een weinig overtuigende maar vermakelijke Queen-cover van ‘We Will Rock You’ is op zich nooit weg. Wat wel overgeslagen had mogen worden waren de lange pauzes tussendoor, die beter besteed hadden kunnen worden aan het spelen van meer nummers. Het encore van twee weinig bekende tracks voelde als mosterd na de maaltijd: deze hadden evengoed gewoon niet gespeeld kunnen worden, om het energieke gevoel van ‘Fat Lip’ nog wat langer vast te houden.
Na een dag als deze konden we tevreden onze slaapzak induiken. De 25ste Groezrock was een mooie, en we kijken uit naar de volgende editie. Groez, tot 2017!
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
