Op 25 en 26 juli was het weer zo ver, rond de 16.000 gothic fans reisden af naar Keulen om van 45 bands te kunnen genieten tijdens het Amphi Festival. Na 9 jaar te zijn gevestigd in de Tanzbrunnen was het tijd om te verhuizen. Het Staatenhaus waar het indoor podium en een deel van de winkelstandjes plaatsvond werd nu verbouwd en de hele plaats was aan zijn limiet gekomen waardoor het festival de kans niet meer had om verder te groeien. Hiervoor werd geopteerd om het een nieuwe thuis te geven in de Lanxess Arena. Hier had je een gigantische mainstage binnen en dan had je buiten nog 2 podia.
Een geluk bij een ongeluk? Terwijl omringende festivals zoals Juicy Beats in Dortmund, Krach am Bach in Beelen en Weserlieder in Minden moesten afzeggen door het stormweer kon Amphi wel doorgaan. De buiten stages waren afgesloten door het onweer waardoor het programma werd veranderd. [:SITD:], Diorama, The Creepshow, Inkubus Sukkubus werden verplaatst naar zondag. DAF en [X]-RX kregen een plaatsje op de mainstage. We vonden wel dat dit iets duidelijker had mogen worden mee gegeven, maar door de chaos dat het weer met zich mee heeft gebracht hebben ze dit zeer goed opgelost. Had het festival op de vorige locatie door gegaan, dan was er zaterdag helemaal geen festival.
Centhron trapte het festival af, wat we spijtig genoeg gemist hebben zoals vele fans die het nieuws pas te laat hebben te horen gekregen. Schöngeist bracht voor ons dus de werkelijke aftrap van het festival, een bekend gezicht, want niemand minder dan de zanger Timur was vorig jaar de host van het festival die de bands aankondigde. Ze brachten vooral nummers van hun nieuwe album Wehe! Ze brachten een zeer energieke set zo vroeg op de dag. Chrom mocht hierna het podium innemen met zijn melodic Electro sounds. Omdat ze maar met 2 zijn lijkt het podium precies wat te groot voor deze band, maar dat hield hen natuurlijk niet tegen van een crowd pleasing set te spelen.
Vervolgens was het aan een oude bekende, Rabia Sorda, een van de side-projects van Erk Aicrag. Vergeleken met Hocico is Rabia Sorda minder agressief en minder noise, maar het blijft nog steeds industrial. Grigory Feil zijn keyboard stand liet het soms afweten en zakte gewoon door, dit leek zo frustrerend dat hij uiteindelijk het keyboard in stukken sloeg op de vloer. Marcus, de gitarist vierde die dag zijn verjaardag, wat ook te horen en te zien was op het einde van hun optreden. Het publiek zong happy birthday en Marcus kreeg een taart die uiteindelijk ook in zen gezicht belande.
Ook The Crüxshadows waren ook van de partij, de Amerikanen brachten een verbluffende show. Rogue houd van zijn fans en dat is te merken, als hij niet op het podium staat kan je hem wel bij het publiek vinden. Hij is niet schuw om van het podium te gaan en zijn fans op te zoeken.
De jongens van [X]-RX konden dan toch optreden, wat de cyber goths natuurlijk wel tevrede stelde. Dit was de eerste keer dat we hen live zien met een live drummer. Spijtig genoeg was er maar tijd voor 4 nummers, met als afsluiter Stage 2.
DAF was normaal de afsluiter van de Green stage die avond. Zij liggen zo wat aan de bron van het genre electronic body music en natuurlijk kon hun grootste hit Der Mussolini niet mankeren. Ze draaien al 35 jaar mee, maar dat is er niet aan te merken.
Nu was het de beurt aan de Canadeese band The Birthday Massacre. Ze brengen als het ware een mix van 80’s synth pop en industrial rock. Amphi is hun enige europeese show deze zomer en dat konden we natuurlijk niet missen. Ze namen het publiek mee op een geschiedenis van ouwe en nieuwe songs: Red Stars, Blue, Video Kid, Superstition. We hopen toch op een uitgebreide Europese tour van deze groep.
Het podium werd overdekt met plastiek zijlen, zelfs de fotopit en de barrières worden geheel ingepakt. Dit kon maar 1 ding betekenen: Agonoize. Ze brengen aggrotech en hun teksten zijn vaak zeer provocerend, maar dat is niet alles, ze houden er van om het publiek onder te spuiten met fake bloed. Fans van het genre en van de groep vonden het duidelijk geweldig en wij natuurlijk ook. Dit was toch een van de highlights van het weekend.
Tijdens Goethes Erben word heel het podium gebruikt. Oswald Henke bracht een heel ensemble met zich mee en een tal van standbeelden om het geheel op te vullen. De zanger heeft altijd wel iets mysterieus als hij op een podium staat en de teksten lijken meer poezië dan werkelijk zang.
Hoe erg is het niet dat je naar Duitsland moet afreizen om de Belgische band Front 242 te zien. Het heeft effe geduurd om deze band eens live aan het werk te zien. Na hun technische problemen op het Amphi festival vorig jaar mochten ze het dit jaar opnieuw doen en dat zonder problemen. Wat opviel was dat ze hun grootste hit Headhunter niet hebben gespeeld.
And One staat gelijk aan een feestje. In 2012 sloten ze de mainstage af op Amphi en moesten ze hun set vroegtijdig eindigen omdat er maar tot 22u gespeeld mocht worden in open lucht. Dit probleem was er dus niet in de Arena. Het feestje ging door tot 2u ’s nachts. Een typisch zicht is Steve die al dansend rondjes draait op het podium. Hit na hit werd gespeeld zoals Deutschmaschine, Timekiller, Techno Man, Military Fashion Show en Sometimes.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
