Gelezen in één artikel: Postrock is op sterven na dood. Wij zijn het met deze stelling niet eens, Postrock is geëvolueerd, naar andere muziekstijlen en genres toe. Bijvoorbeeld post-metal, en in veel elektronische muziek van tegenwoordig, zitten ook vaak postrock elementen.
Ik raad de eventuele twijfelaars dan ook aan in de maand mei 2015 het festival Dunk!festival een bezoekje te brengen, uw ogen zullen open gaan. Maar dit terzijde, Je hebt nog altijd bands die gewoon het genre hondstrouw blijven, en buiten enkele kleine experimentele uitstapjes, gewoon een postrock band pur sang blijven.
Neem nu onze eigen Belgische postrockers Motek. Ze brachten vorig jaar nog een nieuw album uit: Sonder. Waarover we schreven: Motek levert het bewijs dat ze het nog steeds kunnen, ons door eenvoud en eerlijkheid onderdompelen in een bad van diepe intensiteit. Dit door het brengen van post-rock in zijn meest pure vorm. Geniet met volle teugen van deze Belgische Parel.
Motek: CC De Werf (Aalst)
Het was dan ook jammer te zien dat CC De Werf nog niet voor de helft gevuld was op deze avond, want tenslotte mag Motek nog steeds gezien worden als, inderdaad, het Belgische antwoord op Mogwai. De band had er duidelijk zin in, niet dat de heren daar veel woorden aan vuil maken. Maar ze straalden gewoon spelplezier uit, vanaf de eerste noten.
Het mooie aan een optreden van Motek is dat ze als geen ander er in slagen verfijnde postrock klanken te verweven met heel integrerende beelden op het scherm. Vaak met een achterliggende boodschap, als je er diep genoeg in mee gaat tenminste. Zo zagen wij enerzijds een soort astronaut die traag over het landschap heen wandelde, en langs de andere kant duikers op de bodem van de zee. En zo werden twee uitersten, het heelal en de zeebodem heel mooi in elkaar verweven en zorgden ervoor dat de songs zelfs ergens een gevoelige snaar weten te raken.
Bovendien was er ruim plaats voor een zekere vocale aankleding, het is altijd heel leuk te zien hoe de leden naast elkaar, bijna acappella, een song naar voor brengen. Dit zorgt voor een rustmoment, tot kippenvel toe. Motek brengt trouwens voldoende variatie in hun set, het ligt niet allemaal op diezelfde strakke lijn, waardoor de vergelijking met eerder genoemde Mogwai niet ver af is. Hoewel, hen in een keurslijf steken deze band tekort doen is feitelijk.
Laat ons zeggen dat ze hun halsstarrige old school postrock blijven brengen, zijn vruchten blijft afwerpen en mensen kan bekoren. Zo lang dit het geval is, lijkt er ons dan ook geen vuiltje aan de lucht. Wij zagen een heel sterk concert, waaruit blijkt dat gewoon, eenvoudige postrock nog steeds niet dood en begraven is. Motek is hiervan het levende bewijs.
Samowar + Motek - Cinema (Aalst)
Maar er was meer te beleven. Na het optreden in CC De Werf was er ook een aftershow gepland. Deze ging door in zaal Cinema - voorheen De Hopzaal - aan de Hopmarkt in Aalst.
Samowar, het soloproject rond Leen Diependaele, is ondertussen geen onbekend meer in het muziekwereldje. Zo stond ze dit jaar in de finale van HUMO's Rock Rally, waar ze een heel goede indruk naliet. Haar muziek kan je ergens omschrijven als synthpop, met een knipoog naar de elektronische muziek van de jaren '80, maar in een heel modern eigentijds kleedje gestoken. De vocale capaciteiten van deze zangeres mogen gezien worden als de kers op de taart. Dit verrassings concert, als we dat zo mogen noemen, in Cinema liet ook ons met verstomming staan. Zondermeer slaagt deze dame erin op haar eentje ons en alle aanwezigen in vervoering te brengen.
Niet alleen beschikt ze over een prachtige stem, ook weet ze verdomd goed hoe de knoppen op haar keyboard te bedienen. De wondermooie klanken, met lichtshow op de achtergrond, hadden iets magisch. Uiteraard voel je dat ze nog een beetje onwennig op het podium staat. Ook al doet de dame goed haar best het publiek aan te spreken, en proberen mee te krijgen. Maar dit is een kwestie van tijd, met de nodige podiumervaring zien we Samowar nog heel hoge ogen gooien. Haar recente EP Samowar, o.a. wordt bewierookt door veel van onze collega's, bewijst dat deze dame heel veel in haar mars heeft. Wij zagen vooral een veelbelovende artieste aan het werk, die we zeker in de toekomst zullen blijven volgen. Aanrader voor de liefhebbers van elektronische muziek tot synthpop. Haar melancholische versie van Bronski BeatSmalltown Boy, was bovendien eentje om in te kaderen, geweldig mooi gedaan.
Motek begon aan hun set in Cinema pas om half één, voor een nachtwerker als uw reporter geen probleem uiteraard. Het gezellige zaaltje was intussen goed vol gelopen, maar een heel ander publiek dan eerder die avond in CC De Werf hadden we de indruk. Blijkbaar waren sommige fans niet naar De Werf geweest, maar hadden gewoon deze show meegepikt? In elk geval deed Motek hun kunstje van een paar uur daarvoor gewoon weer over. Merkelijke verschillen waren er niet, maar door de intiemere sfeer in Cinema was de intensiteit nog groter. Daardoor hebben we niet één, maar twee, uiterst sublieme en gedenkwaardig shows gezien van onze Belgische postrock helden.
Zondermeer keerden we de Halloween nacht in, met een brede glimlach, na een meer dan vruchtbare avond/nacht genieten! Daarnaast, nu we toch bezig zijn pluimen op de hoed te plaatsen, was de eerste kennismaking met CC De Werf heel gedenkwaardig en de gezellige , intieme zaal, Cinema een ware ontdekking.
