We zagen eerder dit jaar Mogwai in Ancienne Belgique , Brussel , aan het werk. Over dit concert schreven we: "Mogwai zette hier een degelijk postrock gericht concert neer maar gooide door de nieuwe nummers en de hoge overdonderende waarde hiervan op het podium, ook de deuren open naar andere genres en nieuwe paden. Mogwai deed dit op plaat, maar bewees dus ook hier in Ancienne Belgique nog steeds te evolueren qua stijl en aankleding. Daardoor blijven ze, na al die jaren, behoren tot de absolute top wat het genre betreft. We kregen uiteindelijk een topconcert te zien en te horen , ondanks een kleine terugval naar het einde van de set toe. Het meer dan subliem gebrachte Remurdered maakte alles goed en droeg er toe bij dat we inderdaad wederom spreken van een geslaagde passage van Mogwai door ons landje."
Dat was toen, ondertussen is de band nog steeds op tournee om hun laatste worp Rave Tapes te promoten. De Vooruit in Gent was op de valreep toch uitverkocht geraakt, en zat dan ook overvol op deze dinsdagavond. Een concert van Mogwai is voor ons altijd een soort intensieve trip geweest, waarvan onze oren gingen tuiten na het concert. Maar eveneens verlieten we verweesd de zaal, of het festival. Echt ontgoochelen heeft deze band nooit gedaan. Niet voor niets worden ze beschouwd als één van de grote acts in het postrock genre. Dit is ook niet helemaal onterecht, zo bleek ook deze avond weer eens.
Nu in het begin bleek de Wall of sound, waar Mogwai bekend voor staat, enigszins uit. Op een zalvende, eerder melancholische manier, probeerde de band het publiek in vervoering te brengen. Aan het feit dat je een speld kon horen vallen bij, bijvoorbeeld, het wondermooie gebrachte Take Me Somewhere Nice denken we dat de missie meer dan geslaagd kan genoemd worden. Het samenspel tussen een huilende viool en twinkelende gitaar geluid, zorgden voor een heel magische sfeer die de gehele avond bleef aanhouden. De oordopjes hadden we tot op heden nog niet nodig gehad, maar de intensiteit was wel aanwezig.
Nu, ondanks dit houden we nog het meest van de Mogwai die klauwend als een vervaarlijke tijger onze ledematen losrukt. Om het zo poëtisch mogelijk uit te drukken. De kentering, met een snerpende en tot de bot gaande gitaar riff, kwam er uiteindelijk met Hunted By a Freak uit. Ondanks dat de avond al heel goed was verlopen, was daarmee het hek volledig van de dam. De donderende geluiden verpulverden onze oren, drongen tot ons hart door en dreven ons tot waanzin. Zoals we reeds aangaven, zo horen we Mogwai nog het liefst.
Klassiekers waren er ook genoeg, zoals het altijd subliem klinkende I'm Jim Morrison , I'm Dead. In vergelijking met hun optreden in de AB, was er deze keer in Gent geen terugval merkbaar. Vanaf de zalvende, maar heel intensieve, start tot het bulderende en oorverdovende einde greep Mogwai ons stevig bij de keel. Zonder enig medelijden, werden we uiteindelijk meegesleurd, en tegen die wall of sound aangegooid, net zoals het moet zijn.
Ook hier in Gent was er trouwens een mooie combinatie tussen oudere nummers, en nieuw werk. Hieruit bleek weer eens dat de meeste van die nieuwe songs niet moeten onderdoen voor het oudere werk, vooral Remurdered, in AB ook al een hoogtepunt, bleek zo een klepper te zijn die gerust mag staan naast menig Mogwai klassieker. De regulaire set werd afgesloten met een beeldschone, ons nog maar eens murw slaande, We're No Here.
Hierna kwam de band nog één keer terug om ons met Auto Rock en Batcat volledig in vervoering te brengen, waarna we verweesd en uiterst tevreden de zaal verlieten. We kunnen uiteraard beginnen muggenziften over details, maar naar onze mening zette Mogwai hier in de Vooruit, Gent, een set neer die niemand onberoerd zal hebben gelaten.
Setlist:Heard about You Last Night // Friend of the Night // Take Me Somewhere Nice // Hunted by a Freak // The Lord is Out of Control // Christmas Steps // Rano Pano // Deesh // I'm Jim Morrison , I'm Dead // Teenage Exoricists // Remurdered // We're No Here // ENCORE //Auto Rock // Batcat
