Het jaar 2014 is amper zes maand bezig, en we hebben persoonlijk al een paar goede vrienden verloren. Opvallend in de strijd tegen kanker die de mensen voeren als ze te horen krijgen 'u hebt nog maar zes maand meer te leven' is dat ze niet bij de pakken blijven zitten, of in een hoekje gaan zitten huilen. Integendeel zelfs, ze vechten om alsnog die steen te verleggen, of het verschil te gaan maken.
We vragen ons af wat er door het hoofd van Thé Lau van The Scene moet gespeeld hebben toen de dokters hem dit vernietigende nieuws melden. Ook zei besloten één laatste keer alles te geven, zo stonden The Scene op Pinkpop en ook in Lotto Arena.
Het definitief afscheid van The Scene was gepland in Brussel, Ancienne Belgique. Ik heb al drie keer het verkeerde antwoord gegeven toen men mij vroeg waarom ik voor Brussel heb gekozen als locatie van ons afscheidsconcert. Want niet wij hebben Brussel gekozen, Brussel koos ons. Vertelde Thé Lau, waarop een daverend applaus volgde. Dit optreden was trouwens in een mum van tijd uitverkocht. Het beloofde een emotionele avond te gaan worden.
Uit ervaring weten we dat The Scene niet alleen een patent hebben op stevige rock nummers. Ook zijn er veel songs die een gevoelige snaar raken, met teksten die tot de verbeelding spreken. In de context van deze avond klinken die teksten nog krachtdadiger door dan ooit. Neem nu opener van de dag: Slapen / De Dood. Alleen al die subtiele stukjes geven je koude rillingen, Slapen is daar een mooi voorbeeld van
Slordig alles wat ik heb gedaan
onhollands maar daar komt het niet op aan
de tegenstand is groot
de medestand is dood
het is een slag waar niemand uit kan gaan
Of wat Thé Lau samen met Stef Kamil Karlens bracht. Mooi:
Want ik kus de knokkels van je handen
aan de bar van dit café
en waar wij ook mogen belanden
zeg het woord en ik ga mee
zuster, zuster
ga mee
Zoals was te verwachten legde de band onze ziel volledig bloot, dat deden ze vroeger ook al, en combineerden dit zonder moeite met lekkere uptempo en dansbare songs. Bovendien straalde Thé Lau ondanks alle slechte nieuws een positiviteit uit waar menig medemens nog kan van leren. Zijn charisma is hij door zijn ziekte zeker nog niet kwijt geraakt, zo grapte hij regelmatig tegen het publiek en betrok hen in de show. Binnen de set was er ook plaats voor gastoptredens. Zo kwam Stef Kamil Karlens , naast het eerder vernoemde Mooi, een bloedstollende versie van Rauw, Hees, Teder brengen. Een waar kippenvelmoment zoals we er de gehele avond nog meerdere zouden hebben. Ook, Opper Rode Duivel zoals Thé Lau hem noemende, Arno kwam een potje jammen. Hij speelde mondharmonica op Rij Rij Rij en bracht ook samen met Thé Lau The Java een TC Matic cover.
Uiteraard is The Scene veel meer dan Thé Lau. Elk van de muzikanten, tot het strijkers kwartet , profileren zich als klasse artiesten die hun respectievelijke instrument geheel onder de knie hebben. Ze kregen ruimschoots de kans hun kunnen te demonstreren en werden volop door hun zanger en boegbeeld gelauwerd en de hemel in geprezen. Volledig terecht overigens, want puur instrumentaal slaat de muziek van The Scene gensters. Het is net de combinatie van charismatische zang en huiveringwekkende mooie muziek die hen zo sterk maakt. Dat bleek nu in Ancienne Belgique ook weer eens.
Toen we rondom ons heen keken zagen we mensen duidelijk geëmotioneerd en soms met tranen in de ogen kijken naar dit concert. Maar objectief bekeken, naast de impact die het nakende afscheid van Thé Lau meebrengt, was dit één optreden om in te kaderen. Dit vooral dus dankzij een gevarieerde setlist. Kleppers als Blauw, dat trouwens al heel vroeg werd gebracht, Waar mensen wonen, nog zo een song die door merg en been ging en uiteraard de ultieme song van The Scene, iedereen is van deze wereld passeerden de revue. Dat laatste werd door het publiek trouwens uitbundig meegezongen, tot zelfs wanneer de band achter de coulissen verdween. Ze kwamen echter vrij vlug terug op als kers op de taart Rigoureus te brengen.
The Scene namen hiermee afscheid langs de grote poort. Met een performance om in te kaderen, vol scherpe kantjes. Maar ook emotioneel beladen momenten, die je tot tranen toe bedwong. Echter het meest opvallende, en we vallen in herhaling, is de positieve manier waarop Thé Lau lijkt om te gaan met de nakende dood. We hopen van harte dat hij nog lang kan nagenieten van deze avond die wij en velen hebben beleefd. Het ga je goed Thé Lau, we vergeten je nooit! Iedereen is van Deze wereld werd nog lang nagezongen door het publiek, toen de lichten aangingen. Daardoor bezorgde niet alleen The Scene ons een allerlaatst kippenvelmoment, maar ook de fans deden hun duitje in het zakje.
Setlist :
• Slapen/De Dood
• Geloof
• Samen
• Blauw
• Maan
• Mooi
(met Stef Kamil Karlens)
• Rauw, Hees, Teder
(met Stef Kamil Karlens)
• Rivier
• Kleine Stille Strijd
• We Weten Niets Van De Soldaat
• Zuster
• Liefde
• Waar Mensen Wonen
• Rij Rij Rij
(met Arno)
• Le Java
(T.C. Matic cover) (met Arno)
• Open
• Iedereen Is Van De Wereld
• ENCORE:
• Rigoureus
