Het Vlaamse Intergalactic Lovers weet wel in welk jaargetijde het op tournee moet gaan. De warme indie-popliedjes en de aankomende zomer passen bij elkaar als twee trommelstokken. In het kader van de promotie van de nieuwe cd, Little Heavy Burdens, viel het Haagse Paard van Troje afgelopen donderdagavond ten prooi aan de amicale en pakkende indie-rock van de band uit Aalst.
Vriendelijkheid. Dat is toch wel het sleutelwoord van Intergalactic Lovers. Hoewel de recent verschenen langspeelplaat een iets donkerder geluid liet horen dan debuutplaat Greetings & Salutations uit 2011, is het liefelijke nog volop aanwezig.
Ook live in Den Haag spatte de gemoedelijkheid van Intergalactic Lovers af. Zangeres Lara Chedraoui was behalve goed bij stem ook in een buitengewoon vrolijke bui. De vier mannen gingen al snel mee in haar humor – tijdens het voorstellingsrondje vierde het Vlaamse cabaret hoogtij. Breed glimlachend en feeëriek dansend stortte Lara Chedraoui verder veel meezingbare melodieën over het aanwezige publiek in het Haagse Paard van Troje uit.
Toch, en juist dat is het intrigerende van Intergalactic Lovers, gaat er ook iets ongrijpbaars van de muziek uit. Zeker wanneer de elektrische gitaren meer de ruimte krijgen om lekker te galmen, klinkt er wel iets Garbage-achtigs door in Intergalactic Lovers. Het is herkenbaar, maar toch ook alternatief. De nummers worden krachtig gedrumd, kennen catchy gitaar-riedeltjes en worden vergezeld van Chedraoui's even dromerige als karakteristieke stem.
Bij vlagen kwam tijdens het concert het gevaar van eentonigheid een beetje op de loer te liggen (vooral het tu-du-du in Fade Away duurde wat lang). Maar dan heeft Intergalactic Lovers voldoende songs die kwalitatief boven het gemiddelde uitsteken om het publiek weer bij de les trekken. Bijvoorbeeld Shewolf (dat verrassend vroeg in de setlist was opgenomen), nieuwe single Islands en het absolute hoogtepunt van de show in het Paard van Troje: Bruises. Dit voorlaatste nummer van de reguliere set klonk als een creatieve kruisbestuiving tussen The Boxer Rebellion en The Jezabels.
En het werkte: tijdens de laatste nummers van de set vormden de meedeinende hoofden een soort constante golfbeweging die zich door de kleine zaal bewoog. Het is een kunst om vrolijke indie-pop/rock op een spannende manier te brengen en te overgieten met een alternatief sausje. Intergalactic Lovers is dit kunstje meester. Dat bewezen ze afgelopen donderdag in het Haagse Paard van Troje.
