Welke vloek er op het voorprogramma van Uncle Acid and the Deadbeats rustte, we weten het niet. Nadat The Oath zich genoodzaakt zag zijn show te cancellen, werd Yama als vervanger ingezet. 48 uur voor het optreden lieten ook zij weten dat ze niet aanwezig konden zijn. Als last-minute oplossing werd Psychonaut opgetrommeld, de verworpenen van Humo's Rock Rally. Zij waren maar wat blij met de eer en beloofden het opgekomen publiek dat ze er het beste van zouden maken. Tot de baspedaal van drummer Peter Le Page na een viertal nummers de geest gaf, en de weinig attente heren van Uncle Acid and the Deadbeats blijkbaar geen zin hadden om de band te depanneren met de hunne die een meter verderop al opgesteld stond.
Vervroegd afdruipen dan maar met hangende pootjes. Of hoe het geluk je onverwachts kan toelachen om je 48 uur later met een moker in het gezicht te slaan. Of nog: hoe het voorprogramma die avond blijkbaar gewoon niet 'mocht zijn'. Gelukkig had Psychonaut eigenlijk niet meer dan enkele nummers nodig om het publiek te overtuigen van hun post-stoner kijk op muziek. Overal waar men luisterde, waren de commentaren lovend. Vooral aan de bar, waar de extra lange pauze voor het drankverbruik in ieder geval een zege zal geweest zijn.
Intussen was de zaal bijna volledig volgelopen. Gelukkig hadden we ruim op tijd post gevat tegen het podium, want we zien de band ook graag eens van dichtbij als we naar een concert gaan, kwestie van dat we anders evengoed thuis onze CD kunnen afspelen. Nuja, daar kwamen we een beetje bedrogen uit. Uncle Acid hulde zich samen met zijn Deadbeats in semi-duisternis. Tegenlicht en vooral veel haar tussen de tanden, met als gevolg dat we twee van die vier bandleden met zekerheid niet zouden herkennen op straat. We hebben hun gezicht eenvoudigweg niet te zien gekregen. Een trekje dat Uncle Acid blijkbaar nog niet verleerd is ondanks de nieuwe deal met live-nation. Muzikaal werden onze verwachtingen dan weer wél ingelost. Uncle Acid bracht ons precies datgene waar we voor gekomen waren: ronkende stoner rock met een psychedelische touch. Wat nieuw werk uit hun laatste cd Mind Control en een paar oudere hits om de zaal in brand te steken. Hoewel, persoonlijk heb ik het publiek wel eens enthousiaster gezien. De opkomst was hoog, maar de reactie bleef aan de lauwe kant. Misschien valt dat te verklaren door het feit dat iedere aanwezige stoner fan in zijn eigen psychedelische wereld zat na enkele nummers, weggekatapulteerd van de aarde. We zagen dit fenomeen ook al vorig jaar in de Trix toen de band het Planet Caravan Festival aanvoerde. In die zin kun je het dan een geslaagd concert noemen.
