Laten we deze review beginnen met een bekentenis. Door de jaren heen ben ik persoonlijk meer en meer van het postrock genre beginnen houden. In zoverre zelfs dat het zo een beetje mijn favoriete muziekstijl van de recente jaren is geworden. Los daarvan, als ik het met vrienden of kennissen heb over dit postrock genre, en bands als Ef, God is an Astrounaut , Godspeed! You Black Emperor of This Will Destroy You vernoem, krijg ik doorgaans vragende blikken te verwerken in de geest van Wie? Wat...? Vernoem ik echter bijvoorbeeld 65daysofstatic of Mogwai, dan gaat er ergens wel een belletje rinkelen.
Mogwai bestaat ondertussen al sinds 1995 en ze brachten postrock klassiekers uit zoals hun debuut Young Team (1997) of Come on Die Young (1999). Door de jaren heen bleven ze daarnaast albums uitbrengen waaronder het heerlijke Hardcore will never die, but you will (2011). Hun recent uitgebrachte Rave Tapes (2014) zorgde voor uiteenlopende reacties bij fans en pers. Onze reviewer van snoozecontrol.be schreef het volgende: "Rave Tapes is een plaat die voortbouwt op hun meest recente werk: de soundtrack van de Franse gelijknamige serie "les Revenants" (2013). Deze plaat vergt een beetje tijd en moeite om goed naar te luisteren, maar wie open staat voor trage en gelaagde muziek vindt hier zeker z'n ding. Lees er het volledige verslag nog eens op na."
Achteraf bekeken kunnen we ons in deze recensie zeer goed vinden. Maar we dwalen af. Dit weekend stond Mogwai niet één keer, maar twee keer in een totaal uitverkochte Ancienne Belgique. Wij waren aanwezig op zaterdag 1 februari. Voor het voorprogramma Forest Swords , die we vorig jaar nog live zagen op het festival Sonic City festival in De Kreun (Kortrijk), waren met net iets te laat. Daardoor kunnen we hiervan helaas geen verslag uitbrengen.
Vol spanning zaten we te wachten op Mogwai, die ons vanaf het eerste nummer bij het nekvel grepen. De setlist bestond voornamelijk uit tracks van de eerder recente albums, maar de eerlijkheid gebiedt ons erbij te vertellen dat de nieuwe nummers niet moeten onderdoen voor het oudere werk. Dat de muziek van Mogwai haast louter instrumentaal gebracht wordt weten we ondertussen ook. Toch kwamen er ook songs in de setlist voor waarin gezongen werd, zoals het wondermooie Travel is Dangerous, waar de vocale aankleding toedroeg aan de intensiteit van het geheel. En daarmee is het grote woord gevallen, want de rode draad doorheen deze avond was inderdaad intensiteit, tot een hoogtepunt gedreven. Naast ingetogen momenten, kregen we ook vlijmscherpe uithalen die door merg en been leken te gaan. Kortom, er zat dus genoeg variatie en tempowissel in deze setlist om de aandacht hoog te houden.
We moeten echter wel toegeven dat het vooral bij de start van de avond was dat we op het puntje van onze stoel bleken te zitten, stevig headbangend of genietend van een kippenvelmoment. Naar het einde van de set toe leek het wat te verwateren, en dan plots kregen we een mokerslag van jewelste te verwerken in de vorm van Remurdered. Deze song is te vinden op het meest recente album Rave Tapes en ligt eerder in het verlengde van noise. De oorverdovende snerpende gitaren verpulverden elk beetje sceptisme over deze plaat. Het gevoel murw geslagen te worden, ken je het? Dat is het gevoel dat we kregen bij het aanhoren van deze ons tot moes slaande song, waarna we, hoe kan het ook anders, als uit een roes ontwaakten, en verweesd achterbleven.
We hadden het trouwens eerder al over het feit dat de setlist doorgaans bestond uit recent werk, maar toch werd er ook naar ouder werk gegrepen. Het wondermooie Ex-cowboy bijvoorbeeld van het album Come on die Young kon op heel wat bijval rekenen bij het publiek. Daarnaast waren er leuke interacties naar de fans toe, een gegeven dat we toch niet altijd zien op postrock concerten. Ook al gingen die bindteksten niet veel verder dan een vaag 'thanks' of iets in die aard, leuk is toch dat Mogwai zich hier niet beperke tot 'songs spelen en naar huis'.
Conclusie: Mogwai zette hier een degelijk postrock gericht concert neer maar gooide door de nieuwe nummers en de hoge overdonderende waarde hiervan op het podium, ook de deuren open naar andere genres en nieuwe paden. Mogwai deed dit op plaat, maar bewees dus ook hier in Ancienne Belgique nog steeds te evolueren qua stijl en aankleding. Daardoor blijven ze, na al die jaren, behoren tot de absolute top wat het genre betreft. We kregen uiteindelijk een topconcert te zien en te horen , ondanks een kleine terugval naar het einde van de set toe. Het meer dan subliem gebrachte Remurdered maakte alles goed en droeg er toe bij dat we inderdaad wederom spreken van een geslaagde passage van Mogwai door ons landje.
Setlist : Heard about you Last night // Friend of the night // Travel is Dangerous // I'm Jim Morrison , I'm dead // Take me somewhere nice // Master Card // New Paths to Helicon pt. 2 // Rano Pano // Ex- Cowboy // The Lord is Out of Control // White Noise // Remurdered // Mexican Grand Prix // ENCORE : Deesh // New Patshs to Helicon pt. 1 // We're no here
