Skiska Skooper - heeft totaal niets te maken met Siska Schoeters lezen we in een interview - is een trio uit Diest die loeiende harde noise rock naar voor brengen. Dit alles binnen een gevarieerde setting. Waardoor je als aanhoorder enerzijds bedwelmt wordt door intensieve klanken, om naderhand met een oorverdovende knal tegen een geluidsmuur te worden 'gekwakt'. Haast letterlijk. Toen we de heren zagen aantreden op Luminous Dash fest 3 schreven we daarover: ''Elektronische klanken en doorslaggevende percussie die door merg en been gaan met als klap op de vuurpijl een oerschreeuw die lijkt te komen uit de diepste kerkers van de Hel en bovendien de ziel beroert. Eindigend op een oorverdovende climax, die niet enkel trommelvliezen doet barsten. Maar ook het hart diep raakt. Skiska Skooper brengt al deze ingrediënten op een eenzaam hoog niveau. En bezorgen je daardoor kippenvelmomenten bij de vleet, tot angstaanvallen eens die climax dat hoogtepunt bereikt. Telkens opnieuw en opnieuw." Via zijn eigen label brengt Skiska Skooper op 12 april een schijf uit Universal Space Shifter. Een debuut waarop Skiska Skooper deze stelling nog wat meer in de verf zet.
Vanaf de eerste song Multidimensional Tentacle legt Skiska Skooper die lat al heel hoog. Wat ons het meest aanspreekt aan het Noise rock genrE, is net de dunne lijn bewandelen tussen trommelvliezen doen barsten en een hypnotiserende inwerking op de luisteraar, tot die in een trance beland. Dat krijgen we op deze schijf al vanaf het begin voorgeschoteld. De muren beginnen te trillen van zoveel oorverdovende klanken, en vocalen die klinken alsof de zanger van dienst waanzinnig is geworden. Op ditzelfde hoogstaande niveau ligt ook Pink Harlot. Deze song is een schoolvoorbeeld van hoe deze band climaxen opbouwt. Van zacht strelend, naar oorverdovend en onaards aanvoelend. Telkens zet Skiska Skooper je daarbij, heel bewust, op het verkeerde been. Waardoor letterlijk een chaos in je hoofd ontstaat.
Een chaotische samensmelting van geluiden naar voor brengen door middel van klanken en oerschreeuwen die klinken als het ontstaan van de Apocalyps is dan ook zo typisch aan Skiska Skooper. Dat merkten we die keer in Gent al op. Ook op dit debuut is dat het geval. Duivels worden verder ontbonden, de vier ruiters van Apocalyps staan klaar om de wereld in het verderf te storten. Er ontstaat een chaos op de planeet, zoals nooit tevoren. Dat is kort en krachtig hoe de daarop volgende songs als The war on Joy aanvoelt. Skiska Skooper gaat een oorlog aan tegen het geluk. Donker klinken is het niet, dreigend des temeer. Van al het schone op de planeet, blijft na de doortocht van deze Apocalyps niets anders meer over dan een woestijnlandschap.
Skiska Skooper houdt echter niet op met ons verrassen. Dat merken we bij afsluiter Introvert Party. Deze song duurt iets van een 42 minuten. Door het brengen van een gevarieerd aanbod, zowel instrumentaal als vocaal, is dit wellicht de meest interessante song op dit debuut. Wederom creëert Skiska Skooper een chaos, brengt de luisteraar tot waanzin, door het aanbieden van geluidsnormen overschrijdend gedrag. In eerste instantie hoor je echter bijna niets meer, een doodse stilte. De dag na de Apocalyps is de aarde namelijk dood. Je hoort geen verkeer meer, geen oorverdovend gedaver van machines of het geschreeuw van spelende kinderen in de straat. Enkel de akelige stilte van een bries die door het gras waait en het ritselen van de bladeren. Waarna een mooie piano klank, klinkend als de doodsklok, het ultieme einde aankondigt. Nog één keer worden alle registers open gegooid. Waarna de aarde definitief wordt verpulverd door het onstaan van meerdere wervelstormen, tsunami's en orkanen. Dat laatste is trouwens ook hoe deze volledige schijf aanvoelt. Het ontstaan van de Apocalyps, de dag des oordeels zelf. En wat achterblijft. Skiska Skooper weet het allemaal te verwerken in dit knappe, chaotische debuut, dat je vooral moet ondergaan om het echt te begrijpen.
Tracklist:
