The Blue Hour is een band afkomstig uit Seattle. Brian en Marselle Hodges combineren dream pop, synth wave met psychedelica en folk elementen. In 2017 namen we hun schijf Always onder de loep. We schreven daarover: "De intieme sfeer die over de gehele plaat wordt geschapen, wiegt je gelukkig niet in slaap Nee, je voelt een gemoedsrust over jou neerdalen. Die zonder meer je hart zal verwarmen. Dit duo verstaat de unieke kunst je net daar te raken, op een heel speciale plaats in je hart en ziel. Waardoor je de harde realiteit even kunt vergeten, wegdromende naar een Hemels paradijs. Waar je , neergelegen in het warme zand op het strand, enkel het geruis van de zee hoort. Zo eenvoudig, maar zo intens mooi. Zodat je teruggaat naar dat strand, om dat intensieve gevoel vanbinnen terug te beleven"
Brian stuurde me via facebook het volgende bericht, we citeren: ''This is Brian from the Blue Hour. I wanted to give you advance notice that we are releasing a new 3-song EP on March 27, 2018. It is a very personal collection of songs that may have never seen the light of day. Marselle wrote the lead track, “Moving Forward,” for her mother who passed away on her birthday. The song was a way for her to express her emotions and was recorded very in the moment. She decided to send it out into the world now because send my mothers ashes out into the air with my sisters this week. The second song, “the Broken Man,” is a story about finding your strength when your drowning in sorrow. It features the saxophone work of Amy Denio (of Kultur Shock). The third track is an beautiful and brutal reprise of “Moving Foreward,” featuring the violin work of Maria Grig—an emotional finale to this release. "
Het loslaten van je geliefden is de rode draad doorheen deze emotionele trip. Iedereen heeft ooit wel iemand verloren, iemand moeten loslaten die in zijn of haar leven een zodanige bijzondere plaats innam waardoor dit eigenlijk onmogelijk is. Het immense verdriet, de pijn die doorheen het hart van dit duo boort. Je hoort het terug in deze bijzonder magische EP. Moving Forward is echter geen boodschap die aanzet tot bij de pakken blijven zitten, maar met een glimlach tussen tranen door terug te kijken op de mooie dingen die onze geliefde overledenen ons hebben meegegeven. Om de toekomst beter aan te kunnen. Een boodschap van hoop, omgeven door betoverende klanken, die je verdoven en tot de verbeelding spreken.
Marselle haar heel bijzonder stem klinkt breekbaar, broos als porselein. Je hoort het verdriet in haar stem, maar ook de hoop terug. En de vreugde om wat haar moeder haar heeft gegeven. Op basis van de bijzondere manier waarop deze song wordt gebracht, hebben de moeders van zowel Brian als Marselle in blijkbaar een bijzondere indruk nagelaten. Maar eveneens hun kinderen zodanig opgevoed dat ze heel sterk in de schoenen staan. Want hoe kan je beter verdriet en pijn van jou afschrijven. Door het te verstoppen in mooie woorden, met een lach en een traan. En terug te kijken naar vooral die magische momenten die je hebt beleeft met je geliefden, te koesteren en in je hart te bewaren. Maar ook door ermee om te gaan, en door te gaan in het leven... Moving Forward.
De finale met inderdaad die emotionele viool inbreng van Maria Grig, bezorgt je geen gewoon kippenvel. Het gaat veel verder dan dat. Ook de saxofoon inbreng van Amy Denio op Broken man, heeft diezelfde impact op ons. De klanken boren nog maar eens door ons hart, waardoor we in tranen van vreugde en verdriet terecht komen. Nee, geen bittere tranen. Maar tranen van dankbaarheid. Dat is wat we voorgeschoteld krijgen op deze bijzondere EP die niet enkel een ode is aan de moeder van Brian of Marselle. Maar aan alle moeders in de wereld, die hun kinderen die warmte hebben gegeven waardoor ook zij met opgegeven hoofd in het leven kunnen staan.
bandcamp.com/album/moving-forward
Tracklist:
