Verslag: Bram Weijters 'Crazy Men - Concertzaal De Casino - 15/02/2018

Review:Concerten
  Erik Vandamme    19 februari 2018

Toen we enkele tijd geleden Here Comes The Crazy Man!' van Koen de Bruyne (1946 - 1977) enkele luisterbeurten gaven. Viel ons op dat deze veel te vroeg gestorven virtuoos, zijn tijd ver vooruit was. Experimenteren met jazz, funk en rock is de rode draad doorheen deze schijf. Wist Koen veel dat net dit ervoor zou zorgen dat Jazz anno 2018 meer dan leeft. Toen in 2015 het album werd heruitgebracht, was dit een drijfveer voor piano virtuoos Bram Weijters om een eigen bewerking te maken, als ode aan Koen De Bruyne. Ook Bram is een artiest die graag experimenteert met rock, klassiek, jazz tot elektronische muziek. Het resulteerde in een knappe schijf Bram Weijters' Crazy Men. We schreven daarover: ''Bram Weijters' Crazy Men herschrijft de geschiedenis van de Belgische Jazz. Brengt een ode aan een klasse artiest, en blaast de man zijn onderschatte werk nieuw leven in. Het bijzondere aan deze schijf is dat het aanvoelt alsof deze songs pas nu zijn geschreven, en vertolkt.'' In concertzaal de Casino te Sint-Niklaas kregen we een trip naar het verleden, met een oog naar de toekomst. En beide voeten in het heden.


Net zoals Koen De Bruyne in het verleden, laat ook Bram Weijters zich voor dit project omringen door klasse muzikanten die hun instrumenten niet gewoon bespelen. Maar Jazz leven, als het ware. Steven Cassiers bespeeld zijn drums op uiteenlopende wijze. Hij maakt daarbij gebruik van verschillende attributen. Bewerkt de vellen enerzijds alsof de Apocalyps elk moment gaat uitbreken. Anderzijds streelt hij de vellen alsof het porseleinen potje en pannen zijn waarop hij speelt. Vincent Brijs aan de baritonesax , Andrew Claes aan de altsax, en Sam Vloemans doen met hun intensief aanvoelende blazers klanken de hemelpoorten meerdere keren open gaan. Dries Laheye tenslotte tovert uit zijn 5-string basgitaar een wondermooi klankenbord als kers op de taart. Maar de dirigent, de grootmeester die zijn troepen met zachte hand leidt? Dat is zonder meer Bram Weijters. Die zich niet alleen ontpopt tot een ware virtuoos in piano en ander keyboard toverkunsten. Op zijn aangeven, worden de teugels gevierd. Of net niet. Waardoor een kruisbestuiving ontstaat, boordevol onaards aanvoelende schoonheid.

Foto: Sven Dullaert

In het eerste deel kregen we werk voorgeschoteld dat overeen komt met de tijdsgeest, toen die tot cultplaat uitgegroeide schijf, is ontstaan. De jaren '70 dus. Doorheen de set passeerden grootheden als Bob Porter, Herbie Hancock en dergelijke meer. Gebracht met respect voor die artiesten. Maar met een vette knipoog naar het heden, en de toekomst. Als ik naar een Jazz optreden ga wil ik vooral een set zien die bol staat van improviseren. Nu, deze heren improviseren voortdurend. Het sterke is, daardoor ontstaat geen chaos. De heren zijn op elkaar ingespeeld, en voelen elkaar blindelings aan. Het spelplezier straalt uit de instrumenten, en doet je en prompt een traan wegpinken of bezorgt je een glimlach op de lippen. Maar vooral, die klassieke jazz tonen, horen in een nieuwe en zelfs lichtjes experimentele bewerking? Het bezorgt ons al bij het eerste deel van de set een warme gloed vanbinnen. En dan moet deel twee nog komen.

Foto: Sven Dullaert

Na een frisse cola, en een toffe babbel aan de toog. Is de tijd gekomen voor de hommage aan Koen De Bruyne. Was het eerste deel al lichtjes hallucinant. Dan werden in deel twee, bij het integraal brengen van Here comes the crazy men! de registers compleet open gegooid. Deze jonge muzikanten, die ondertussen al ruimschoots hun kunnen hebben bewezen. Doen de muziek van Koen De Bruyne niet zomaar heropleven. Nee, ze geven een eigentijdse inbreng aan de muziek van toen. Waardoor Koen zijn muziek wordt heruitgevonden. Vanaf die eerste noot voelden we ons wegglijden, naar 1974. En pinkten wederom enkele tranen weg van innerlijk genot. Zaten zelfs te headbangen op de intensieve tot gedreven klanken. En kregen een waar kippenvelmoment te verwerken, toen Bram en de zijnen ons onderdompelden in een verstilde tot intieme atmosfeer.

Foto:Sven Dullaert

Meerdere keren kon je op die verstilde momenten een speld horen vallen in de zaal. Bij ons viel vooral ons hart in gruzelementen op de grond, van zoveel innerlijk genot dat we vanbinnen voelden. Met dank aan Bram Weijters en zijn onwaarschijnlijk groots spelende kompanen. Die hier in De Casino te Sint-Niklaas niet alleen grenzen verlegden binnen Jazz. Nee, dit was gewoon een betoverende avond boordevol muziek die harten raakt, en zielen doormidden splijt. Zoals Koen de bruyne en vele virtuozen uit zijn tijd dat ooit hebben voorgedaan. Bewijst een jeugdig gezelschap als Bram Weijters 'Crazy Man. Die boordevol energie, spontaniteit en spelplezier Jazz en andere uiteenlopende klanken uit hun instrumenten toveren. Dat Jazz nog steeds leeft! Is onze eindconclusie.

Foto: Sven Dullaert

Foto: Sven Dullaert

Meer foto's: SD Photography - Bram Weijters 'Crazy Men