De Belgische band Maudlin, opgericht in 2004 , profileert zich als een combinatie tussen Neurosis , Type O negative en Pink Floyd. Deze ambitieuze ingesteldheid zorgde in het verleden al voor een paar schitterende en heel intense albums. Op 23 februari verschijnt Sassuma Arnaa, het ondertussen derde album van MAUDLIN. Dit via Consouling (lp/cd). Bovendien is er ook een beperkte oplage op Tape, die zal verschijnen via Kick Out The Jams.
Als een concept aanslaat, waarom het dan veranderen. Maudlin doet op Sassuma Arnaa nog steeds hetzelfde als voorheen. Echter hoor je duidelijk dat de band ondertussen is gegroeid in hun kunnen. Schipperend tussen Neurosis en een streepje Pink Floyd, verlegt Maudlin anno 2018 nog steeds enorm veel grenzen. Wat die laatste betreft, luister maar eens naar de track Above the Vast clouds. En je hoort zowel vocaal als instrumentaal duidelijke verwijzingen naar Pink Floyd. Die zelfde psychedelische, hypnotiserende atmosfeer schept Maudlin niet alleen bij die ene song, het is de rode draad doorheen de volledige plaat. Zo zal later blijken.
Ik geef toe, ik had enkele luisterbeurten nodig. Want Sassuma Arnaa is een groeiplaat. Net omdat je na meerdere luisterbeurten nieuwe ontdekkingen doet, die bij de eerste sessie niet waren opgevallen. Wat dit schijfje nog interessanter maakt. Maudlin mogen dan nog steeds begane wegen verder bewandelen. Je voelt aan dat de band improviseert, experimenteert en vooral dus eigen grenzen verder aftast. Dat doen ze bijvoorbeeld ook door Sludge invloeden te verwerken in hun sound. Of net een mengeling aan te bieden van uiteenlopende muziekstijlen. Waardoor je eigenlijk geen label kunt kleven op de muziek van Maudlin.
Net als voorheen schippert Maudlin bovendien tussen die grijze zone van donkere walmen laten neerdalen, die je ziel doen branden in de Hel. En een positieve energie uitstralen, binnen een psychedelische omkadering. Waardoor de zon prompt achter de wolken gaat schijnen. Een gewaarwording die we vergeleken met vertoeven in het vagevuur. Tussen hel en hemel. Maudlin bedwelmt je doorheen de volledige schijf vooral, door diezelfde hypnotiserende samensmelting tussen intensieve muziekstijlen naar voor te brengen. Waardoor we prompt compleet overslag gaan.
Een song die bovenstaande stellingen mooi samenvat is het circa acht minuten lange The Stowaway. Een stomende song, boordevol tempowisselingen. Verdovende soundscapes, mokerslagen binnen telkens die psychedelische aankleding. En daar houdt het eigenlijk zelfs niet mee op. Je wordt als het ware meegezogen in de kleurrijke wereld die Maudlin aanbiedt. Van de en verrassing nog maar bekomen, krijgen we de volgende zweepslag van jewelste over ons heen.
We kunnen dan ook besluiten:
Maudlin tast op Sassuma Arnaa zijn eigen grenzen af. Deze schijf is een ware ontdekkingsreis. Bij elke luisterbeurt vallen we van de ene naar de andere aangename verrassing. Ook al houden we niet van vergelijkingen, de band is vooral zichzelf laat dit duidelijk zijn. Maar de sound die ze anno 2018 brengen? Doet ons in grote mate terugdenken aan wat Pink Floyd ergens in de jaren '70 deed. Die waren hun tijd ver vooruit. Maudlin vindt die muziek opnieuw uit, en geeft er een eigentijdse draai aan. En doet zelfs veel meer dan dat. Telkens opnieuw en opnieuw slaagt Maudlin erin je uiteindelijk in een diepe trance te doen belanden, waaruit je gewoonweg niet wil ontsnappen. Net omdat de muziek zo een intensieve, rustgevende indruk nalaat. Waardoor je voor even die harde realiteit kan vergeten. Letterlijk.Iets waar bands als Neurosis en Pink Floyd toevallig ook meesters in zijn. Maudlin moet Trouwens voor deze voorbeelden totaal niet onderdoen. Is dan ook onze eindconclusie.
Sassuma Arnaa wordt op 23 februari voorgesteld in Cultuurcentrum de Grote Post (Oostende). Meer informatie over dit evemenent vinden jullie ook via de facebook pagina van dit event
Tracklist:
