Sinistro is een Portugese doom metal band, die zijn naam niet heeft gestolen. Hun titelloze debuut in 2012, sloeg in als een bom. Het meest bijzondere aan Sinistro is dat de band die unieke kunst verstaat om ultieme duisternis over de luisteraar te laten neerdalen, door langzaam maar zeker in te werken op de emoties van de aanhoorder. Op graspop metal meeting liet Sinistro in de zomer van 2017 nog een diepe indruk achter. Via Season of the mist komt een gloednieuwe schijf op de markt Sangue Cassia.
Zangeres Patricia Andrade beschikt over een hoge opera stem, zingt in het Portugees. Maar hypnotiseert je vooral met haar bijzondere uitstraling en vocale capaciteiten. Waardoor je in een diepe, donkere trance aanbeland. Gerugsteund door die typische logge doomklanken. Voelt een song als Cosmos Control aan als het open gaan van de poorten van de Hel. Best interessant is de doorgaans lange duurtijd van de songs. Het nog meer interessante, door de intensiviteit die de songs uitstralen, voelt een song van circa 10 minuten door die eerder vernoemde elementen, aan als enkele seconden. Eens onder diepe hypnose gebracht, is er namelijk geen ontsnappen meer mogelijk en maken we ons op voor een waanzinnige, duistere trip. Patricia haar stem streelt, slaat en bedwelmt. Geluidsmuren worden hierbij niet afgebroken. Maar het voelt wel aan alsof griezelige klauwen je bij de strot grijpen, en niet meer los laten tot het bitter einde.
Melancholie, donkere melancholie. Het is zowat de rode draad doorheen pakkende songs als Vento Sul, Abismo, Nuvem. De vergelijking gaat wellicht niet volledig op, maar de manier waarop Sinistro duisternis doet open bloeien, doet me in grote mate denken aan diezelfde intensieve manier waarop bijvoorbeeld Moonspell je ziel in complete duisternis weet te hullen. Dat is uiteraard de grote verdienste van die bijzonder warme maar donkere stem van Patricia. Maar ook de inbreng van angstaanjagende klanken doen ons wegdrijven in de meest donkere gedachten. Echter het meest opvallend, de muziek van Sinistro is heel filmisch. Met de ogen gesloten wanen we ons dan ook in een donker bos, boordevol mythische wezens die het niet zo goed met ons menen. Meerdere keren voelt die eerder genoemde duisternis, zelfs in een verstilde sfeer, aan alsof je de adem wordt ontnomen. Telkens opnieuw en opnieuw. Tot geen spaander geheel blijft.
We kunnen dan ook besluiten:
Sinistro brengt al jaar en dag grensverleggende doom, ver verwijderd van de doorsnee grenzen binnen die muziekstijl. Dat doen ze anno 2018 nog steeds. Het gebeurt zelden dat ultieme duisternis zo overweldigend en adembenemend mooi aangevoeld. Sangue Cassia is vooral een aangrijpende plaat geworden, die de donkerste emoties in onze ziel naar boven brengt. Door die buitengewoon indrukwekkende samensmelting tussen waanzinnige klanken, met een vocale aankleding die recht doorheen je hart boort.
Tracklist:
