Als er één band is waar de laatste jaren veel inkt over gevloeid is, is het toch wel Wintersun. We zouden gerust een boek kunnen schrijven over de totstandkoming van hun epos “Time”: Vertragingen, tegenslagen, triggers en de crowdfunding-campagne om een studio op maat van “Time II” te creëren… Het neemt allemaal de nodige tijd in beslag. Bovendien is het geduld van de fans niet eindeloos. Om dit negatief gevoel te counteren heeft de band rond manusje-van-alles Jari Mäenpää besloten om dit jaar uit te pakken met nieuw materiaal. Zoals we eerder dit jaar al aankondigden op onze website gaat het dus niet om het langverwachte tweede deel van het "Time"-epos, maar om iets volledig nieuw. Onder hun vertrouwde label Nuclear Blast werd enkele weken geleden uiteindelijk het album “The Forest Seasons” bij de platenboer geleverd. 5 jaar na “Time I” en maar liefst 13 jaar naar het legendarische “Wintersun” is er een nieuw hoofdstuk aan het fenomeen Wintersun toegevoegd. Werd het geduld van de fans beloond met nieuw episch materiaal? Of heeft het lange wachten, net zoals bij “Time I” voor onmogelijk hoge verwachtingen gezorgd? Dat zijn de vragen waarmee ook wij vol spanning “The Forest Seasons” een eerste maal in de CD-speler plaatsten.
Met slechts vier nummers op de tracklist mag het duidelijk zijn dat elk nummer de nodige tijd in beslag zal nemen, meer bepaald tussen de 12 en 15 minuten. Elk nummer is qua sfeer en thematiek gebaseerd op één van de vier seizoenen, waarbij Wintersun een knipoog geeft naar Vivaldis overbekende “Vier Seizoenen”. Deze klassieke referentie is trouwens zeker op zijn plaats. Componist Jari zet zijn organisatorische kwaliteiten als muziekschrijver dubbel en dik in de verf met groots uitgesponnen composities die hier en daar uit verschillende bedrijven bestaat. Hij is het die bij Wintersun alle touwtjes stevig in handen houdt en van start tot finish elk detail in het creatieve en productieproces overziet en beheerst. Met dit laatste feitje zeggen we waarschijnlijk weinig nieuws, dus laten we maar overgaan naar de muziek zelf.
Zoals de klassieke volgorde het voorschrijft begint “The Forest Seasons” bij de lente. Het eerste epos Awaken From The Dark Slumber (Spring) bestaat uit 2 delen die samen bijna een kwartier in beslag nemen. Het eerste deel is toch even wennen aangezien we op alle gebied vooral een Dimmu Borgir-geïnspireerde sound horen. Symfonische passages uit de black metal volgen mekaar in sneltempo op en ook de death metal vocals volgen patronen en overgangen die we eerder in het Noorse werk zouden verwachten. Na een kort etherisch stukje bling-bling leidt een gitaarriff het tweede bedrijf in. Dit bedrijf voelt een pak vertrouwder aan. Qua geluid kunnen links worden gelegd met Wintersuns debuutalbum, maar dan met een orkestraal symfonisch bindmiddel. De symfonische elementen zijn niet zo prominent aanwezig als op “Time I”, maar ze zijn wel de finishing touch in een klassieke Jari-cocktail. Alles in dit tweede bedrijf ademt gewoonweg Jari Mäenpää uit en kan als het ware als een blauwdruk van zijn hele carrière worden gebruikt.
In de zomer is het warmer en zijn de mensen een pak vrolijker. De sfeer is uitbundiger en het is moeilijker om het hoofd er volledig bij te houden. Ook in de studio moet dit zowat gebeurd zijn. The Forest That Weeps (Summer) heeft enorm veel potentieel en zit vol bombast met als absolute uitsmijter het uitgebreide koor bestaande uit onder andere mensen van Moonsorrow, Turisas en Týr die de epiek naar de hoogste regionen stuwt. Toch valt hier helaas het eerste minpunt te noteren. In de productie zijn namelijk een aantal minieme slordigheden geslopen die niet volledig worden toegedekt door de mantel der epiek. We kunnen ons na een aantal luisterbeurten nog altijd niet van de indruk ontdoen dat hier nog net dat beetje meer perfectie mogelijk was.
In de herfst wordt de sfeer grimmiger en sterft het leven beetje bij beetje af. Eternal Darknesss (Autumn) geeft perfect gestalte aan deze kenmerken. Het eerste van 4 bedrijven uit dit fantastische monster introduceert enkele symfonische effecten om het griezelige gevoel uit een plots escalerende horrorfilm in Victoriaanse setting na te bootsen. Avant-garde of black metal in een spooky sfeertje… of toch beide? Het kleurenpallet op dit nummer is donker getint, maar ontzettend veelzijdig. De stem van Jari is nu een growlend monster die de luisteraar in de volgende bedrijven naar ‘the other side’ sleurt. In het tweede bedrijf lijk je gek te worden omdat de ‘Call Of The Dark Dream’ plots heel tastbaar wordt. Het besef van het einde slaat toe, waarna het onvermijdelijke zich in sneltempo lijkt te voltrekken. Symfonische black metal en melodische death metal verenigen zich in een pakkend geheel van een lot dat iedereen ooit zal treffen. Het einde van de song is tegen alle Wintersun-verwachtingen in heel abrupt. Jari toont zijn donkerste gelaat en schreeuwt ‘I Am Death’ waarna de song meteen stopt, net zoals ook het leven soms plotseling ophoudt.
Van het brutale naar het emotionele en de aanvaarding dan maar. De winter strekt zich onder de noemer Loneliness (Winter) uit over de vlakte. Nu sta je alleen in een nieuwe, onbekende wereld waar je in eerste instantie liever niet komt. De eenzaamheid knaagt aan je en je wordt emotioneel, maar toch moet je de nieuwe realiteit eens aanvaarden. Dit gevoel wordt uitgebeeld door de vocals, die grotendeels zuiver zijn en boordevol emotie zitten. Ondanks de sporadische uithalen met uitstoten vol wanhoop voelt alles intiemer aan door de desolaatheid van het landschap waarin de eenzaat moet overleven. Dit nummer blijft hoe dan ook aan de ribben kleven, maar laat toe om hierna aan een nieuwe lente of ‘Awakening From The Dark Slumber’ te beginnen. De cyclus herbegint.
CONCLUSIE:
Wintersun stelt niet langer uit en voegt met hun derde studioalbum een nieuw hoogtepunt toe aan hun carrière. De vier nummers vormen een duidelijk concept waarbinnen volop wordt gegoocheld met emoties en muzikale stijlen: black, death, een streepje folk en een stevige brok symfonie geven elk nummer een eigen karakter. Wintersun kan met een gerust gemoed de fans opnieuw in de ogen kijken. “The Forest Seasons” was het wachten waard en we kijken al uit naar meer.
TRACKLIST:
1. Awaken From The Dark Slumber (Spring) 14:38
Part I: The Dark Slumber
Part II: The Awakening
2. The Forest That Weeps (Summer) 12:16
3. Eternal Darkness (Autumn) 14:06
Part I: Haunting Darkness
Part II: The Call Of The Dark Dream
Part III: Beyond The Infinite Universe
Part IV: Death
4. Loneliness (Winter) 12:52
