De uit Brooklyn afkomstige band My Favourite Things werd opgericht door Dorothea Tachler - die ook het mooie weer maakte bij Igloo, The Swirlies, Alles Wie Gross. De band brengt een combinatie tussen dreampop en shoegaze, waarbij vooral een verhaal wordt verteld dat gevoelige snaren raakt, en waarbij de ziel wordt verwarmd. Reeds in 2009 gooide de band hoge ogen met een magisch mooi debuut Rarara. Op 14 juli kwam hun derde album Fly I Will, Because I Can op de markt. We lieten ons onderdompelen in een dromerige wereld, waar pijn, verdriet en vreugde perfect met elkaar worden verbonden, tot een magisch en intensief mooi geheel
Vanaf die eerste song Sunlight worden we onder diepe hypnose weggevoerd, naar een onwaarschijnlijk mooi landschap boordevol breekbare schoonheid en tederheid. Dorothea haar stem brengt je in diepe ontroering, de warmte die zij uitstraalt doet je zweven boven de donkere wolken van het leven. Gerugsteund door een beklijvende instrumentale aankleding die het midden houdt tussen psychedelisch, experimenteel en je hart verdoven. Nee, geluidsmuren worden niet afgebroken. Harten daarentegen? Everything Changes is een mooi voorbeeld, hoe binnen een omkadering boordevol melancholie shoegaze en dreampop elkaar weten te vinden binnen een perfect geheel. Het blijkt de rode draad te zijn doorheen het volledige album.
Some things stay the same, Growing Pains, Nobody knows. Telkens opnieuw voelen we ons dieper en dieper wegdrijven in gedachten die het midden houden tussen pijn en opperste geluk. Het spelen met emoties, is de grote drijfveer van deze band. Zo lijkt het wel. In elk geval, de breekbare vocalen doen ons hart deugd maar ook een beetje breken. Want je voelt dus verdriet - Keep Letting Go - maar ook enorm veel positieve energie uitstralen vanuit deze knappe plaat.
Als we het thema van veel songs verder uitspitten komen we terecht bij liefdesverdriet, de pijnlijke momenten in het leven en andere eerder minder vreugdevolle kanten daarvan. echter, My Favourite Things klinkt daardoor niet zwartgallig of depressief . Nee, we baden telkens in een licht van hoop, hoop op betere tijden die steeds zullen komen. Dat is zowat het grondliggende verhaal rond Fly I Will, Because I Can. Hoe zwaar het leven ook is, er is altijd een keerpunt in je leven waarop alles uiteindelijk toch goed uitdraait. Opgeven is nooit een optie. Songs als The Longest Winter, I Don't Know klinken dan ook weemoedig, maar bezorgen je naast een traan ook een glimlach op het gezicht.
We kunnen dan ook besluiten:
My Favourite things speelt op Fly I Will, Because I Can met de emoties van de luisteraar,. Door een knappe combinatie te brengen tussen shoegaze en dreampop. Deze plaat zit boordevol melancholie en een hoge dosis weemoedigheid. Dat merken we bij elk van de songs opnieuw op. Hierdoor wordt je als luisteraar geraakt op een heel bijzondere plaats in je hart en ziel. De diepste wonden snijdt de band open, maar ze heelt deze wonden dan ook met de meest zachtmoedige tot intensieve klanken en vocalen. Die je ziel doen bloeden, en je hart oprecht verwarmen. Zonder meer waren we diep onder de indruk van zoveel pracht en praal, waardoor we enerzijds een traan wegpinkten en anderzijds een glimlach op ons gezicht werd getoverd.
Tracklist:
