Sound Storm is een van oorsprong power metal band die in 2002 werd opgericht in de Noord-Italiaanse stad Turijn. Het duurde echter tot in 2012 met de release van het grootse, symfonische “Immortalia” vooraleer de band de nodige internationale erkenning oogste. Dankzij het theatrale succesconcept versierde Sound Storm enkele internationale tournees met onder andere Epica, Therion en Haggard. Nadien onderging de band enkele personeelswissels om de opgedane ervaring in een vernieuwde sound te gieten. Het eind 2016 verschenen eindresultaat draagt de naam “Vertigo” uit op het Italiaanse Rockshots label. Voor “Vertigo” liet het hervormde band onder leiding van de nieuwe zanger Fabio Privitera zich onder meer ondersteunen door een live orkest en een koor.
Net zoals “Immortalia” is “Vertigo” een conceptalbum geworden. Het hoofdpersonage van dit nieuwe verhaal is Gabriel, een weinig succesvolle componist/artiest uit het aan de fantasie ontsproten rijkje Vertigo die zich uiteindelijk als wetenschapper profileerde. De mislukkingen uit het verleden blijven hem helaas kwellen tot hij besluit op zoek te gaan naar het waarom van zijn mislukkingen. Deze harde zoektocht wordt symbolisch uitgebeeld als een tocht langs een gigantische trap naar boven waarbij het hoofdpersonage op elke verdieping met de pijnlijke mislukkingen uit het verleden wordt geconfronteerd. Zijn enige lichtpunt en gids op deze tocht is een mysterieuze libel (gracieus geïntroduceerd op The Dragonfly) die hem begeleidt om zijn eigenlijke roeping terug te vinden. Voor wie dit allemaal wat abstract klinkt is er nog steeds de 10-delige tv-serie gebaseerd op de titels van dit album die Sound Storm beetje bij beetje op de wereld zal loslaten. “Vertigo” is dus veel meer dan een louter muzikaal concept.
Maar laten we het vooral over de muziek hebben. Een van de meest opvallende aspecten is zonder enige twijfel het aandeel van de vocals. Vooreerst is er de input van de nieuwe zanger Fabio Privitera. Terwijl zijn voorganger zich nog eens durfde te bezondigen aan het kopiëren van idolen uit de power metal, gooit hij met volle overtuiging zijn eigen stemgeluid in de strijd. Krachtig, melodisch en boordevol emotie zijn enkele adjectieven die zijn zuivere zang perfect omschrijven, maar sporadisch bewijst hij ook de growls machtig te zijn.
Daarnaast wordt hij ondersteund en afgelost door een koor dat zich majestueus van haar taak kwijt. De zuivere passages voelen meestal sacraal en bombastisch aan zoals op The Dragonfly, maar kunnen zich evengoed een stevig power metalkarakter aanmeten. Een voorbeeld van dit laatste is te horen op Metamorphosis. Opvallend is vooral de prominente plaats die dit koor inneemt. In tegenstelling tot vele ander bands is de rol van het koor niet louter ondersteunend, maar krijgt deze een overvloed aan ruimte om haar kunnen te demonstreren. De overvloedige koorzang kan bij de eerste luisterbeurten de wenkbrauwen doen fronsen, maar naarmate het album vordert, zal de aandachtige luisteraar deze verrassende aanpak van symfonie zeker kunnen smaken.
Een ander groot verschil met het voorgaande album is het progressieve karakter van de meeste songs en bij uitbreiding het hele album. De power metal blijft domineren, maar zoals eerder aangegeven is dit album een verhaal op zich waarbij het hoofdpersonage zich bij elke song naar een nieuwe verdieping hijst. De muziek moet dit perfect weergeven om de luisteraar niet te verliezen. Sound Storm slaagt hier op majestueuze wijze in. Op elke volgende song of etage van de trap komt een nieuw aspect aan bod dat ons in een complex geheel van muzikale lagen opwacht. Door deze complexiteit moet nu ook de luisteraar de nodige tijd investeren om elk aspect te ontleden en op te nemen.
Wat de verhaallijn betreft is de overgang van Spiral naar Gemini het kantelpunt. Dit is het moment waarop alle omstandigheden op een toegankelijke manier geschetst zijn en het hoofdpersonage stilaan beslissingen moet nemen. De toon van het album wordt intenser en de contrasten tussen de drie slotnummers kunnen niet groter zijn. De contrasterende emoties die met het beslissen gepaard gaan, worden in het felle Gemini en het door sacrale koorzang gedomineerde Alice uitstekend in de verf gezet. The Last Breath mag op voortreffelijke wijze een complexe tocht naar een eindpunt begeleiden. Wat dit eindpunt voor Gabriel inhoudt, laat ik u graag zelf ontdekken.
BESLUIT: Sound Storm heeft zichtzelf met “Vertigo” opnieuw uitgevonden. Met een haast volledig nieuwe bezetting werd de nodige progressiviteit toegevoegd aan het bestaande concept van symfonische power metal. Het theatrale bombast moest hiervoor plaats ruimen voor een stijlvol koor dat mee het geluid van een diepgaande verhaal domineert.
TRACKLIST
1. Vertigo 1:17
2. The Dragonfly 6:17
3. Metamorphosis 5:01
4. Forsaken 5:32
5. Original Sin 5:58
6. The Ocean 5:34
7. Spiral 4:00
8. Gemini 6:06
9. Alice 3:46
10. The Last Breath 7:59
