Monkey Juice // SAN DIABLO // Nyos - Antwerp Music City - 22/03/2017

Review:Concerten
  Erik Vandamme    24 maart 2017

Waarom gaan we het zo ver gaan zoeken, om kwalitatief hoogstaande muziek te ontdekken? Dat is de bedenking die we ons na de drie optredens van Monkey Juice, San Diablo en Nyos prompt maakten. In het gezellige Antwerp Music City voelden we ons bovendien terugkeren in de tijd. Toen we in obscure clubs of zaaltjes de nieuwste ontdekking deden, die later zelfs min of meer zou doorbreken naar een ruim publiek. In Gent was daar bijvoorbeeld Frontline, dat ondertussen ook ter ziele is gegaan. Die gezellige en intieme sfeer van toen, voelden we ook terugkomen in Antwerp Music City. Waar bands de kans krijgen te tonen wat ze waard zijn. Een springplank naar meer? Waarom niet! Zulke zaaltjes of cafés als bijvoorbeeld Café ELPEE in Deinze, om maar een ander voorbeeld te geven, zorgen ervoor dat onontgonnen talenten de mogelijkheid krijgen zich te tonen aan een publiek. Of het een geslaagde avond zou worden? Dat vernemen jullie hieronder:


Monkey Juice: aangrijpende gitaar riff, loeiharde drumsalvo en de vocale aankleding die ons kippenvel bezorgde.

Als openingsact van de avond kregen we Monkey Juice voorgeschoteld. Deze band is ontstaan in 2014, en hebben ondertussen al een opvallend parcours afgelopen doorheen vele clubs en podia. Zo waren Monkey juice reeds geselecteerd voor commarocks, hebben ze de publieksprijs gewonnen in de lawijtstrijd 2014 en zijn ze bovendien ook geselecteerd geweest voor de nieuwe lichting 2015. Afkomstig uit Sint-Niklaas blijkt deze band een gevarieerd pallet van muziekstijlen aan te bieden. Monkey Juice zijn geen onbekende meer voor ons, medio 2015 schreven we over hun album 

"In Mind , het volgende: Noise, postrock  tot shoegaze elementen zijn  bovendien ook duidelijk terug te vinden binnen de sound van Monkey Juice. Ook dit is een gegeven dat we terug vinden binnen elk van de songs, om maar te zeggen, met deze aanpak kan een heel ruim publiek worden aangesproken van vooral 'alternatieve muziekluisteraars' die niet alleen wensen uit hun dak te gaan, maar ook houden van een intensieve trip doorheen hun hart en ziel. En ook: Monkey Juice hebben met In Mind vooral een grensverleggende plaat voortgebracht die in alternatieve kringen - in de heel ruime zin van dat woord - zeker in de smaak zal vallen. We voorspellen hen een gouden toekomst, en zien uit naar meer in 2016"

Hoe dat live klinkt? Nu, we geven toe dat we op voorhand wat sceptisch daartegenover stonden. Met alle respect voor de band. We vreesden eigenlijk voor wat 'schoonheidfoutjes'. Die je vaak tegen komt bij jonge bands, die nog niet echt veel spelervaring hebben. Uiteraard heeft de band er op die drie jaar van hun bestaan al wat podiumervaring opgedaan, en dat was dus ook te merken. Onze sceptische kijk op de zaak? Die verdween prompt in de vuilnisbak. Al na de eerste aangrijpende gitaar riff, loeiharde drumsalvo en de vocale aankleding die ons kippenvel bezorgde. Wisten we het zeker. Monkey Juice verleggen grenzen. Ze brengen, binnen de 'chaos', die ze aanbrengen genoeg structuur en spontaniteit. Waardoor je prompt overslag gaat. Meer nog, er wordt op een technisch indrukwekkend hoog niveau gesoleerd, zowel vocaal als instrumentaal. Een gegeven dat ons op plaat al was opgevallen, maar dat live nog meer in de verf wordt gezet.

Al na de eerste aangrijpende gitaar riff,

loeiharde drumsalvo

en de vocale aankleding die ons

kippenvel bezorgde.

Wisten we het zeker.

Monkey Juice verleggen grenzen

 

Monkey Juice combineren bovendien uiteenlopende muziekstijlen. Gaande van postrock, shoegaze, grunge, stoner tot zelfs noise rock. En brengen die met zoveel spontaniteit en spelplezier, dat het aanvoelt alsof deze jongens al een jaar of twintig op het podium staan. Frontman Odiel Oosterlinck gaat bovendien voortduren zijn publiek opzoeken, staat zelfs in de fans hun gezicht te schreeuwen. Live doet de band me in grote mate denken aan acts als Steak Number Eight. Althans, diezelfde bol; oorverdovende energie, wordt op ons afgeschoten. Van begin tot pril einde. Waarna we, totaal verweesd achterblijven.

Op 19 mei staat Monkey Juice trouwens in het voorprogramma van steak Number Eight, een niet te missen optreden. Alleen al op basis van wat we nu te zien kregen in Antwerpen. https://www.facebook.com/events/1170279729755521/

San Diablo: Riffs die snijden als vlijmscherpe scheermesjes, drumsalvo's die als kanonskogels, je hersenpan verbrijzelen :

Het volgende staat te lezen op de Vi.be pagina van de Antwerpse band San Diablo: "Wie denkt aan Don Caballero,Lightning Bolt, Hella en Battles met een vleugje Dillinger Escape Plan, zal ongeveer een idee hebben in welk straatje deze heren zich bevinden, toch brengen de jongens van San Diablo hun klank op een eigenwijze manier naar voren en maken ze dit graag duidelijk aan de opmerkzame luisteraar. Een koppig kwartet uit god weet waar dat een voorliefde heeft voor harde instrumentale muziek. Explosieve livesets waarin alles kan gebeuren en alles eigenlijk ook mag. Zwevend tussen stoner en mathrock brengen zij gehaaste melodieën en krachtige ritmes die flirten met jazz maar zich ver weg van soundscapes houden. Het is hier en het is nu, terugkijken is tijdverlies." Wij zagen de heren aantreden op Dunk!festival 2012. Waar ze de derde avond mochten openen. En schreven daarover: "De derde dag van Dunk! Festival stond duidelijk in het teken van de komst van 65daysofstatic, en ging in tegenstelling tot de andere dagen toch iets meer de pure post-rock toer op. En toch begon de derde dag met het aantreden van San Diablo. Die een knallende en oorverdovende set neerzetten, en ons brutaal wakker schudde."

Hun optreden voelt dan ook aan als een rollercoaster,

aangevuurd door vier muzikanten

die perfect op elkaar zijn ingespeeld

en op hoogst aanstekelijk wijze

hun publiek van begin tot einde

uit hun hand laten eten.

San Diablo bewijst nog maar eens

dat hun explosieve livereputatie ,

niet gelogen is

Elk van de leden van deze band hebben ook bij andere bands hun sporen verdiend, die podium ervaring etaleren ze ook binnen San Diablo. De heren brengen een puur instrumentale set, waarbij een soort 'spoken word' met bijvoorbeeld een computer stem die je ook hoort als de stewardess het heeft over de veiligheid vooraleer een vliegtuig opstijgt. Het meest bijzondere is dan ook het brengen van oorverdovende songs, die aanvoelen als een dreigende wervelstorm, zijn doorspekt met een hoge dosis humor en zelfrelativering. De rode draad doorheen het concert van San Diablo is het combineren van vlijmscherpe riffs , die door je lijf snijden als scheermesjes, met oorverdovende harde drumsalvo's, die aanvoelen als kanonskogels op de luisteraar afgeschoten. Maar vooral zie je een band die de nodige spontaniteit en spelplezier naar voor brengt, en deze meesterlijk combineren met de ervaring die ze allen hebben opgedaan binnen de scene.  Net dat maakt dus een optreden van San Diablo zo bijzonder.

Hun optreden voelt dan ook aan als een rollercoaster, aangevuurd door vier muzikanten die perfect op elkaar zijn ingespeeld en op hoogst aanstekelijk wijze hun publiek van begin tot einde uit hun hand laten eten. San Diablo bewijst nog maar eens dat hun explosieve livereputatie, niet gelogen is. Door een set te brengen die aan de ribben blijft kleven, en waarbij bovendien grenzen worden verlegd. De band speelde hier bovendien een heuse thuismatch, ze zijn zowat vergroeid met Antwerp Music City. Waardoor het zaaltje overvol stond met een al even enthousiast publiek. Dat het dak eraf ging, we hoeven dat er niet bij te vertellen.

Nyos: Geluidsmuren afbreken, de rode draad doorheen het geheel

Blijkbaar waren de meeste bezoekers gekomen voor San Dialblo en Monkey Juice, althans die indruk kregen we een beetje toen een groot deel van het publiek huiswaarts keerde. Maar zij die bleven staan om het Finse Duo Nyos letterlijk geluidsmuren te zien en horen afbreken. Zullen waarschijnlijk met oorsuizingen de zaal hebben verlaten. Tuomas Kainulainen - Drums Tom Brooke - Guitar vormden medio 2014 de band. Nyos omschrijft zichzelf als volgt op hun facebook pagina. NYOS started making noise and drinking too much coffee in the summer of 2014... still at it... :)Het duo bracht ondertussen drie albums op de markt, waaronder vorig jaar Nature. Een knappe plaat waar elementen van Doom worden verweven met 'noise rock' en math rock tot post rock.

Vooraleer de heren aan hun set begonnen werden al extra grote versterkers aangesleept, en het 'podium' werd zelfs nog intiemer gemaakt. Er was net voldoende plaats over voor een drumstel, en gitaar met daarbij horende attributen. Deze jongens vinden elkaar blindelings, waardoor de kruisbestuiving tussen loeiende harde percussie en vlijmscherpe riffs, onze trommelvliezen inderdaad deden barsten. Bovendien voelde je meegesleurd worden in een spiraal van al even oorverdovende intensiviteit. En toch was het niet zo dat Nyos over de gehele lijn hard en meedogenloos uithaalde. Vaak, heel subtiel, werd een intimistische, maar nog steeds enorm dreigende, sfeer geschapen. Net door telkens uit te monden in een oorverdovende climax, voelt het aan alsof we onder hypnose worden gebracht en meegedreven naar de duistere kant van onze ziel. Waarna we in een duistere trance lijken te belanden, en uiteindelijk onze herspan wordt ingeslagen door de knetterende riffs en drumsalvo's. De oorsuizingen, bij het verlaten van de zaal, nemen we er heel graag bij.