WakeUpCall - If Beethoven Was a Punk (Outlaws Music Promotion)

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Erik Vandamme    24 maart 2017

'Punk met een boodschap' Dat is het soort punk muziek waarvoor we uit onze luie zetel komen. Nu WakeUpCall het label 'punk' opkleven, is deze band tekort doen. Meer nog, feitelijk heeft de muziek van WakeUpCall niets of weinig met punk te maken. De 'Punk ingesteldheid', is echter wel aanwezig. WakeUpCall werd opgericht in 2009 en brachten ondertussen één EP uit in 2011 en een debuutalbum in 2012. De ambitieuze Italiaanse band bracht nu hun tweede album uit: If Beethoven was a Punk. En dit niet zomaar een nieuwe plaat geworden. Het is eerder een concept album. We legden ons oor te luisteren, en inderdaad blijkt een verhaal te worden verteld. Onze bevindingen.


Wat WakeUpCall met If Beethoven was a Punk wel aanbiedt is een kleurrijke pallet van een hele rits muziekstijlen. Binnen een vaak psychedelische tot experimentele omkadering. Dat blijkt al bij de eerste song My Last Song. Lekker catchy refreinen, en een aanstekelijkheid waardoor je prompt wil overgaan tot een lekker potje moshen. Het is zowat de rode draad doorheen het geheel, maar daar houdt het dus niet mee op. If Beethoven Was A punk is vooral een gevarieerde plaat geworden, waar elke song weer anders klinkt dan de vorige, en dat is de grote sterkte van zowel de schijf als de band zelf.

Zo zijn er de lekker up tempo songs als Twinkle Falling Star, Boys don't cry. Die eerder thuishoren in de post-grunge middens. Of I Feel nothing. Een heel beklijvende ballad. Maar het meest tot de verbeelding sprekende song is de acht minuten lange If Beethoven was a Punk. Binnen die ene song hoor je alle ingrediënten van wat WakeUpCall zo bijzonder maakt. En dat is meteen ook de reden waarom  je op deze getalenteerde muzikanten hun muziek totaal geen label kan kleven. Deze song bevat zoveel tempowisselingen, laat ook een stukje van de experimentele kant zien en horen van de band, en bevat bovendien heel bedwelmende tussenstukken. Of riffs die snijden als vlijmscherpe scheermesjes. We horen het al vragen, wat betekent: 'Beethoven' binnen dit concept. Nu deze negen nummers vormen dus vooral een rock opera. Het is net dat vermengen van hedendaagse rock en punk tot grunge muziek, met klassieke muziek dat If Beethoven was a Punk zo een bijzonder meesterwerk maakt. Van Mozart, naar Wagner tot Händel. We vinden het allemaal terug binnen elk van de songs op deze plaat.

Van het verleden tot het heden, en uiteindelijk met een knipoog naar de toekomst. Dat is hoe we de schijf nog het best kunnen omschrijven. Vaak bevreemdend, soms je een krop in de keel bezorgen. Op een andere keer gewoon lekker catchy tot 'lekker uit de bol gaan'. Alles wordt eraan gedaan om de luisteraar iets heel uniek te laten beleven. Still Fighter , de heel mooie afsluiter, zet de ingenomen stellingen nog wat meer in de verf. WakeUpCall bewijst met deze rock opera, dat ze grenzen durven en kunnen verleggen binnen de globale rock muziek, door daar dus niet enkel klassieke muziek aan toe te voegen. Maar een wijds pallet aan muziekstijlen.

We kunnen dan ook besluiten:

If Beethoven was a Punk is dus vooral een bijzondere plaat geworden, voor muziekliefhebbers die houden van een avontuurlijke trip door ''muziekland''. Want zomaar eventjes muziek van die toch wel heel uitzonderlijke componisten uit een rijkelijk verleden, in een modern en hedendaags kleedje steken. En daar ook nog ''moderne muziekstijlen '' aan toevoegen? Daarvoor moet je heel sterk in je schoenen staan. Het meest bewonder waardige  is dat de verbinding tussen verleden en vandaag vlekkeloos verloopt. Indrukwekkend!

Tracklist:

  1. My Last song
  2. Sex Hallelujah
  3. Twinkle Falling Star
  4. We Music
  5. I Feel Nothing
  6. Disposable
  7. Boys don't cry
  8. If Beethoven was a punk
  9. Still a Fighter