Skálmöld is een Ijslandse band die in 2010 met het debuutalbum "Baldur" meteen hoge ogen gooide binnen de viking metal. Sindsdien brengen ze om de twee jaar nieuw in het Ijslands gezongen materiaal op de markt dat keer op keer goed wordt ontvangen. In 2016 was het de beurt aan het album “Vögguvísus Yggdrasils” (letterlijk vertaald 'Slaapliedjes van Yggdrasil'). Ter informatie: Yggdrasil is de wereldboom uit de noordelijke mythologie die de 9 werelden met elkaar verbindt. Deze namen van deze 9 werelden vormen meteen ook de titels voor de tracks op dit conceptalbum.
Vooral de liefhebbers van afwisselende vocals zullen op dit album aan hun trekken komen. Tijdens de meeste nummers is er de klassieke wisselwerking tussen de growls/grunts en cleane vocals, maar ook de afwisseling met koorzang en gecombineerde samenzang zorgen voor een extra dimensie. Ten slotte valt op dat de meeste cleane zang voorkomt op het einde van het album, waar voornamelijk de drie godenwerelden (Asgard, Alfheim en Vanaheim) centraal staan. Gevoelsmatig vallen er ook verschillen te merken tussen de verschillende deelwerelden. In de middenwereld gaat het er bijvoorbeeld een stuk vrolijker aan toe dan in de onderwereld en de godenwereld. Niðavellir (wereld van de dwergen) is bijvoorbeeld een lekker dansbaar nummer, terwijl in Niflheimur (het rijk van de doden) de duisternis primeert.
De rol van gitaar is nog de meest opmerkelijke. Elk nummer heeft een eigen karakteristieke riff die de sfeer bepaalt en waarrond de vocals als een veelkleurige blokkentoren gebouwd worden. Het geluid nodigt uit tot headbangen, waardoor een portie nekpijn na het luisteren niet uitgesloten is. De eerste groep nummer zouden we kunnen indelen in de categorie uplifting nummers waarbij de gitaren opvallend vaak opbouwen naar een finale. Na het potje vrolijkheid gaat het naar strijdkreten en een slagveldgevoel zoals bijvoorbeeld op Útgarður en Álfheimur om te eindigen met steviger gitaren tijdens Ásgarður en Helheimur. De gitaarsolo op Helheimur is ontegensprekelijk de meest pakkende op het hele album. Vanaheimur introduceert ten slotte een stevige portie epiek en mag terecht dit overzicht van de Noordelijk mythologie afronden.
Conclusie:
"Vögguvísur Yggdrasils" staat als een huis, maar zal muzikaal niet de geschiedenis ingaan als het meest grensverleggende album van Skálmöld, maar misschien wel als hetgene waarin het plezier van het headbangen de hoofddoelstelling is.
TRACKLIST:
1. Múspell
2. Niflheimur
3. Niðavellir
4. Miðgarður
5. Útgarður
6. Álfheimur
7. Ásgarður
8. Helheimur
9. Vanaheimur
