Dromen zijn bedrog, maar soms komen dromen uit, binnen klanken die zielen doet bloeden, en harten breekt. Sommige artiesten verstaan de kunst om, door gebruik te maken van een weids pallet aan instrumentale geluiden, je een heel ander mens te doen voelen. My Empty Phantom is het één-mans project van Jesse Beaman (Austin, TX - USA). De man kon ons reeds in 2012/2013 compleet in vervoering brengen. Niet enkel door de EP Red Giants, waarvan we een recensie hebben geschreven. Ook op Dunk!festival bleek Jesse zijn muziek de perfecte manier om tot complete 'zen' te komen. Het feit dat hij nagenoeg hetzelfde deed als paar jaar geleden en nagenoeg dus niets is veranderd aan zijn setlist, kon de sfeer niet bederven. Het is en blijft knap hoe hij de ene keer deftig zit te drummen en dan over gaat naar zijn keyboard mooi in elkaar samenvloeiend, om te eindigen met een leuk streepje gitaar. Het feit dat hij dit allemaal doet op zijn eentje verdiend onze waardering. Schreven we daarover. Nu, My Empty Phantom bracht met Collection Of Memories, Vol 1 een gloednieuwe plaat op de markt, waaruit blijkt dat hij het nog steeds kan. Die gevoelige snaar telkens raken, op een heel breekbare en subtiele wijze..
We leunen achterover in onze luie stoel, en laten ons gewillig wegdrijven naar ontgonnen gebieden op de tonen van Forever. Ook medio 2016 blijft My Empty Phantom heer en meester in het doen samensmelten van postrock en Ambient. Binnen een rustgevende omkadering, boordevol magische schoonheid. Breekbaar als porselein, maar ook net ruw genoeg als een diamant om je niet in slaap te wiegen. Dat is bovendien de rode draad doorheen de volledige plaat, en valt dus al bij de eerste song enorm op. Sliding Down Dunes klinkt bevreemdend, de subtiele percussie zal je hypnotiseren. Tot je in een diepe trance bent aanbeland. Het meest opvallende is de korte duurtijd van deze song, alsof er een bruggetje wordt gemaakt naar de volgende stap in de geneeskundige kracht die uitgaat van Ambient.
We zullen het nog meer tegen komen, die kort maar heel warmhartige soundscapes die ons in een diepe ontroering brengen. Of we krijgen een bevreemdend aanvoelend kleurenpakket voorgeschoteld, zoals bij City Lights. Waar een 'noise effect' om de hoek komt kijken. En zo lijkt de muziek van My Empty Phantom heel andere wendingen aan te nemen, dan we tot nu toe van hem gewoon zijn. Dat de man van vele markten thuis is, en zich niet wil laten vastpinnen op één muziekstijl. Dat wisten we echter al langer. Het is dan ook het gevarieerde aanbod, waarbij verschillende emoties worden aangesproken, dat ons in het verleden over de streep trok,en dat dus nog steeds doet. Zo is er een dreigende ondertoon merkbaar bij Joy Years. En laat Creating the Sea With tears je, zoals de titel zelf zegt, in tranen achter. Door wonderbaarlijke soundscapes, die je een krop in de keel bezorgen. Na een mokerslag in de vorm van het korte Confusion zet afsluiter Reflection de eerder vernoemde stellingen nog wat meer in de verf.
We kunnen dan ook besluiten:
My Empty Phantom speelt met emoties, van begin tot einde. Maar laat je sowieso verweesd en buiten adem achter. Zonder meer is Collection Of Memories, Vol 1 is een plaat die je diep raakt, en je ziel inderdaad doet bloeden: door een bonte verzameling van postrock geluiden, indrukwekkende Ambient en Drones tot Noise effecten die je hersens bedwelmen en je in een diepe trance zullen doen belanden.
Tracklist:
Forever
Sliding Down Dunes
Moon Dance
City Lights
Goodbye My Friend
Joy Years
Creating the Sea with Tears
Confusion
Reflection
