De uit Barcelona afkomstige act Malämmar brengen een bonte samensmelting van postmetal, postrock en bevreemdende geluiden die iets dreigend doen samensmelten met een dosis donkere intensiviteit. Op 1 december brachten ze hun debuut album Vendetta uit via Dunk!Records. We namen deze schijf onder de loep, en waren vooral onder de indruk van die vreemd aanvoelende soundscapes, die je gegarandeerd koude rillingen bezorgen.
Na een korte intro, voelt Global Betrayel I aan als griezelige klauwen die langzaam je strot dicht knijpen en traag, als een gif, je aders binnen sluipt. Om je daarna, zonder enig medelijden compleet murw te slaan. Echter zonder de trommelvliezen echt aan te vallen, maar eerder door gebruik te maken van een donkere intensiviteit, binnen een dreigende ondertoon. No Penalty, No Justice II borduurt verder op die heel vreemd aanvoelende, duistere wegen, waaruit ontsnappen onmogelijk blijkt te zijn. Vanaf het prille moment van dit debuut, tot het bittere einde bezorgen Malämmar je de ene na de andere angstaanval. Binnen een eerder verstilde sfeer klimmen elk van de songs, langzaam maar zeker naar boven tot ze je hart hebben verschrompeld en verpulverd.
'Chaos' het sleutelwoord waarrond deze plaat is opgebouwd, je hoort het ook terug op Vendetta III Waarna plots een eerder 'structureel' stukje Interlude II de hoogte wordt ingestuwd als een opkomende wervelstorm die over de daken raast en alles om zich heen, in een razend tempo ,plat gooit. Mass Pardon IV sluit daar mooi bij aan. Malämmar verlegt ook hier duidelijk grenzen binnen het globale postmetal en aanverwante gebeuren. De climax, die normaal naar het einde van elke song naar boven komt, wordt gewoon doorheen de betreffende songs rondgestrooid als hagelbollen die zo plots uit de lucht komen vallen, als ze zijn verdwenen.
Voorwaar is Vendetta dan ook geen gemakkelijke hap geworden, net doordat er een zekere chaos merkbaar is en je van de ene verrassend wending naar de andere wordt gedreven. Verbouwereerd blijf je daardoor achterop kijken, luidop je afvragende wat er nu net is gebeurd? Eerlijk, bij een eerste luisterbeurt dreigden we zelfs af te haken. Advies? Niet doen! Het loont echt de moeite deze plaat volledig, tot de bot, uit te spitten. Je kunt Vendetta dan ook gerust vergelijken met een opkomende storm. Meedogenloos, hard uithalen en alles om zich heen vertrappelen, om daarna plots te stoppen en je verweesd achter te laten. Om dan weer ,zonder verwittigen, de rollen weer om te draaien. Het zorgt ervoor dat na een tijdje ook je hoofd lijkt te gaan dollen, rondom al die verschillende waanzinnige soundscapes, die op jou afkomen. Echter is het net dat gegeven dat ervoor zorgt dat deze plaat de moeite loont om meerdere kansen te geven. Dit is zonder meer grensverleggende postmetal van een eenzaam hoog niveau, voor fijnproevers dus die houden van de experimentele kant van donkere instrumentale muziek.
Tracklist:
Intro I
Global Betrayel I
No Penalty, No Justice II
Vendetta III
Interlude II
Mass Pardon IV
