De Argentijnse band Steelballs werden medio 2013 opgericht door Juan Herrera, Paolo Rossi en Juan Pablo Churruarin. In een later stadium werden ook Lucas Galarza en Nicolas Gimenez aan de band toegevoegd. Na enkele shows, besloten de leden van de band om de activiteiten even stop te zetten. Wegens persoonlijke projecten van elk van hen. Na een jaar, werd de koelkast terug open gemaakt en Steelballs nieuw leven ingeblazen. Paolo werd, wegens tijdsgebrek, vervangen door Mario Viggiani. Met deze nieuwe line-up werd werk gemaakt van een eerste EP. Steelballs brengt je letterlijk terug naar de gouden tijden van acts als Helloween - waarvan ook een cover werd opgenomen- Blind Guardian, Riot, Grave Digger en Manowar.
“We are returning to the roots without stagnating in time!” Dit krijgen we als introductie te lezen, en deze stelling blijkt te kloppen. Elk van de songs zijn dan ook geproduceerd om liefhebbers en fans van voornoemde bands te plezieren. Typische drum salvo's, knetterende riffs en hoog opgaande vocalen die doen terugdenken aan bijvoorbeeld Manowar of Heloween. We krijgen het voorgeschoteld bij de eerste song Steelballs. Zo eentje dat je prompt begint mee te brullen. Terwijl je gegarandeerd, bij voorkeur al headbangend, zal overgaan tot een potje luchtgitaar spelen. Bijster origineel is het allemaal niet, maar dit speedmetal van enorm hoogstaand niveau. Dus voer voor liefhebbers van dat genre.
Naast de vocalen zijn het echter de daverend drumpartijen die het meest opvallen binnen het geheel. Gedrenkt in een badje van lang uitgesponnen gitaar riffs, wordt het tempo telkens naar een hoogpunt gedreven. Farewell ligt op diezelfde golflengte als zijn voorganger, en doet de stijl van eerder vernoemde acts, terug tot leven komen. Inquisitor Of Faith. ligt op nagenoeg diezelfde lijn, en bezorgt de liefhebbers van het genre wellicht de ene na de andere ultieme adrenalinestoot. Bij een cover stellen we ons altijd enkele vragen. Is de cover een flauw afkooksel van het origineel? Of eerder een evenaring daarvan? Is het een kopie? Of wordt er een eigenzinnige wendingen aan gegeven. Nu wat Steelballs doen met Starlight van Helloween kunnen we onderbrengen in de categorie. Het evenaart het origineel, en ze geven er inderdaad die eigenzinnige wending aan, waardoor we over de streep worden getrokken.
We kunnen dan ook besluiten. Steelballs van Steelballs is niet nieuws onder de zon. Begane wegen worden bewandeld. Maar puur technisch, is het een heel hoogstaand werkje geworden, dat bol staat van gedreven drumpartijen, sterke vocalen en gitaar riffs die aan de ribben blijven kleven. Echter lijkt het ons toch vooral voer voor liefhebbers van het typische speedmetal genre, en aanhangers van bijvoorbeeld Manowar, Helloween of eerder genoemde. De globale metalfan, die op zoek is naar iets nieuw of origineel zal zich hier niet kunnen in vinden. Maar fans, op zoek naar de ultieme speedmetal act, die hen terug doet denken aan de tijd van toen. Zullen van deze EP zeker en vast smullen.
Tracklist:
Steelballs
Farewell
Inquisitor of Faith
Starlight (Helloween cover)
