In ons eindejaarslijstje sprong die ene Consouling Sounds namiddag/avond op Dunk!festival erboven uit. Dit in wat we toch weer een vruchtbaar concertjaar kunnen noemen. Een band die ons toen in diepe vervoering bracht was BARST. De bezieler van dit Drones/ambient project is Bart Desmet. Deze jongeman is niet alleen een multi-instrumentalist, en goochelaar met geluiden. Hij laat zich omringen door al even gedreven muzikanten. Wat dan weer leidt tot kunstwerkjes, met een grote 'K'. The Western Lands kwam al een tijdje geleden op de markt, en blijkt op vele eindejaarslijstjes heel hoog te worden aangeschreven. Benieuwd naar het waarom van die hoge notering? Besloten we zelf de proef op de som te nemen, en namen The Western Lands onder de loep. Om vast te stellen, dat BARST ons hier onderdompelen in een donkere intensiviteit, binnen een uitgebreid aanbod van drones, ambient klanken tot een streepje metal. Echter, daar houdt het niet mee op.
We deelden het reeds mee, Bart laat zich omringen door klasse muzikanten die met diezelfde gedrevenheid en liefde voor muziek, hun ding doen. Om maar te zeggen: Mike Armine (Rosetta), Dehn Sora (Treha Sektori, Sembler Deah), Karen Willems (Inwolves), Mathieu Mathlovsky (Mathlovsky), Nicolas Van Meirhaeghe (Empusae, Onus), An-Sofie De Meyer (FÄR), Tokyo Oyo and Herr Man. Dat zijn één voor één mensen die de klappen van de zweep kennen, maar vooral hun job doen met hart en ziel. Over het aantreden van BARST op Dunk!festival schreven we het volgende:
Net door gebruik te maken van uiteenlopende instrumenten binnen een atmosferische aankleding, doet BARST ons als het ware vertoeven in paradijselijke landschappen. De rustgevende uitwerking van Ambient wordt als het ware perfect gecombineerd met diepe drones en noise geluiden, waardoor het zittende publiek weer eens in een diepe trance lijkt te belanden. Deze keer worden geen trommelvliezen aangevallen, maar harten diep geraakt. Ook voelt de muziek van BARST aan als een donkere maar vooral intensieve trip, waarbij we tot een duistere gemoedsrust leken te komen en in een trance weerbarstig gingen dansen, alsof de wereld rondom ons was verdwenen.
En laat dit nu net zijn wat we reeds voelen bij die eerste trip doorheen The Western Lands (Side A). Van bedwelmende klanken, dreigende vocalen gaat het zonder enige moeite over naar een intensieve mengelmoes van drones en allerhande uitspattingen die we in één woord kunnen samenvatten als. Donkere intensiviteit. Echter worden alle aspecten van die intensiviteit uit de doeken gedaan, binnen een omkadering die bol staat van verrassende wending. Afklokkend op 21min39 moet je trouwens al heel sterk in de schoenen staan om de luisteraar zijn of haar aandacht scherp te houden. Net daarom heeft Bart zich door niet zomaar de eerste de beste artiesten laten omringen. Zo bezorgen die screams en opwindende vocalen je telkens een krop in de keel. Doen de indrukwekkende drum salvo's je naar adem happen en lijken de demonen uit de hel naar boven te komen bij de noise effecten, die je bovendein tot complete waanzin zullen drijven. Om maar niet te spreken van de hartverscheurende gitaarlijnen, die dieper snijden dan een bot mes doorheen je hart.
The Western Lands bevat bovendien zodanig veel uiteenlopende soundscapes, dat je als luisteraar van de ene naar de andere emotie wordt gedreven. Bij The Western Lands (Side B) wordt de lat zo mogelijk nog hoger gelegd. Het meest opvallende. Net als je denkt dat die luide drones er gaan voor zorgen dat de trommelvliezen zullen barsten, doen zwevende tot zalvende klanken en vocalen je plots in een toestand van opperste rust terechtkomen. Maar ook niet te lang, zodat we niet in slaap worden gewiegd. Afwisselingen van snijdende harde beats en riffs, naar zachtmoedig je hart verwarmende soundscapes, zorgen ervoor dat de aandacht dan ook scherp blijft. En laat nu net dit het grote pluspunt zijn aan deze klasse plaat.
We kunnen dan ook besluiten. BARST brengt met The Western Lands een waar kunstwerk naar voor, met een grote 'K'. Door gebruik te maken van een uiteenlopend pallet van muziekstijlen, die al dan niet logisch met elkaar verbonden zijn. Echter zorgen Bart en de zijnen ervoor, dat als bij wonder drones en riffs wel degelijk in elkaar vloeien, alsof dat de meest normale zaak is. 'Variatie' en 'donkere intensiviteit in al zijn vormen en kleuren' is dan ook de rode draad doorheen het geheel. Voorwaar, is het dan ook geen gemakkelijke brok vlees geworden, deze trip doorheen intensieve duisternis. Maar fijnproevers, die houden van een uitdaging, zullen hier zeker van smullen. The Western Lands is voorwaar een indrukwekkende, bevreemdend trip, waarbij koude rillingen over onze rug lopen. Telkens opnieuw, en opnieuw. Geen wonder dat het kleinood zo hoog in de eindejaarslijstjes beland, op menig gerenommeerde webzines.
Tracklist:
The Western Lands (Side A) - 21:39
The Western Lands (Side B) - 22:11
