Het was dinsdag 20 december de beurt aan Tom Odell om The Flame van Music for Life op te warmen. Met zijn reeds lang uitverkochte concert haalde hij maar liefst 15000 euro op voor Amnesty International.
Mocht je al eens ergens een foto van hem gezien hebben kan er twijfel beginnen ontstaan waarom deze singer-songwriter zo bekend is. Is het puur door zijn blonde lokken en hoge aaibaarheidsfactor? Deze twijfel kunnen we hierbij wegnemen, gesteund door het feit dat de zaal niet noodzakelijk uit een hoge vrouwelijke meerderheid bestond en er beslist een hoop mannen waren die je kon betrappen in het luidkeels meezingen van de grootste hits.
Hoewel Tom Odell vooral bekend staat voor zijn ietwat melige ballads werden we aangenaam verrast met het eerste liedje van de avond ‘Stil getting used to being on my own’ dat eerst inderdaad onder de voorgenoemde categorie lijkt te vallen maar vervolgens volledig losbarst en doet inzien dat we wel wat mogen verwachten die avond. Deze en alle andere liedjes die avond worden begeleid door zijn band maar vooral zeer energiek door Tom zelf op de piano. Door de set heen ligt bij momenten de lijn van ‘het piano spelen’ en ‘de piano proberen af te breken’ zeer dicht bij elkaar, maar geen enkel moment doet dit afbreuk aan zijn duidelijk talent. Meer nog, het maakte het des te indrukwekkender.
Hoewel hij logischerwijs vooral achter de piano zat, en zich daar duidelijk ook het meest op zijn gemak voelde, deed hij toch krampachtig zijn best om (soms wat ongemakkelijk) het contact met het publiek op te zoeken. Tijdens ‘Wrong Crowd’ , de eerste single uit het gelijknamige album dat in april van dit jaar uitkwam, ging hij zelfs helemaal bij het publiek vooraan staan. Het was over het algemeen ook duidelijk dat hij zoveel mogelijk contact met het publiek probeerde maken, zo staarde hij ons meerdere keren diep in de ogen waardoor het des te makkelijk werd om even weg te dromen en te doen alsof hij dit liedje voor elk van ons persoonlijk zong.
Voor de meerderheid van het concert was hij dus vooral aan zijn piano te vinden, zo speelde hij moeiteloos tussen de liedjes door de ene na de andere geïmproviseerde pianosolo .
Maar het was vooral zijn geweldige doorleefde stem en zijn stembereik dat de aandacht trok. Bij zijn meer bekende liedjes zoals ‘Can’t pretend’ en ‘Another Love’ zorgden de onverwachte mooie stembuigingen ervoor dat de klassiekers weer nieuw leven werden ingeblazen. Het het viel wel op dat het vooral de oudere liedjes waren die voor de meeste sfeer zorgden. De dode momenten werden deels goedgemaakt door de lichtgevende bandjes, die we allemaal kregen bij het betreden van de zaal.
Al bij al zorgde Tom Odell voor een leuke avond in Boom, een avond die ons misschien niet zal bijblijven voor de rest van ons leven, maar ons zeer zeker aangenaam verrast heeft en een mooie inzet (of voor sommigen een mooie afsluiter) was van een gezellige avond op de wei van De Schorre.
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
