Echotape - Wicked Way

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Erik Vandamme    21 december 2016

De Britse Indie rock act Echotape ontstonden in 2011. Ze worden omschreven als een DIY  - ofwel  do-it-yourself band. Omdat ze hun platen zelf opnemen en produceren. Ondertussen vergaarden Echotape enige bekendheid binnen de scene dankzij de aanstekelijke single We Should Feel Like We Are In Love. Bovendien werden ze door BBC uitgeroepen tot 'Introducing Artist'. Mochten aantreden op verschillende festivals in binnen- en buitenland. En als klap op de vuurpijl mogen ze The Libertins tot hun fans rekenen. Met het nieuwste album Wicked Way onder de arm zet de band stappen om ook de wereld te veroveren. We namen deze plaat, van een heel ambitieuze, jong band, onder de loep.


Die aanstekelijkheid merken we al bij All My Days. Een song die fris en monter klinkt, en je direct zal beginnen meebrullen. Reeds na de eerste luisterbeurt voel je bovendien aan dat dit een song is met hit potentieel. Een gegeven dat we nog meerdere keren zullen tegenkomen op deze Wicked Way. . De songs smeken trouwens gewoon om op het podium gebracht te worden, binnen een al even aanstekelijke omlijsting. Inderdaad, dat laatste is een bewoording die we veel zullen gebruiken. Net omdat dit nu eenmaal de rode draad is doorheen Wicked Way. Songs als Whiskey Bar, Friends like me zijn zo songs die op je scherm spatten als glinsterend sterretjes aan de hemel.

De lat wordt bovendien doorheen de volledige plaat heel hoog gelegd, om niets aan het toeval over te laten. Haarscherpe riffs, vocalen die aan de ribben blijven kleven, en drum salvo's die je hart sneller doen slaan. Meer heeft de band niet nodig om ons over de streep te trekken. De teugels worden echter niet altijd gevierd. Gelukkig maar, of we zouden schrijven dat alles iets teveel diezelfde lijn opgaat. We've Been Dreaming is niet een rustpunt, maar wel een nummer dat je een krop in de keel zal bezorgen. Boordevol intimiteit en hartverscheurende schoonheid. Wat dan weer een heel andere zijde laat zien en horen van wat Echotape de luisteraar te bieden heeft. Wederom valt de hoge toegankelijkheidwaarde op. Echotape brengen wellicht geen vernieuwend muziek, in de mate dat dit nog kan. Maar ze brengen dus wel indierock die een massa mensen zal aanspreken, net doordat de songs blijven hangen en je hart telkens op een heel speciale plaats weten te raken. Is dat nu binnen een verstilde sfeer, of door de dansspieren aan te spreken zoals bij I don't wanna pray of Soul. Deze plaat beklijft gewoon, van prille begin tot het bittere einde van de schijf.

We kunnen dan ook besluiten. Telkens voelen we die adrenalinestoot ontstaan, die ons aanzet deze plaat grijs te draaien tot we de songs als het ware terugvinden in onze dromen. Binnen een wereld waar haat en oorlog overheerst, klinkt Echotape daarom ook als een welgekomen aanleiding om ons hart terug tot rust te brengen.  Zonder echter te klef of kitsch te gaan klinken, kunnen we stellen dat Echotape met deze aanpak, zoals reeds aangeven, inderdaad een heel ruim publiek zal bekoren.  Wicked Way is een plaat die bovendien van begin tot einde, van boven naar onder, aan de ribben blijft kleven. De band is duidelijk klaar om de wereld te veroveren, we zien nu al uit naar de festivalzomer.

Tracklist:

All My Days

Whiskey Bar

Friend Like Me

Grams

I Got You

We've Been Dreaming

See You Soon

Little White Lies

I Dont Wanna Pray

Soul

Wicked Way