Dat in onze land enorm getalenteerde muzikanten rondlopen, we hebben dat al meerdere keren mogen ondervinden. Niet alleen in Vlaanderen of Wallonië, ook vanuit het Brusselse komt kwaliteit boven drijven, die onze aandacht ten volle verdiend. Edgar (animo) hun muziek wordt omschreven als: Postrock / Math rock. Maar daar houdt het niet mee op. Ondertussen heeft de band enkele EP's op hun naam staan zoals : Tendre Savane in 2006 en Mandrove in 2010 en vergaarden enig succes binnen het typische alt-rock/mathrock en aanverwante gebeuren. Muziek voor fijnproevers dus. Die bovendien houden van 'muziek tot kunst verheffen' ,zullen zeker hun gading hierin vinden. Via deer.dear.records brengen ze nu een full album op de markt Pandide.
Laten we beginnen met volgend citaat, dat ook te lezen valt op de bandcamp pagina van Edgar (animo). Crawling under the mould, fierce and naive. They remain here for a moment, then jump into the clouds, soothed. In the telescope, they seem to be in love. Their height might however become a threat: reaching the saturation point, they rain. On the floor, they are confounded with the mineral, they fill the cracks. Microscopically, they are porous then.
Laat dit nu net samenvatten hoe Pandide echt in elkaar steekt. We merken inderdaad een combinatie van enerzijds poreuze, tot anderzijds verwoestende soundscapes die van deze plaat een uitzonderlijk kunstwerk maken. Helder als blinkend kristal, of evengoed donderend als een vulkaan die op uitbarsten staat. Les Boson (Hier woont Fritz) is een circa acht minuten lange song, die alle aspecten van typisch alt-rock tot postrock uit de doeken doet. Casteur Pandide bevat eveneens diezelfde complexiteit, die we eigenlijk op het volledige album tegen komen. Bovendien lijkt het wel alsof deze plaat enkele seconde duurt, net door die aanbreng van heel uiteenlopende, vocale en instrumentale, soundscapes blijf je aandacht luisteren. En wachten op de volgende acrobatisch toeren die Edgar (animo) naar voor brengen.
Elk van de songs starten vaak in een verstilde, tot intimistische atmosfeer. Om naar een climax op te bouwen, zoals in Postrock ook gebeurt. Echter wordt niet gekozen voor de gemakkelijk, maar eerder bevreemdend aanvoelende weg. Niet alleen op instrumentaal vlak, ook hoor je binnen de song enkele vocalen. Die schipperen tussen zalven en slaan. Maar in elk geval, dat eerder genoemde bevreemdend gevoel alleen maar versterken. Marieke, Facteur Cheval het zijn songs die beklijven, maar die vooral aanvoelen als een moeilijk te verteren brok vlees dat je verorberd. Bovendien is het onmogelijk op de muziek van Edgar (animo) een label te kleven, net door het aanbieden van een bonte variatie van uiteenlopende muziekstijlen.
Kortom: Pandide is, zoals we al enkele keren hebben aangegeven, een plaat voor fijnproevers geworden die houden van kunst, met een grote 'K'. Elk van de verrassende wendingen, binnen elk van de songs, bezorgen je kippenvel tot een krop in de keel. Echter zijn er evenzeer momenten dat integrerende vocalen en instrumentale huzarenstukken ons vreemd doen opkijken en zelfs de wenkbrauwen fronsen. Tot door middel van oorverdovende uithalen, geluidsmuren dreigen omver geblazen te worden. Muziek, verheven tot een pure kunstvorm. Dat brengen Edgar (animo) naar voor, en daarvoor moet je als luisteraar toch veel meer doen dan puur met het gehoor luisteren. Zoals een kind dat vol bewondering staat te kijken naar het vuurwerk, zo luisteren we met diezelfde verwondering naar deze plaat. Gewoon, met het verstand op nul, die bevreemdend klanken en vocalen op jou laten afkomen. Is dan ook ons eindadvies.
Tracklist:
1. Le Boson (Hier woont Fritz) 07:58
2. Casteur Pandide 03:47
3. Marieke 04:44
4. Facteur Cheval 03:34
5. Le Vieil Aimant 05:48
