In het spoor van gitaar virtuozen als Yngwie Malmsteen, Joe Satriani is er nu Andi the Wicked. Deze Duitse artiest timmert sinds medio 2011 aan de weg, en geeft op het eerder dit jaar uitgekomen Freak on Frets een demonstratie in bespelen van dat instrument 'de gitaar' zoals enkel de groten der aarde dit ooit hebben voorgedaan.
It Rocks - de titel zegt het zelf - is circa vijf minuten puur adrenaline, dat uit de gitaar wordt getoverd. Meteen starten met een huzarenstuk, om de luisteraar met open mond vol bewondering in vervoering te brengen? Daarvoor moet je heel sterk in de schoenen staan. Andi The Wicked blijkt bovendien alle aspecten van dat instrument naar voor te brengen, in de brede zin van het woord. Waardoor we niet het gevoel krijgen steeds naar diezelfde plaat te zitten luisteren. Ook hier horen we bands en artiesten uit het verleden terug, die ondertussen zijn uitgegroeid tot levende of niet meer levende legendes binnen de heavy metal en aanverwante.
Ook bij The Shark song krijgen we bij elke gitaar aanslag een ware kippenvelmoment te verwerken, en komen de haren op onze armen recht te staan. Liefhebbers van dit instrument weten hoe het voelt als een artiest een duivels, onaardse solo bovenhaalt? Nu Andi doet zulke soort 'solo's' in elke song in het tienvoudige! En zonder verpinken blijft hij bovendien die lat telkens hoger en hoger leggen. Uiteraard blijft deze begenadigde artiest grasduinen in de klassieke heavy metal van bijvoorbeeld jaren '70. Op het tien minuten!! lange Threath worden alle onmenselijke superlatieven naar voor gebracht, om ons wederom vol bewondering en uit het lood geslagen hevig te doen headbangen. Porn is nog maar een schoolvoorbeeld daarvan, zonder verpinken blijft Andi doorgaan tot we compleet murw zijn geslagen. En dan zijn we nog maar aan de eerst helft van deze plaat gekomen.
Variatie is bovendien het sleutelwoord op Freak on Frets, zoals we eerder aangaven. Lang uitgesponnen solo's, tot een hels tempo opgedreven. Scherpe uithalen, die aanvoelen als vlijmscherpe scheermesjes. Of ongelofelijk gebalanceerde riffs, die de haren op de armen doen recht komen. Het zit in elke song wederom verwerkt, en dat zorgt ervoor dat je als luisteraar geboeid blijft luisteren en genieten van deze instrumentale klasse plaat. Damn Lick is daar een mooi voorbeeld van, deze song met een duurtijd van circa zeven minuten, doe je hart sneller slaan van puur intens genot. Echter is er geen enkele song die boven de andere uitsteekt, elk van hen zijn van uitzonderlijk hoogstaande kwaliteit. En doet ons watertanden, maar ook terugdenken aan lang vervlogen tijden toen virtuozen de concertpodia onveilig maakten met lang uitgesponnen, onaards mooie solo's.
Andi the Wicked brengt met Freak on Frets een klasse plaat uit die ieder beetje fan van eerder vernoemde instrument, gitaar, gewoon in huis zou MOETEN hebben. Liefhebbers van ultieme virtuozen uit het verleden zullen telkens opnieuw verweesd achter blijven, om bij de volgende song wederom een magische rit mee te maken, tot het diepste van de heavy metal genen. Indrukwekkende gitaar plaat, deze Freak on Frets, is onze eindconclusie.
Tracklist:
1. that rocks
2. the shark song
3. threat
4. anti the wicked – porn
5. classic
6. heavy funk
7. damn lick
8. bad in bed
