De Stadsschouwburg in Sint-Niklaas is wellicht één van de meest gezellige zalen om in te vertoeven. Het doet me wat denken aan de vroegere, kleine cinema complexen. Bij het binnenkomen worden we verwelkomd door een enorm vriendelijke vrouw aan de balie, eens boven gekomen hangt er een al even gemoedelijke , intimistische tot uitnodigende sfeer. Een gevoel dat nog wordt versterkt eens we de zaal betreden. De comfortabele zitplaatsen, doen eveneens denken aan gezellige avonden in eerder genoemde cinema's.
Deze atmosfeer past uiteraard bij het concept van deze avond met twee artiesten die zorgen voor een magische tot onvergetelijke melancholie. Marble Sounds kwamen hun nieuwste album Tautou, uitgebracht begin 2016, nog eens aan het publiek voorstellen. Een album dat we trouwens in een later artikel nog onder de loep zullen nemen. Harĕhaas heeft met Mouth and Marrow een EP uit die harten breekt. Kortom, de ingrediënten om er een uiterst boeiende avond van te maken, binnen magische sferen, waren zeker aanwezig. Ons verslag:
Petrovitsj Mys, die onder het pseudoniem Harĕhaas zijn kunsten aan het publiek toont, mag de avond openen. Gewapend met een akoestische gitaar, en enkel zijn beklijvende stem, zit hij helemaal alleen op het podium. Dit houdt de man niet tegen om hier een, als het ware, huiskamer sfeer te creëren. Tot de harten van de aanwezigen te verwarmen. Zijn heel intieme tot gevoelige songs passen wel bij deze al even intieme omgeving, en Harĕhaas zorgt voor, als het ware, een kampvuur sfeertje, tijdens zwoele zomerse avonden. Ook kan Petrovitsj een potje gitaar spelen, de klanken die hij uit dit instrument tovert, zijn oorstrelend tot melancholisch. Bovendien lijken we even te vertoeven in een complete staat van 'zen' dankzij die samensmelting tussen die genoemde warme stem en zachtmoedige gitaar klanken.
Petrovitsj spreekt zijn publiek bovendien geregeld aan, waardoor geen routineuze klus wordt geklaard, het siert hem. Want eerlijk is eerlijk, openingsact zijn is nooit een echt dankbare taak. Maar Harĕhaas laat een overweldigende indruk na, die deugd doet aan hart en ziel. Wil je meer weten over de muziek van deze begenadigde artiest, bezoek gerust zijn vi.be pagina:
http://vi.be/harehaas. 'Mouth and Marrow' de eerder vernoemde EP van Harĕhaas, is bovendien een enorme aanrader.
"Dit was zonder meer een adembenemende mooie belevenis die ons nog lang zal bij blijven. Vaak ging de band over tot een eerder intieme aankleding om dan weer over te gaan naar een overweldigende tot bedwelmende climax. Ja, iets wat we dus ook tegen komen bij muziekstijlen als postrock en aanverwante. Maar Marble Sound hun muziek in dat bepaald hoekje duwen is deze band echt tekort doen. In elk geval was dit een meer dan intensief einde aan een avond vol uiteenlopende emoties die we hebben beleefd op little waves 2016. Wederom, indrukwekkend!" Dit schreven we over het aantreden van Marble Sounds, eerder dit jaar op het festival Little Waves in Genk.
Marble Sounds doen met het onderdeel 'melancholie' iets magisch, dat met geen woorden te omschrijven is. Binnen het intieme kader van de Stadsschouwburg, zorgde hun beklijvende mooie muziek voor een hoogstaande melancholische trip naar de diepste bodem van onze ziel. We voelden telkens opnieuw een warme gloed over ons neerdalen, tot het oneindige. Daarvoor springt niet één aspect boven het andere uit, maar is het die kruisbestuiving tussen verschillende aspecten die zorgt voor een grensverleggende totaalbeleving. Toch willen we een lans breken voor de inbreng van Renée Sys, die met haar zwevende tot hartverwarmende stem ons telkens een krop in de keel bezorgde. Vooral als er een kruisbestuiving ontstond tussen haar vocale capaciteiten en deze van zanger/keyboardspeler/pianist Pieter Van Dessel, beleefden we een indrukwekkend kippenvelmoment en lieten de tranen vloeien.
Echter moet je het bij Marble Sounds nu ook niet te ver gaan zoeken. Net als de mooie, beklijvende tot sobere beelden op het scherm, is hun muziek heel eenvoudig en gepolijst. Zachtmoedigheid is dan ook de rode draad door zowel de bindteksten van deze heren en dame als hun muziek. Telkens opnieuw voelen we ons zweven boven de wolken, en voelen een zachte hand onze oren strelen zodat we, onder hypnose, in een diepe weldadige roes terecht lijken te komen.
Kortom: In de stadsschouwburg te Sint-Niklaas hebben we met Marble Sounds wederom een grensverleggende vorm van Melancholie meegemaakt. Na de regulaire set mochten ze nog terugkomen voor een bisronde. Bij de laatste song resulteerde dit in een overdonderende samensmelting van alle instrumenten, De teugels werden gevierd, wat dan weer resulteerde in een oorverdovende climax. Waardoor we uiteindelijk allemaal totaal verweesd achterbleven. Buitengewoon indrukwekkend toch, hoe Marble Sounds deze toch wel zachtmoedige set afsloten met een oerknal, die ons hart deed daveren en onze oren suizen, van puur genot.
