Zwitserland doet me doorgaans denken aan steile bergwandelingen, jodelen en koebellen. Of was dat nu Oostenrijk? In elk geval, Zwitserse muziek. Het is me - tot mijn schaamte - eerder wat onbekend. Uiteraard kennen we bijvoorbeeld Yello. Maar eerlijk is eerlijk, daar houdt het een beetje mee op. Enig opzoekwerk bracht ons bij een rockband met de naam Spencer. Deze band timmert al sinds 2002 aan de weg, maar elk van de bandleden hebben reeds hun sporen verdiend door de jaren heen. Zo leerden Leo Niessner (gitarist) en JP Free (drums) elkaar al midden jaren '80 kennen lezen we in menig biografie. In de beginjaren profileren ze zich toch vooral als indierock band. Vooral dan bij de eerste twee albums This World (2006) en Timewrap (2009). De toevoeging van bassist Pashi (Ex-Redeem) zorgt in 2011 voor een andere wind. Invloeden van new wave, shoegaze tot dreampop worden aan het gekende geluid toegevoegd. Spencer brengt een derde album uit in 2013. Echoes of Loneliness via het label Ambulance Recordings. De recensies hebben het vooral over het teruggrijpen naar oudere muziek - voornamelijk de jaren '80- maar die in een moderne en jeugdige richting duwen. We namen hun vierde album We Built this Mountain Just to see the sunrise onder de loep en stellen vast dat deze band hun speelervaring perfect combineert met jeugdige vitaliteit.
Hidden from the sun zouden we zo kunnen toeschrijven aan bands als bijvoorbeeld Echo and the Bunnymen. Je voelt echter aan dat deze aanstekelijke song vooral stevig met de schoenen in 2016 staat. 'Aanstekelijkheid' is bovendien het sleutelwoord waardoor we al bij een eerste luisterbeurt overslag gaan. Wat dan weer veelbelovend mag genoemd worden naar de rest van het album toe. Nog meer New Wave tot Shoegaze krijgen we te horen bij Through your Head. Ook hier valt echter op dat Spencer niet zomaar lukraak die muziekstijlen kopieert, ze doen er wel degelijk iets mee. Naast eerder genoemde aanstekelijkheid - jawel die komt op het gehele album voor - voelen we prompt de neiging deze song uit volle borst mee te zingen.
Kortom kunnen we stellen, de toegankelijkheidswaarde is enorm groot, maar toch zullen ook alternatieve muziekliefhebbers, vooral fans van bijvoorbeeld Editors, deze plaat wel kunnen smaken. Utopia geeft ons datzelfde vreugdvol gevoel vanbinnen, zonder echter weg te zakken in eentonigheid bieden Spencer binnen elk van de songs voldoende variatie en tempowisselingen aan zodat de aandacht niet dreigt te verslappen. On a Wire bewijst deze stelling. Deze song raakt zelfs een gevoelige snaar, en klinkt als een lekker meeslepende ballad waarbij kippenvelmomenten niet veraf zijn. Saturday Shoes, City lights, cruel tot Fireworks . Telkens krijgen we hetzelfde gevoel vanbinnen. Spencer hebben een plaat naar voorgebracht die aanstekelijkheid, variatie, meeslepende songs tot toegankelijke weten te combineren met ervaring en spontaniteit.
We kunnen dan ook besluiten. Is We Built this Mountain Just to See the Sunrise vernieuwend? Nee. maar Spencer bieden de luisteraar een drie kwartier puur speelplezier aan, en grijpen daarvoor inderdaad terug naar gedoodverfde concepten. Maar komen daar, dankzij die eerder genoemde hoge aanstekelijkheidswaarde mee weg. Omdat je als luisteraar prompt de neiging krijgt, met een brede glimlach elk van de songs mee te brullen en desnoods erop een dansje te plaatsten. Dit alleen zorgt ervoor dat we na elf knappe songs, compleet over de streep worden getrokken. Een aanrader, voor fans van aanstekelijke indierock met een vette knipoog naar shoegaze tot new wave
Tracklist:
1 Hidden From The Sun
2 Through Your Head
3 Utopia
4 On A Wire
5 Saturday Shoes
6 City Lights
7 Cruel
8 Voyage
9 Dividing Lines
10 Fireworks
11 Harry's Still Sad
