Sykoya - Strange Night

Review:CD-reviews buiten BeNeLux
  Erik Vandamme    7 september 2016

Sykoya , dat klinkt Japanees? Maar deze band is afkomstig uit UK, echter brengt de sfeer binnen hun muziek ons wel degelijk naar Oosterse omgevingen, omringt door weidse landschappen.  Binnen de scene van Dreampop en aanverwante is Sykoya een heel nieuwe naam, ze ontstonden pas in 2015. Met Strange Night brachten ze een knap, tot grensverleggende mooie,  debuut EP op de markt. Als het wonderbaarlijke landschap op de hoes je al doet wegdromen naar verre oorden, dan gaat de muziek u naar adem doen happen en met een krop in de keel achterlaten, is onze conclusie. Maar laat ons beginnen bij het begin.


Closer is een beklemmende song die langzaam op de aanhoorder doordringt. Niet als een gif - er is niets giftig aan deze muziek. Maar als een zachte wandeling doorheen de wonderen van de natuur. Je kan haast de deugddoend walmen van de boslucht ruiken doorheen deze muziek. Closer voert je verder en verder weg van de harde realiteit. En dat is niet alleen de verdienste van de zwevende muziek, die knap in elkaar zit trouwens. Maar vooral die hemelse mooie, wat bevreemdende stem van zangeres Anna Marcella doet je in nog hogere sferen belanden. Waarna je , compleet buiten adem van zoveel innerlijk genot, een traan wegpinkt. Het zal niet de laatste traan zijn die we wegpinken.

Want ook Shiver heeft die bedwelmende invloed op ons gemoed. Door die hemelse vocalen en instrumentale breekbaarheid, voelen we ons langzaam maar zeker wegglijden. Wederom met een krop in de keel, en diep onder de indruk van zoveel innerlijke schoonheid die op ons afkomt. Het is haast niet te geloven dat dit een debuut EP is, bedenken we hierbij. Elk haartje op de armen komt recht te staan, want de song heeft - net als de volledige EP - trouwens een opbouw naar een intensieve climax die met geen woorden te omschrijven is.

Diezelfde zwoele, indrukwekkende aankleding krijgen we te verwerken bij The Wolf. Waarbij de breekbare stem van Anna ons de keel dichtknijpt. Niet om ons de adem te ontnemen, maar om ons een hemels gevoel van diepzinnig genot te bezorgen, telkens opnieuw. Als muziek mensen kan genezen? Dan voelden we ons even compleet 'zen' worden bij de muziek van Sykoya. Net zoals het weidse, indrukwekkende landschap op de hoes, brengt de muziek van deze band je naar heel hoge sferen. Waar geen oorlog, pijn en ontbering te bespeuren is.

Strange Night - de titelsong - geeft ons die ultieme 'doodsteek'. Hoezeer we ook proberen onze tranen te bedwingen. We voelen een walm over ons heen komen, ons hart ineen krimpen en in diepe gedachten verzonken vloeien de tranen als warme parels over onze wangen bij zo onbeschrijfelijk veel schoonheid. Zowel vocaal als instrumentaal is deze song de ultieme song waarbij je op lange zomeravonden, of donkere winteravonden tot een gemoedgesteldheid kan geraken waardoor je als mens een heel ander mens zal worden. Deze EP van Sykoya verwarmt niet alleen de ziel, ze laat je hart bloeden van opperste genot. Zonder meer stonden we vanaf begin tot einde in vuur en vlam, en hoorden ons hart meerdere keren kloppen in onze keel. Indrukwekkende schoonheid kregen we voorgeschoteld op deze debuut EP. Waar dit gaat eindigen? Geen idee, maar we ontdekten de nieuwste parel binnen het dreampop gebeuren, die harten zal breken. Veel harten. Daar zijn we nu al zeker van.

Tracklist:

1. Closer 03:17

2. Strange Night 04:35

3. Shiver 03:58

4. The Wolf 04:48

5. Strange Night [Radio Edit] 03:50