Op Suikerrock (Tienen) speelden vrijdag toch wel enkele levende legendes, die hun sporen ruimschoots hebben verdient doorheen de jaren. Met kleppers als Deep Purple en The Kids was het vooral dus een publiek dat afkwam op een potje pure nostalgie, met alles erop en eraan. Onze fotograaf maakte heel knappe foto's van deze eerste festivaldag, die jullie binnen dit verslag ook kunnen bekijken. Ikzelf zakte naar Tienen af voor, inderdaad, een potje pure nostalgie naar mijn grootste muzikale helden... Deep Purple en dit op de 30ste verjaardag van het stadsfestival.
Door omstandigheden The Kids en The Sore Losers gemist maar net op tijd aangekomen voor Zornik - een voor mij persoonlijk zelfs een vrij onbekende Belgische band. Blijkbaar stonden ze echter al voor de vierde maal op Suikerrock, sinds de laatste tien jaar. Dus ergens zal er wel een publiek voor zijn zeker? Echter bleek het grootste deel toch duidelijk gekomen voor de headliner Deep Purple. Echter kon de, laat ons maar zeggen, typische rock muziek van ergens eind jaren '90 me wel bekoren. Meer nog de charismatische zanger ontpopt zich tot een klasse entertainer die er alles aan doet om het toch wel vrij 'moeilijke' publiek te proberen inpalmen. En daar wonderwel zelfs in bepaalde mate in slaagt ook nog.
Om 22u20 stipt was het dan eindelijk tijd voor mijn favoriete band aller tijden, Deep Purple. Op voorhand stelde ik me toch twee belangrijke vragen. Hoe zou Ian Paice zijn drumwerk zijn na zijn beroerte vorig maand? Paice, ondertussen 67, werd in de Zweedse hoofdstad Stockholm wakker met het gevoel dat de rechterzijde van zijn lichaam verlamd leek. Hij kon zijn rechterhand en vingers niet bewegen. De muzikant trok naar het ziekenhuis waar de diagnose "mini-beroerte" werd vastgesteld. Gelukkig zonder ernstige of blijvende schade. Hij kreeg bovendien onmiddellijk een behandeling.De tweede vraag die ik me stelde, hoe is het gesteld met zanger Ian Gillan zijn stembereik tegenwoordig. Nummers als Child in time kan hij al jaren niet meer aan, maar ook bij andere Purple songs had hij het zichtbaar moeilijk.
Wat Ian Paice betreft? Van de gevolgen van zijn beroerte was niets meer te merken. De man drumt uiteraard niet meer zo vurig als in zijn jonge jaren, wij ook niet meer. Maar de salvo's die hij bracht bleken nog steeds van enorm hoogstaand niveau. Dikke pluim voor Ian, er zijn andere... Ik had het al over het stembereik van Ian Gillan. Inderdaad blijkt al bij nummers als Highway Star - vooral in het begin van die song - dat hij het zichtbaar moeilijk had om de toon aan te houden. Ook bij songs als Strange Kind of Woman tot Black Night bleek nog maar eens dat hij de hoge noten niet meer zo goed aankan als vroeger. Maar al bij al staat Ian er nog steeds met diezelfde gedrevenheid als in zijn jonge jaren.
Echter zijn het vooral de opvallende lange solo's die de haren op onze armen deden rechtkomen. Roger Glover, Steve Morse en Don Airey spelen op een opvallend hoog niveau, en bezorgen me met hun meesterlijke solo's het ene na het andere kippenvelmoment. Ook de knallende solo's van Ian Paice trokken met telkens over de streep. Kortom kunnen we stellen dat de instrumentale aankleding dit concert naar een ongekende hoogte deed stijgen, met de inbreng van een altijd beminnelijke Ian Gillan lijkt Deep Purple anno 2016 nog steeds beklijvende tot zelfs hoogstaande concerten te kunnen brengen, zo lijkt het me? Er werd bovendien een mooie combinatie gebracht van nieuwere nummers en klassieke Purple songs. Hoogtepunten genoeg uiteraard, maar het publiek ging vooral volledig uit de bol op die ultieme klassieker Smoke on the Water. Deze keer echter niet de afsluiter van de set. In de bisronde kregen we bijvoorbeeld het meesterlijke gebrachte Hush, nog zo een hoogtepunt in de set.
Conclusie: Deep Purple is, vooral instrumentaal bekeken, na 50 jaar nog steeds absolute top! Dit avondje pure nostalgie heeft deugd gedaan aan mijn Purperen hart. Met andere woorden, een leuk en verassend goed avondje pure rock-'n-roll van mijn ouder wordende idolen, dat kreeg ik en al de aanwezigen voorgeschoteld.
Setlist:
Highway Star // Bloodsucker // Hard Lovin' Man // Strange Kind of Woman // Vincent Price // Contact Lost // Uncommon Man // The Well-Dressed Guitar // Demon's Eye // Hell to Pay // Keyboard Solo // Perfect Strangers //Space Truckin' //Smoke on the Water Encore: Hush // Black Night
Verslag: Erwin Van Damme
Foto's: Karim Hamid
Of Mice & Men
Posted by Snoozecontrol on Wednesday, 25 March 2015
