Antwerp Metal Fest 2016: Verslag DAG 1 - 09/07/2016

Sinds 2013 gaat in Merksem het festival Antwerp Metal Fest door. Met een mix van Hardcore en metal, aan democratische prijzen, blijkt dit concept een enorm succes te zijn. Meer nog, dankzij de organisatie van AMF - een samenwerking tussen Iron Dayz, mXm Hardcore fest, jc Bouckenborgh, cc Merksem en het district Merksem - bloeit er iets open de laatste jaren binnen het metal en hardcore wereldje. Bands als BARK blijken een meerwaarde te vormen binnen de scene, met dank aan organisaties als Antwerp Metal Fest krijgen deze artiesten ook speelkansen aangeboden. Op deze vierde editie - die doorging op zaterdag 9 en zondag 10 juli - hadden we toch het gevoel dat er iets minder volk was komen opdagen. Vooral dan op de tweede festivaldag. Kataklysm en Katatonia zijn zeker respectvolle bands, met een enorm grote draagkracht binnen het metal gebeuren. maar blijken dus niet de grote massa te lokken die headliners als Exodus in 2014 wel op de been konden brengen. Maar wij, en de vele fans met ons, lieten dit niet aan ons hart komen. En genoten wederom met volle teugen van een gezellige sfeer, leuke moshpits en die enorme gedreven mix tussen hardcore en metal. Ons verslag van Dag 1, met o.a. Aborted, Suicidal Angels, Amörtisseur, BARK en Kataklysm

Door omstandigheden hebben wij de eerste bands Turbowarrior of Steel, Soul Grip , Bodyfarm en Lifers aan ons moeten laten voorbij gaan. Onze fotograaf maakte echter een heel mooi fotoverslag, waarin deze bands ook voorkomen. - http://www.snoozecontrol.be/fotoverslagen/5894/ -

BARK is aan een zeer sterke opmars bezig. Zowel live, als op plaat, hebben deze heren ons al meerdere keren over de streep getrokken. Telkens waren we onder de indruk van de oerkrachten die naar voor kwamen door de kruisbestuiving tussen knallende drums, scherp snijdende gitaar riffs. Maar vooral een vocale aankleding waarbij we telkens een adrenalinestoot te verwerken kregen, tot koude rillingen. BARK brengen ook op Antwerp Metal Fest een heel energieke set, waarbij het zweet op de lippen staat van de frontman. Maar ook het publiek compleet uit de bol gaat. We stonden bovendien steeds vol bewondering te zien naar de technisch hoogstaande manier waarop de instrumentalisten hun instrumenten bespelen, ook nu weer kregen we bij elke riff en mokerslag, een kippenvelmoment te verwerken. Toch plaatsen we deze kleine kanttekening. Is het de vermoeidheid door het lange toeren, of het vroege uur van spelen? Maar we hebben BARK al veel strakkeren gepolijster weten spelen, tot zelfs nog veel energieker. Echter hebben deze heren ons weer compleet murw kunnen slaan, van begin tot einde. Alleen dus in een ietsje minder grote mate dan we van hen gewoon zijn, maar ook wij staan niet altijd even scherp. Toch?

Tijdens het aantreden van Incinerate had uw reporter een interview met Off the Cross - daarover meer in een ander artikel. Bij Oracles is het de vocale kruisbestuiving tussen Sven De Caluwé - ook bekend van Aborted - en zangeres Sanna Salou dat ons over de streep trekt. Met hun gloednieuwe plaat Miserycorde onder de arm lijken Oracles goed op weg om door te breken binnen het death metal gebeuren. Niet verwonderlijk met zulke een gedreven artiesten binnen de band. Dit album krijgt dan ook heel goede recensies. Maar of de songs ook live tot ons kunnen doordringen? Dat was zeker en vast het geval. Niet alleen waren we onder de indruk van de vocale capaciteiten. Ook de pure, onversneden gebrachte grindcore/death metal - of in die richting- werd gebracht op een hoogstaande wijze, waardoor we telkens overslag waren. Meteen lijkt Oracles ons een onontgonnen parel binnen het metal gebeuren die we dan ook kunnen aanraden. Vooral door het brengen van de songs op een goudeerlijke manier, waarbij ons hart diep wordt geraakt - Maar ook de bonte variatie binnen de set -. Worden we inderdaad uiteindelijk compleet over de streep getrokken.

Naast Metal bieden Antwerp Metal Fest elk jaar een portie onversneden Hardcore aan. De ene band doet dat wat beter als de andere.  Set things Right speelde op een duivels hoog niveau, en bracht een heel energieke set. Elk van de leden sprongen als wilden van de ene kant naar de andere kant van het podium, zochten hun publiek op, en lieten geen seconden onbenut om iedereen aan het dansen en springen te krijgen. Dat wild gedoe op het podium, had ook zijn uitwerking voor dat podium. De ene moshpit ontstond, en prompt leek het dak van de tent er compleet te zullen afgaan. In 2014 zagen we deze band op Pandafest en schreven daarover: Hun eerlijke en oprechte aanpak, rond een krachtige en heel strakke set, doet de aanwezigen dan ook prompt overgaan tot een stevige mosh links en rechts. Zondermeer slagen Set Things Right erin hun ijzersterke live reputatie in de verf te zetten. Dit is het soort metalcore/punkrock dat als een mes doorheen je ziel gaat, mede door de manier waarop deze band het weet te brengen op het podium. Eén betere start van deze dag/avond konden we ons niet wensen. We kunnen deze woorden ook terugbrengen naar het aantreden van Set Things Right op Antwerp Metal Fest. Dit is het soort hardcore, punkrock of metalcore  dat komt vanuit het hart en ziel van deze muziekstijlen, waardoor we vanaf begin tot prille einde - met een krop in de keel - overslag gingen en het aan een stevig potje moshen zetten. Indrukwekkend!

Van pure HC vanuit het hart, naar al even pure Thrash Metal. Dat is wat Suicidal Angels ons wist aan te bieden. Hoewel alles wat traag op gang leek te komen, er werd iets te veel op routine gespeeld in het begin van de set hadden we de indruk, begon het vuur gaandeweg toch meer en meer aan te wakkeren. Het enthousiasme van het publiek , zorgde voor een kruisbestuiving waardoor de heren van Suicidal Angels prompt wat meer spontaniteit aan de dag legde. Bovendien spelen deze band een technisch heel hoogstaand potje Thrash metal, dat we niet elke dag tegen komen. Met een knallende finale, boordevol hemelse riffs en knetterende drumsalvo's, kregen we uiteindelijk het potje Thrash waar we zaten op te wachten. Suicidal Angels bleken - naderhand - zelfs één van de betere acts op het festival. Niet alleen puur technisch, maar ook doordat ze hun publiek uiteindelijk aanspraken en tot meer moshen aanzetten. Knappe prestatie van deze band, en het routineuze begin was hierbij prompt vergeten en vergeven.

Off the Cross - ontstaan uit de assen van This Kid - brengen binnenkort een plaat op de markt. Waren we onder de indruk van de stomende, verbluffende set die This Kid naar voor brachten op pandafest 2015, dan kregen we ook nu weer de ene adrenalinestoot na de andere te verwerken. Off the Cross lijken echter zelfs een nog meer donkere gang op te gaan, voornamelijk door de brullende tot angstaanjagende vocale aankleding, die ons koude rillingen bezorgt. Bovendien krijgen we ook nu weer een technisch heel hoogstaande set te verwerken, waarbij elke beetje haartjes op onze armen recht komt te staan. Echter toch deze kleine kanttekening, binnen de perfect georkestreerde set misten we toch een klein beetje spontaniteit en interactie naar het publiek toe. Maar Off the Cross lieten vooral de aanstekelijke, knallende muziek voor zich spreken. En die voelde aan als donkere klauwen die ons de strot dicht knepen. We lieten ondergingen deze duistere trip naar de donkere kant van onze ziel dan ook met volle teugen.

Plots bleek de festivalweide toch vrij goed vol te zijn gelopen. Dit is uiteraard niet zo verwonderlijk. Aborted behoren nog steeds tot één van de grote namen binnen de Belgische muziekwereld, met internationale allures. Bovendien teren ze niet alleen op oude successen, maar brengen met de regelmaat van de klok ook nog steeds heel knappe platen uit. Zo wordt hun nieuwste werk Retrogore overal de hemel in geprezen. Maar ook live spelen deze heren, ondanks hun vele jaren dienst, nog steeds met een gretigheid en spontaniteit van jonge wolven in het vak. Ook op Antwerp Metal fest greep Aborted , onder leiding van hun rood aanlopende frontman die zich schor brulde, het publiek bij de keel en liet niet los tot het einde. Het zorgde voor een wervelstorm van moshpits, er leek geen ophouden aan te komen. Knetterende harde, technisch - wederom - op duivels hoogstaand niveau gebrachte gitaar en drum salvo's vlogen ons om de oren. Maar het is de stem van Sven die ons die ultieme doodsteek lijkt toe te dienen. Hij lijkt telkens de aanhoorders te willen potdoof maken met zijn aangrijpende gebrul. Aborted knallen als een losgeslagen bulldozer over de hoofden van de fans heen , en laat geen spaander geheel. Dat was circa twintig jaar geleden reeds het geval. Maar ook medio 2016 lijkt Aborted nog steeds op een eenzame hoogte hun muziek te brengen, alsof ze pas een eerste debuut hebben uitgebracht. Dit was een wervelend feestje, waarmee het festival eigenlijk had mogen worden afgesloten - naar onze bescheiden mening.

We zijn daar eerlijk in, we zijn niet echt voorstander van coverbands. Maar soms, heel soms kunnen die ons zodanig bekoren dat we met volle teugen genieten. Vooral als zo een band het origineel niet gewoon kopieert, maar met de sound ook iets doet. met respect voor dat origineel. Amörtisseur brengen een gedreven ode aan Motorhead. Hun album Lemmium - een ode aan de overleden Lemmy - staat dan ook boordevol songs die ons heel diep raken. Ze maken het zichzelf niet gemakkelijk, door de hits lukraak te spelen. Maar brengen een heel verrassende set naar voor, waarbij de frontman wel een kloon lijkt te zijn van Lemmy zelf. Amörtisseur leggen de lat vanaf het begin heel hoog, en laten er geen gras over groeien. De ene vuurpijl na de andere schieten ze op het publiek af. Wat ons echter het meest over de streep trekt, is het feit dat deze coverband de muziek van hun helden op een eigenzinnige maar enorm respectvolle wijze voor het origineel naar voor brengt. Waardoor we met een krop in de keel, stevig headbangend, een traan wegpinken van puur genot. Bovendien worden de teksten gezongen in het Antwerps, wat het niveau zelfs nog doet stijgen. Nee, Amörtisseur is niet zomaar een Motorhead cover band. Maar verleggen grenzen en blazen de muziek van deze metal grootheden gloednieuw leven in, diep onder de indruk waren we van deze set.

De Canadese death metal band Kataklysm kon als afsluiter op heel wat bijval rekenen. Deze heren slepen uiteraard al een bom aan ervaring met zich mee, ze ontstonden medio 1991/1992, en brengen een potje Death metal van uitzonderlijk hoog niveau. Ook op plaat blijken ze nog niets van hun pluimen te hebben verloren. Of Ghosts and Gods , hun laatste plaat, wordt overal goed ontvangen. Ook al lijken de ruwe kantjes er wat af, de heren brengen eerder een gepolijste vorm van death metal tegenwoordig zo blijkt als we mening recensie lezen, blijken ze dus nog steeds heel hoogstaande platen uit te brengen. Meteen de hoofdreden waarom de mainstage dus nog steeds heel goed gevuld was voor dit aantreden van wat we toch death metal grootheden mogen noemen. Binnen het vallen van de duisternis, kregen we dan ook een heel angstaanjagende tot ingrijpende set voorgeschoteld. Kataklysm bezorgden ons door deze wervelende aanpak, dan ook nog maar eens een krop in de keel en koude rillingen. Zonder meer brengen ze hun songs ook nog steeds met enorm veel spontaniteit, maar vooral moeten ze niet onderdoen voor zogenaamde grotere bands binnen deze muziekstijl. Puur muzikaal bekeken lijken ze zelfs heel grensverleggende deathmetal te brengen, die ervoor zorgt dat de luisteraar wordt meegesleurd in een draaikolk tot de bodem van de hel. Een beter einde van deze heel geslaagde festivaldag konden we ons dan ook niet dromen. Dit was een gedenkwaardig, indrukwekkende trip naar de pure duisternis, die we niet snel zullen vergeten.