Nederland kent vele festivals, maar slechts één kan zich hét festival voor de punk-, rock- en metal(core)liefhebber noemen: Jera On Air. Met dit jaar alweer de 24e editie is het verrassend hoe kleinschalig en gezellig het Limburgse festival nog altijd aandoet. Hoewel de twee grote podia voornamelijk gedomineerd worden door grotere metalcore namen kan men in de Punkbrockbar terecht voor, u raadt het al, punk rock en ska. Voor de afwisseling wordt in het nieuwe Cathedral of Chaos drum ‘n’ bass gedraaid en speciaalbier geschonken. Tot ieders spijt was het na Rock Am Ring en Hurricane ook voor Jera On Air spannend of het slechte weer de pret zou gaan drukken. Hoosbuien en hagelstenen hadden dit feestje bijna verzopen, maar er werd dapper gevochten door de organisatie en de vele vrijwilligers. En zo bleek, de grote hoeveelheid gestorte houtsnippers hield het terrein prima begaanbaar, hoewel crowdsurfen natuurlijk een groot risico op modder met zich meebracht..
De eerste act op de Mainstage vrijdagmiddag zijn de winnaars van de Guts & Glory bandcompetitie, PROSPECT. Zij laten direct zien de aankleding, de uitstraling en de act prima voor elkaar te hebben. Met hun luide, strakke metalcore en de diepe grunts van vocalist Louis Pasmans weten zij op gepaste wijze de toon te zetten voor de vele harde acts die dit weekend het podium betreden. Zo ook Siberian Meat Grinder op de Second Stage, het andere grote podium van Jera. Een primeur: dit is de eerste keer dat er een Russische band optreedt op Jera On Air, en men is er al vroeg bij om dit spektakel te aanschouwen. Vermakelijk is de hardcore thrash / rap / metal combo van de groep zeker, het podium rond stampend alsof hun leven ervan afhangt. Contact met het publiek blijft uit, maar er wordt desalniettemin een prima show neergezet.
Een groter contrast is bijna niet mogelijk wanneer ik me vervolgens begeef naar Joe McMahon in de Punkbrockbar. Akoestische muziek op een punkrock/metalcore festival is altijd een risico, maar het wordt hier prima gefaciliteerd in een podium goed afgesloten van herrie van buiten. McMahon, bekend als frontman en gitarist van Smoke Or Fire, speelt hier prachtige liedjes met een rouw randje, waar zijn punkroots in doorklinken.
Bij de Mainstage wordt inmiddels flink geheadbangt op de melodische metal van het Amsterdamse vijftal For I Am King. Onder aanvoering van frontvrouw Alma Alizadeh wordt er een energieke en technisch strakke show weggegeven, die laat zien dat het eigenlijk bizar is dat dit de enige band op Jera On Air is dit jaar met een vrouwelijk lid.. Tegen de tijd dat Deez Nuts aantreedt is het planning van de Mainstage en Second Stage ruim 30 minuten uitgelopen wegens technische problemen waardoor het gehele programma op achterstand raakt. Deez Nuts doet deze heisa echter zo vergeten met een heerlijke mix van hardcore en hiphop. Energiek en aanstekelijk, het is geen wonder dat ze kunnen rekenen op een flinke publieksrespons in een volle tent.
Maar het eerste échte feestje van Jera On Air 2016 wordt gevierd bij The JB Conspiracy, afkomstig uit Londen. In de Punkbrockbar gutst het zweet van voorhoofden en over gitaren. Bij het woord ‘blazers’ denkt men misschien direct aan ska en skanken, maar deze Londense band brengt meer ten gehore dan enkel dansbare deuntjes. Afsluiter ‘Say Goodbye’ wordt ontvangen met een vriendelijke pushpit en een enorme singalong. Ook op de Punkbrockbar spelen de Fransen van P.O. Box. Inmiddels spelen zij hun skapunk alweer 15 jaar en dat is te horen: het is een soepel, catchy en energiek geheel, wat eindigt met een podium gevuld met muzikanten en publiek – altijd een teken dat het een mooi feestje is. De Punkbrockbar is where the party’s at - take that, Main & Second!
Afsluiter van de vrijdag is het Australische The Amity Affliction. Twee jaar terug nog speelden zij Jera On Air, overdag, maar één album verder bracht hen de positie van headliner. En dat zij deze verdienen bewijst zich spoedig. Ondanks een lichte afstandelijkheid tot het publiek wordt er gezorgd voor een prettige sfeer waarbij muzikaal een mooie balans wordt gehoord tussen agressief en emotioneel, rauw en geraffineerd. Vocaal zitten soms zowel Ahren Stringer alsook Joel Birch er soms flink naast, maar dat mag niet deren wanneer publieksfavorieten als ‘Lost & Fading’ en ‘Pittsburgh’ door de enkele duizenden aanwezigen luidkeels meegezongen worden.
Al met al brengt men het er deze vrijdag zonder al te veel moddervlekken en kleerscheuren vanaf: het echte werk komt zaterdag pas, evenals de echte hoosbuien..
