Als kind van de jaren tachtig - ja we worden een jaartje ouder - sta ik altijd was sceptisch tegenover een nieuwe band, die begint te grasduinen doorheen het verleden waarin bands als Posion, Motley Crue en dergelijke meer, het mooie weer maakten. Binnen het aanbod van bands die hardrock tot sleaze en glam ,in zijn old school vorm, vinden we helaas te vaak flauwe afkooksels tot ronduit gewone kopieen van de artiesten uit dat wilde verleden. Maar soms, heel soms kom je onontgonnen parels tegen die je versteld doen staan, je murw slaan, en je door middel van een adrenalinestoot plots weer 16 doen voelen. Toen we met de wilde haren in de wind, stevig stonden te headbangen en een potje luchtgitaar stonden te spelen in de huiskamer. De wilde haren zijn we kwijt, de rest doen we nog steeds bij het aanhoren van WildHeart het debuut van WildHeart.
Deze band komt niet uit Amerika, waar dit soort bands blijkbaar schering en inslag zijn, maar uit Ninove! Gewoon naast de deur. De jongens gaan vlammend van start met Breaking. Waarbij al direct de technisch hoogstaande manier van spelen ons enorm opvalt. Maar ook brengen deze jongens hun muziek met een hoge dosis spontaniteit. Dit is geen routineklus geworden, maar muziek gebracht vanuit het hart van wat hardrock/glam ooit was. Dat is onze eerste conclusie.
Perfectie kan ervoor zorgen dat die spontaniteit verdwijnt. Maar niets daarvan bij WildHeart. On the Run , Never let go , Stone Cold Fox. Ze geven ons allen die adrenalinestoot die we nodig hebben om over de streep te worden getrokken. Binnen het aanbod valt vooral de kruisbestuiving op tussen de instrumentalisten en vocalen - wooow wat een stembereik - die elkaar blindelings lijken te vinden. Als de schakels van een ketting, zorgt dit er bij WildHeart ook voor dat elk van de songs stevig in het zadel blijven zitten, we komen geen enkel minpunt tegen. Onze sceptische houding verdwijnt prompt met de noorderzon, bij het aanhoren van het magische mooi Get up (Fight Back) zowaar een subtiele boodschap om inderdaad niet op te geven, en te blijven vechten.
Maar het is niet zo dat WildHeart aanzet tot agressie, eerder tot het bouwen van een wild glam en hardrock feestje zoals in 'the good old days' waar Whitesnake hoogtij vierde, waar Motley Crue met een provocerende set menig meisjes harten sneller liet slaan. De frontman doet ons wat stem betreft in bepaalde mate , ook wel wat denken aan een jonge David Coverdale. Maar we gaan de zang niet teveel bewieroken, zijn inbreng is even belangrijk als de vlammende gitaar riffs die ons om de oren vliegen. Snel, snedig, en boordevol magische energie lijkt het wel dat deze jongens al circa 30 jaar gitaar spelen. De bedrijvigheid van het bespelen van hun instrument resulteert, en dat kunnen we niet genoeg herhalen, gelukkig nergens in routineus gedrag. Integendeel. Als klap op de vuurpijl klinkt elk van de drumsalvo's als een deugddoende mokerslag, het komt zelden voor dat zoiets deugd doet moeten we toegeven. Kortom: de meesterlijke kruisbestuiving, het trekt ons telkens opnieuw over de streep bij het beluisteren van dit prachtdebuut.
Of de muziek van WildHeart ook op de radio zal worden gedraaid, het zal ons worst wezen. Maar in elk geval zullen de catchy riffs, lekker snedige gitaren en knallende drums. Gecombineerd met een stembereik dat ons kippenvel bezorgt. Gesmaakt worden door elk beetje hardrock, glam fan die dweept met voornoemde bands, of met een blik vol nostalgie terugdenkt aan die toch wel heel mooie jaren '80. Wat echter nog het belangrijkste is binnen dit geheel, WildHeart is een grensverleggende plaat geworden. Zowel technisch - op wat een hoog niveau worden die songs toch één voor één gebracht - als spontaniteit en gedrevenheid blinkt plaat en band volledig uit. We komen het heel zelden tegen dat we van begin tot bitter einde, bij het beluisteren van een debuut plaat, compleet murw worden geslagen. Maar bij WildHeart was dit zeker het geval. Een aanrader van formaat!
Ga ze gerust ook eens live zien, want het blijkt dat deze jongens ook op menig podium gensters slaan. Wat 'nieuwkomer van het jaar' betreft , binnen het hardrock en aanverwante gebeuren, zijn WildHeart een enorm grote kanshebber in onze eindejaarslijstjes. Zeker weten.
Tracklist:
Breaking
On the Run
Never Let Go
On my Way
Stone Cold Fox
Get Up (Fight Back)
Beautiful Regret
WildHeart
Save Me
First Glance
Lovehunter
Hang ‘em High
