Explosions in the Sky, we hebben er de laatste dagen en weken ons deel al van gehad. Straten die onder water stonden en dergelijke meer. Ook op weg naar Brussel, uitziende naar deze onaards magische avond, waren de bliksem en donder ons vergezelschap. Het treinverkeer was compleet in de war, vertragingen van een half uur en meer was schering en inslag. Maar dat was de minste van onze zorgen. Deze avond zouden we ons laten onderdompelen in een intensieve sfeer die aanvoelde alsof we weer eens ver boven de wolken zweefden, naar een heel andere dimensie. Daarvoor zorgden Explosions in the Sky en The Germans zeker en vast.
De voodoo leek zijn werk te hebben gedaan? Hiermee bracht The Germans wel het meest tot de verbeelding sprekend concert naar voor van het gehele festival. We kwamen ogen en oren tekort. Maar vooral, toen we ontwaakten uit die hypnose wisten we niet goed wat er nu juist was gebeurd. Missie geslaagd! Dit schreven we over het aantreden van The Germans op pukkelpop 2015. Deze keer geen naakte mannen of vrouwen, nog voodoo toestanden. Maar wel hypnotiserende muziek die je alvast in de sfeer van de avond bracht. The Germans blijken dus ook zonder extra podiumeffecten, en gewoon door hun muziek voor zich te laten spreken ons dat beklemmende gevoel vanbinnen te kunnen geven?
Zowel vocaal als instrumentaal lijkt deze band er in te slagen een publiek in diepe, eerder donkere, trance te brengen. Vaak zelfs door middel van een lichtjes dreigende ondertoon naar voor te brengen. Het meest tot de verbeelding sprekende concert van pukkelpop 2015 , zoals we het aantreden van The Germans omschreven, kon andermaal bevestigen dat ze een helaas nog steeds, onontgonnen parel zijn binnen het postrock, hypnotiserende tot psychedelisch muziekgebeuren blijken te zijn. Check ze zeker uit als ze uw deur passeren. Met of zonder voodoo, in diepe hypnose geraak je als aanhoorder in ieder geval. Willen of niet!
Er hing magie in de lucht, dat was al duidelijk bij het betreden van de zaal. The Germans hebben ons alvast die ene adrenalinestoot bezorgt, maar dan moest de hoofdbrok van de dag nog komen. Explosions in The Sky staan, wat mij betreft, op een ongekende hoogte binnen het postrock gebeuren. Platen als Those Who Tell the Truth Shall Die, Those Who Tell the Truth Shall Live Forever en The Earth Is Not a Cold Dead Place zijn uitgegroeid tot ware klassiekers. Die uw reporter meerdere malen naar boven haalt. Hun meest recente werk The Wilderness wordt door de ene pers bewierookt, door de andere fan afgebroken, en door sommige als ''hun beste sinds..'' bevonden. Wijzelf houden het meest van het oudere werk van deze klasse band, maar de plaat bevat zeker en vast pure postrock pareltjes.
Op het podium werd, mede door een al even mooie en beklijvende lichtshow, een magie gecreëerd die we zonder blikken of blozen kunnen bestempelen als. Onaardse schoonheid. Soms subtiel, vaak door het opbouwen van een indrukwekkende 'wall of sound' werden we van het ene naar het andere kippenvelmoment doorverwezen. Explosions in the Sky blijken anno 2016 nog steeds postrock te brengen in zijn meest pure, en onversneden vormen. Zonder daar meer of minder aan toe te voegen. De interactie werd strikt beperkt, maar de band toonde zeker en vast respect naar hun fans toe. Puur muzikaal blijkt de band er bovendien nog steeds in te slagen ons hart diep te raken. Maar ook de luisteraar als het ware te hypnotiseren, en naar een hele andere dimensie doorverwijzen.
Explosions in the Sky speelden op een heel hoog niveau, maar we willen toch een pluim werpen naar de lichtman van dienst. Want de lichtshow deed ons haast in tranen uitbarsten, en ons nog dieper wegzakken in vorm van diepe intensiviteit. Toch dienen we het aan te geven, ondanks de impact van de nieuwe songs, werden vooral de oude kleppers op het meest applaus onthaald. The Only Moment We Were Alone, Your Hand in Mine With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept Ze brachten ons in diepe ontroering, en lieten ons totaal verweesd achter. Waarna wij ons voelden wegdrijven naar nog meer ongekende oorden ver verwijderd van de harde realiteit buiten de muren van het immer gezellige Ancienne Belgique. Kortom: dit was weer zo een indrukwekkend, gedenkwaardige avond waarvan iedere beetje postrock liefhebber prompt een waar oorgasme moet hebben gekregen. Wij in elk geval wel. En hoe!
Setlist:
The Birth and Death of the Day
Infinite Orbit
Memorial
Greet Death
The Ecstatics
With Tired Eyes, Tired Minds, Tired Souls, We Slept
Logic of a Dream
Colors in Space
Your Hand in Mine
Disintegration Anxiety
The Only Moment We Were Alone
