Ik ben een gepassioneerde metalfan sinds 1994 na het horen van Machine Head’s Burn My Eyes. Het duurde niet lang voor ik ook Death Metal leerde kennen als muziekstijl. Ik was er meteen helemaal weg van. De diepe grunts, de laag getunede gitaren en de snelheid gecombineerd met melodie spreken me tot nu toe nog altijd sterk aan. Het uit mijn geboortedorp Mol afkomstige Exoto was me echter al lang voor.
Het heeft even geduurd voor ze bij mij bekend werden. Via de bibliotheek van Mol die op een gegeven moment ook cd’s uitleende heb ik hen leren kennen. Ik bespreek hier de recent uitgekomen dubbel-LP waar je de oude debuut cd Carnival Of Souls en hun tweede demo Fifth Season kan terug vinden.
Het is dus geen nieuw materiaal, ook geen opnieuw opgenomen materiaal maar oude nummers heruitgebracht op vinyl.
De debuut cd Carnival Of Souls met het prachtige artwork is uitgekomen in 1994. Helaas kan ik vanuit mijn persoonlijke ervaring moeilijk aantonen wat deze release voor de gemeente, de provincie of het land betekende. Mijn muzikale kennis is traag opgebouwd waardoor het toenmalig inschattingsvermogen nog niet bepaald ontwikkeld was.
Na minstens vijftien jaar hoor ik de cd nog eens een keer en luister ik met een heel andere instelling; een beargumenteerde mening vormen en de cd proberen te plaatsen in die tijd. Het viel me dan ook moeilijk om er een recensie over te schrijven; ik kon en kan hard op mijn bek gaan. Maar laat de algemene instelling van ons metalfans nu net zijn dat op de bek gaan helemaal niet zo erg is; veer recht, sta op, keer terug voor meer.
Deze plaat is sterk. Er zit een soort agressie in die je bijna enkel bij muziek uit die jaren terug kunt vinden. De vocalen doen me soms denken aan de demo cd van Morbid Angel, Abominations Of Desolation. De muziek zelf aan bands als Brutality (When The Sky Turns Black) of Death. Geen misse vergelijkingen uiteraard. Het zet je aan het denken: klinkt een Belgische band zo? Het antwoord is neen. Het klinkt vooral alsof het uit de VS komt. Overtuigend, met veel gevoel voor ritme maar helaas ook wel vaak eentonig, iets dat de jonge bibliotheekbezoeker in mij toen al doorhad. Daardoor bleef het vaak links liggen en bleef het bij één luisterbeurt per uitlening.
Toen was toen. Al zoekend naar wat me muzikaal het meest boeide. Eentonigheid was toen een valkuil. Ik hield meer van wat een band als Hypocrisy uit bracht: ook steengoede death metal maar aangevuld met heel wat andere invloeden en nog meer gevoel voor melodie. Iets dat zanger Chris Meynen me toevertrouwde: deze evolutie was meteen hen soort Nirvana. Death metal ging verder, ze kwamen misschien net wat te laat.
Nu kan ik een cd als Carnival Of Souls veel meer appreciëren en kan ik het ook plaatsen in de tijdsgeest. Zelfs nu klinkt het sterk, als een klassieker van het genre. Agressieve mid-tempo riffs gemixt met up tempo drums en kleine solo-uitspattingen van de gitarist. En alles op het juiste moment op elkaar inspelend. Vocalen die vooral bestaan uit net niet op de voorgrond tredende verstaanbare grunts. In een tijd waar melodie haast uitgemolken lijkt is dit een verfrissing om te beluisteren. Een mens houdt nu eenmaal niet van sleur.
Op de LP kan je ook de volledige demo The Fifth Season terug vinden. Daarop hoor je een zelfde sound maar het geeft je een goed beeld hoe Exoto aan de weg heeft getimmerd.
Deze dubbel LP van Exoto kan je in verschillende kleuren kopen via de facebook pagina van de band.
