Voor TaxiWars verzamelde Tom Barman saxofonist Robin Verheyen, bassist Nicolas Thys en drummer Antoine Pierre rond zich. Tom Barman heeft zijn voorliefde voor Jazz nooit onder stoelen of banken gestoken. Hij laat zich dan ook omringen door klasse artiesten die ondertussen ruimschoots hun sporen hebben verdiend binnen die jazz wereld. Saxofonist Robin Verheyen is een veel gevraagde saxofonist in binnen en buitenland, en viel al meermaals in de prijzen met zijn saxofoon spel. Nicolas Thys speelt zowel bas als contrabas en heeft o.a. ook samen gespeeld met Toots Thielemans. Ook hij viel meermaals in de prijzen in binnen en buitenland en is een gewaardeerde muzikant binnen het Jazz wereldje. Drummer Antoine Pierre is een jong opkomend talent die ook solo hoge ogen heeft gegooid met o.a. zijn album Urbex. Kortom, TaxiWars kan omschreven worden als een 'supergroep' binnen het Jazz gebeuren. De rotonde in Botanique was dan ook heel goed vol gelopen. Ons verslag.
Opvallend veel doorsnee Jazz liefhebbers in de Rotonde, mensen die wellicht ook zullen afgekomen zijn om het concept van Tom Barman aan het werk te zien. Maar vooral kwamen voor een avondje pure, onversneden free Jazz toestanden. Ook opvallend, dat Tom zijn medemuzikanten bijna voortdurend in de schijnwerpers plaatste. Dit resulteert dan weer in saxofoon solo's die de haren op onze armen doen rechtkomen. Of een bas en drum solo die gensters slaan in ons hart.
TaxiWars profileren zich vooral als band, niet als solo project van Tom Barman, in de rotonde. Dat zorgt ervoor dat we een buitengewoon magische Jazz avondje beleefden op les nuits Botanique. Robin Verheyen bewees waarom hij in het buitenland een veel gevraagde muzikant is. Zijn saxofoon inbreng is grensverleggend, en doet ons terugdenken aan grootheden als John Coltrane tot Dave Brubeck. Een wellicht volgens sommigen wat vergezochte stelling, maar Robin speelt saxofoon op wereld niveau. Hij deed ons meermaals versteld staan, en de krop in de keel krijgen.
Maar ook drummer Antoine Pierre deed ons met menig solo's versteld staan. De ene, eerder zalvende dan je de kop inslaande, mokerslag na de andere dreef ons tot een punt waarop we begonnen te swingen alsof er niemand anders in de zaal was te zien. Zijn gedreven drumlijnen, het is een meerwaarde binnen het geheel bij TaxiWars. Een contrabas moet iets warm uitstralen, naar onze mening. Bij de baslijnen van Nicolas Thys voelen we als het ware een warme, deugddoende gloed over ons heenkomen waarbij we telkens naar adem moeten happen, tot in een diepe trance leken te belanden. De zachte stem van Tom Barman klinkt dan weer als de kers op de taart om van TaxiWars een band te maken die Jazz weer op de kaart weet te zetten.
Bij Jazz is improviseren heel belangrijk. Vanaf het begin van de set werd duchtig heen en weer geïmproviseerd zodat de luisteraar direct mee werd getrokken in de maalstroom van warme jazz klanken. Na een heel sterke start hadden we zelfs even gevreesd dat naarmate de set ging vorderen alles wat ineen ging beginnen zakken als een pudding. Maar niets was minder waar, de band voelde aan dat het publiek er zin in had. Ook al stonden de meeste wel stil te genieten, de liefde voor deze Free Jazz van TaxiWars was duidelijk voelbaar. Het zorgde er dan ook voor dat de band de lat zowaar nog wat hoger ging leggen, tot in de finale alle teugels werden gevierd.
Een van de mooiste momenten was toen elk van hen apart een solo mocht brengen, en daarbij dan ook het beste in zichzelf nog eens naar voor kon brengen. Een magisch moment, want de beklijvende drum/saxofoon tot contrabas solo's vormden het hoogtepunt van de avond. Tom Barman is binnen de band dan weer een ware entertainer, en liet door zijn aangeboren charisma iedere aanwezig uit zijn hand eten. Wat ervoor zorgde dat we hier een top avond hebben beleefd. Zonder meer.
